Cezaevinde Doğan Çocukları İlk Defa Özgür Dünya ile Tanıştıran Projeden İnsanı Duygulandıran 14 Kare
Hayat herkese adil davranmıyor. Bu olgu belki de en çok, gözlerini cezaevinde açan çocuklarımız için geçerli...
1. Beş yaşındaki minik Barış'ın gözünden, kadınlar hapishanesini ve sevginin öyküsünü anlatan, 'Uçurtmayı Vurmasınlar' adlı filmi hatırlar mısınız?
2. Galerimizde yer verdiğimiz "Ver Elini Güneşe" adlı bu proje de, adeta usta yönetmen Tunç Başaran'ın filmini andırıyor. Ancak önemli bir farkla!
3. Filmde minik Barış'ın aşamadığı demir parmaklıklar, bu kez yeni 'Barışlar' için ardına kadar açılıyor.
4. Talihsiz yavrulara bu fırsatı verenler ise Ankara Anıttepe Leo Kulübü'nün genç üyeleri.
5. Sayelerinde, demir parmaklıklar ardında doğan ve yaşları 3-6 arasında değişen, 50 minik yavrumuz, hayatlarında ilk defa cezaevi dışına çıktılar.
6. Fakat işlerin bu noktaya gelmesinde, kulüp üyelerinin sarfettikleri çabaya ve kararlılıklarına ayrı bir parantez açmak gerekir.
7. Zira genç yaşlarına karşın, bu denli sorumluluk isteyen bir projeye hayata geçirme istekleri her türlü takdiri hak ediyor.
8. Üstesinden geldikleri tüm zorlukları belki tek tek yazamacağız. Ama özetlersek, işe önce Adalet Bakanlığı'ndan gerekli izinleri alarak başlamışlar.
9. Daha sonra da cezaevine giderek, hem çocukların hem de annelerinin güvenlerini kazanmışlar.
10. Çocukların parmaklıklar dışındaki yaşama dair ilk tecrübelerinin yarattığı şaşkınlık, bilinmezlik, mutluluk ve korku karışımı duyguların adresi de yine onlar olmuş.
11. Kulüp üyelerinin, çocukların dışarıya çıktıkları o ilk anlardan akıllarında kalan birkaç çarpıcı anektodu, dilerseniz hep birlikte okuyalım:
Minik Nehir’in akvaryumda balıkları izlerken en renkli olanını gözüne kestirip ağzı acık bir şekilde onu izlemesi ve “ben ilk defa bunlardan gördüm” demesi, bize ne kadar da az şey biliyorlar dedirtti. Çünkü her şeyi o kadar az görüyorlar ki…
- Elimi sıkabilir misiniz amca?
Hünkar, annesinin mahkumiyeti sebebiyle cezaevinde bulunmak zorunda olan çocuklarımızdan sadece biri. Gittiğimiz bir etkinlikte ilk kez gördüğü hareketli noel baba oyuncağını canlı zannetti. Ve karşısına onunla konuşmaya başladı.
- Elimi sıkabilir misiniz amca?
Noel baba cevap vermeden dans etmeye devam etti. Ama Hünkar cevap alamadığı için çok üzülmüştü ve dönerek bize
-Ama çok saygılı sordum niye elimi sıkmadı ki, dedi. Ve karşıdaki kaydırağa giderek kaymaya devam etti.
12. - Abla bana simit alabilir misin?
Sosyal hayatı tanıtmaya calıştıgımız çocuklarımızdan biri yanımıza gelir gelmez,
- Abla bana simit alabilir misin, diye sordu.
Bu bize Tunç Başaran’ın ünlü filmi “Uçurtmayı Vurmasınlar”ı hatırlattı. Hepimizin gözleri bir anda doldu. Dışarıda yaşayan bir çocuğun isteyip de kolayca ulaşabileceği çoğu şey cezaevinde yoktu, simit bile…
- Lütfen beni oraya götürme
Artık cezaevine dönme vakitleri gelmişti. Gökçe’ye “hadi otobüse gidiyoruz” dedik. O ise bize “yine mi sürpriz yapacaksınız bize” dedi. Hayır cevabını duyduğunda ise yüzündeki o üzüntüyle beraber elimize sarıldı ve “lütfen beni oraya götürme” dedi ve hiç birimiz cevap veremedik.
- Bende var ama kardeşim benimle gelemedi...
Elinde 1 oyuncak top varken, 2. topu vermek istediğimizde,
- Bende var ama kardeşim benimle gelemedi bunu da ona götürebilirim aslında, diyen Tahir’in kalbinin temizliğini gördük biz.
13. Ankara Anıttepe Leo Kulübü şimdiye kadar her ay 1 etkinlik olacak şekilde toplamda 7 etkinliğe imza atmış. Üstelik çocukları cezaevinde de, düzenli bir şekilde ziyaret ediyorlar.
14. Bu vesileyle, kendilerine teşekkürü bir borç biliyoruz. Adalet Bakanlığı'nın projeye izin vermesi de, ayrıca takdir edilmesi gereken başka bir husus.
Not: Projeyle ilgili daha fazla bilgi edinmek isteyenler, Ankara Anıttepe Leo Kulübü üyelerinin açtığı facebook sayfasını takip edebilirler. Bu minik isteğe ilgisiz kalmayacağınızı umuyoruz...