Batıl Bir İnanç Olduğunu Bildiğimiz Halde Niçin Tahtaya Vururuz?
Hemen herkesin yaptığı bir eylem olan 'tahtaya vurmak' gerçekten iyi şans getirir mi? Peki neden taşa değil de tahtaya vuruyoruz, hiç düşündünüz mü?
Geleneksel olarak iyi şans getirmesi için ya da şansımızın kötüye gitmesini engellemek için birçoğumuz tahtaya vuruyoruz. Yakın zamandan beri ise basit bir ''Aman tahtalara vur!'' lafı, bu eylemin yerini almış durumda. Peki tüm bu tahtaya vurma olayı gerçekten nereden geliyor hiç düşündünüz mü?
Hristiyanlık ve İslamiyetten önce, İrlanda'dan Hindistan'a kadar dünyanın pek çok yerinde, pagan inanışına sahip pek çok kişi, ağaçlara tapıyor ve onları efsaneleştiriyordu.
Bazıları ağaçları kehanet olarak kullanırken, Keltler gibi bazı topluluklar da dini ritüelleri için kullanıyor, ağaçları bazı ruhların ya da tanrıların evleri olarak kabul ediyordu.
Yazar Stefan Bechtel ve Deborah Aaronson, The Good Luck Book and Luck: The Essential Guide isimli kitaplarında tahtaya vurma ve bu ruhlar arasında iki bağlantı kuruyorlar.
Tahtaya vurmanın ilk olası kökeni, Avrupalı Paganlardan geliyor.
Bunun nedeni olarak da Pagan Avrupalıların, kötü ruhları evlerinden ve ağaçlardan uzaklaştırmak ya da bu ruhların şanslarını bozmasını engellemek istemeleri geliyor.
Diğer çıkış noktasının ise, ağaca tapanların tanrılar ve ruhlardan bir şey isterken elleriyle ağaca dokunmaları ya da doğaüstü güçlere olan minnettarlıklarını gösterme şekli olduğu varsayılıyor.
Yüzyıllar boyunca devam eden bu gelenekle birlikte dini bir tören, şans getireceğine ya da şansını devam ettireceğine inanılan batıl bir inanca dönüşüyor.
Bechtel'e göre, her iki durum da kıskançlık ve öfkeye karşı korunma ihtiyacı hissedildiğini gösteriyor. Fazla gururlu olup minnet etmeyi bilmeyen ölümlüler, kötü ruhların kıskançlığı ve tanrıların öfkesinden nasibini alıyor ve şans getireceklerine inandıkları böyle bir çözüm yolu buluyorlar.
