"Nerede O Eski Bayramlar?" Sorusuna Yanıt Arıyoruz, Şimdiki Bayramlarla Çocukluğumuzda Yaşadıklarımızı Karşılaştırıyoruz!
Her şeyi özlüyoruz; çocukluğumuzu, okul yıllarımızı, geçmişi ve tabii ki eski bayramları… Peki neden? Hiç kuşkusuz ki değişim kaçınılmaz ama ne oldu da her bayramda bu sohbeti yapar hale geldik? Eski bayramlarla yeni bayramları karşılaştırıp bu sorunun cevabını arıyoruz.
Geçim sıkıntısı her daim olsa da kendimizi işimize gücümüze bu kadar kaptırmadığımız eski bayramlarda dinlenmek için tatile gitmek yerine aile büyüklerimizi ziyaret ederdik. Annelerimiz ve babalarımız bizi her şey dahil tatillere değil, köye götürürdü.
Alışveriş merkezlerinin olmadığı, çarşıdan alışveriş yaptığımız ve her istediğimizi alamadığımız bayramlarda yeni ayakkabılarımız ve kıyafetlerimiz çok değerliydi; şimdi tüketici olarak ürüne daha kolay ulaştığımız için bayram alışverişi diye bir şey kalmadı. Arife gününün alışveriş telaşı yerini bambaşka şeylere bıraktı.
Heyecanımızı yitirmediğimiz, büyük bir coşkuyla uyandığımız eski bayram sabahlarında bayramlıklarımızı giydikten sonra hep birlikte sofraya otururduk ve diğer sabahlardan farklı şeyler yerdik: Börek, sarma, kavurma, sucuklu yumurta… Serpme ya da köy kahvaltısı yoktu tabii…
Büyüklere saygı duyulmasının öğretildiği ve hep öyle olageldiği eski bayramlarda kahvaltıdan kalkar kalkmaz büyüklerimizin elini öperdik; kafamızı kaldırmadığımız cep telefonları, tabletler yoktu ve henüz onlar tarafından esir alınmamıştık.
Sadece aile büyükleriyle değil, komşularımızla ve arkadaşlarımızla da bayramlaşırdık; herkesin birbirini tanıdığı ve selamlaştığı mahallelerde bu çok kolaydı ama şimdi rezidanslarımızda ve dev sitelerdeki evlerimizde bir tane bile komşumuz yok.
Oyuncaklara ve eğlenceye ulaşmanın bu kadar kolay olmadığı çocukluğumuzda, bayramlarda sokağımıza gelen salıncakçıyı heyecanla beklerdik; şimdi o salıncakçıya ihtiyacımız yok, çünkü her şey elimizin altında…
Herkesin evde çocuklar gelecek diyerek beklediği eski bayramlarda şeker toplamaya çıkardık ve arkadaşlarımızla koştur koştur her yeri gezerdik; şimdilerde taciz korkusundan çocuklarımızı tek başına sokaklara salmamız mümkün değil.
Benzer şekilde birbirimize tebrik kartı attığımız günlerin yerini önce toplu SMS, ardından WhatsApp grupları aldı. Bayram gazetesi diye bir şey vardı ama artık hiçbir gazeteyi almadığımız için onun da çıkmamasının bir anlamı kalmadı. Kendimizi kandırmayalım, değişim kaçınılmaz ve insanoğlu olarak buna bir şekilde ayak uyduruyoruz. Özlediğimiz eski bayramlar değil, çocukluğumuz ve anılarımız...
Keşfet ile ziyaret ettiğin tüm kategorileri tek akışta gör!
Yorum Yazın
Gerçekten çok özlüyorum çocukluğumu simdiki çocuklar cok şanssız😢
zaman makinesi olsaydı eski zamanlara geri döner ve bu hale gelmesini engellerdim ama öyle bişey yok ve mümkün değil..
mahallede tuğla çalıp toprağa gömüp toprpil patlatırdık. ne günlerdi be..