2006 yılı şubat ayı.. 12 yaşımda girdim bu kulübe.. Sevinçler, hüzünler, inişler çıkışlar yaşadım. Ömürlük dostluklar biriktirdim. Kimseye saygısızlık, terbiyesizlik yapmadım. Hep çok çalıştım, yılmadım ,vazgeçmedim, durmadım. Altyapıda tek birşey süslüyordu hayallerimi; 22 Nisan 2010da İnönü' de sahaya adımımı attığım an, hayatımın en mutlu anı. Ölene kadar unutamayacağım bir gün.. Gönderilmek istendim, direndim, gitmedim, tutundum. Allah'ıma şükürler olsun bana güvenmeyenleri de utandırdım. Hergün idmana koşa koşa gittim. Kazanmak için terimin son damlasına kadar savaştım. Vodafone Arenada oynamak, şampiyonluk kupasını kaldırmak isterdim.. Ama anladım ki ayrılıklar da sevdaya dahil. Allah'a emanet olun. Bir oyuncu gidiyor kalbinden bir parçasını burada bıkararak. Ama bir taraftar kazanıyor Beşiktaş, burada yaşadıklarını hiç unutmayacak. Hakkınızı helal edin.. Benimki sonuna kadar helal olsun.. Atınç Nukan

Atınç Nukan (@atincnukan) tarafından paylaşılan bir fotoğraf (2 Tem 2015, 12:00 PDT)