5 Kasım Sebebiyle Bay V'den Ulusa Sesleniş

Spoiler Uyarısı: İçerikte bizzat filmde geçen diyalog ve konuşmalar kullanılmıştır

Öncelikle nefretinizle, öfkenizle yüzleşmek, onun hayatınızı nasıl şekillendirdiğini, nasıl size yön verebildiğini görmek için Bay V ve Evey arasında geçen ve sonunda Evey'nin yeniden doğuşunun farkına varmasını sağlayan şu kısa diyalogu okuyalım. 

Bay V - Neyse ki onlar yakalamadan seni kurtardım.

Evey - Beni kurtardın mı? Bunu bana sen mi yaptın? Saçımı sen mi kestin? Bana işkence mi yaptın? Bana işkence yaptın! Neden?

Bay V - Korkusuz yaşamak istediğini söylemiştin. Keşke bunun daha kolay bir yolu olsaydı ama yok.

…

Bay V - Beni affetmeyebileceğini biliyorum, ama yaparken, bana ne kadar zor geldiğini de anlayamazsın. Her gün kendimde, senin şu an bende gördüğün şeyi görüyordum. Her gün buna bir son vermek istedim… Ama pes etmeyi reddettiğin her seferinde… Son veremeyeceğimi biliyordum.

…

Buna sen bir son verebilirdin, Evey. Pes edebilirdin ama etmedin, neden?

Evey - Beni rahat bırak… Senden nefret ediyorum!

Bay V - İşte bu yüzden! İlk başta ben de sebebin nefret olduğunu sanıyordum. Tek bildiğim nefretti. Nefret bana yeni bir dünya kurdu… Beni tutsak etti, yemeyi, içmeyi, nefes almayı öğretti. Damarlarımdaki yoğun nefret duygusuyla öleceğimi sanmıştım, ama sonra bir şey oldu. Bana olan şeyin aynısı sana da oldu.

Evey - Kes sesini! Yalanlarını dinlemek istemiyorum!

Bay V - Sanatçıların, yalanı, gerçeği söylemek için kullandıklarını söyleyen senin babandı. Evet, bir yalan yarattım. Ama ona inandığın için, kendinle ilgili bir gerçeği keşfettin.

…

Bay V - O hücrede gerçek olan şey şimdi de geçerli. Orada hissettiğin şeyin benimle bir ilgisi yok. Ondan kaçma, Evey. Hayatın boyunca kaçtın. Beni dinle, Evey. Hayatının en önemli anı olabilir bu. Ona sahip çık. Anne ve babanı senden aldılar, erkek kardeşini senden aldılar, seni bir hücreye tıkıp, hayatın hariç sana ait olan her şeyi senden aldılar ve sen de yaşadığın için şükrettin, öyle değil mi? Sana bıraktıkları tek şey hayatındı, ama değilmiş, öyle değil mi?

…

Bay V - Ve başka bir şey buldun. O hücrede, senin için hayatından daha çok değer verdiğin bir şey buldun çünkü istediklerini vermediğin takdirde seni öldürmekle tehdit ettiklerinde ölmeyi tercih ettiğini söyledin, ölümünle yüzleştin, Evey. Sakindin, serinkanlıydın, o sırada hissettiğini şu anda da hissetmeyi dene.

Ve ulusa sesleniş...

Hiç kuşkusuz, konuşmamızı istemeyenler de var. Hatta şimdi, telefonda emirler yağdırılmıştır ve eli silahlı adamlar yola çıkmak üzeredir. Neden? Çünkü sözler yerine kaba kuvvet kullanılabilse de; kelimeler gücünü hep koruyacaktır.

Kelimeler anlama ulaşmanın yollarını ve dinleyenlere hakikatin telaffuzunu gösterir. Gerçek şu ki; bu ülkede feci yanlışlar var. Zulüm ve adaletsizlik, müsamahasızlık ve baskı. Bir zamanlar itiraz etme hakkınız vardı, düşünmek ve inandığınız şekilde ifade etmek şimdiyse düzene uymaya, boyun eğmeye mecbur eden bir sansür ve gözetim altındasınız.

Bu nasıl oldu? Kimi suçlayacağız? Muhakkak, diğerlerinden daha fazla sorumlu tutulacaklar var. Ve onlar sorumlu olacaklar. Yine de, gerçekler söylenecek. Eğer suçluyu arıyorsanız aynaya bakmanız yeterli olacak.

Korkuyordunuz, biliyorum. Neden korkmayasınız ki? Savaş, terör, hastalıklar. Sizi sağduyundan yoksun bırakmak, akıl yürütemeyecek duruma sokmak için birleşmiş bir ton problem vardı. Korku, sizi bozguna uğrattı. Panik halinde, kendinizi Başbakan “Adam Sutler”e teslim ettiniz. 

Düzenin sözünü verdi, barışın sözünü verdi ve karşılığında talep ettiği tek şey; sizin sessiz kalmanız, itaatkâr olmanız ve onun her yaptığına razı olmanızdı...

Konuşmasındaki sadece ismi değiştirerek bugünümüze ışık tutan, bize bugünümüzü anlatan bu harika konuşması için Bay V'ye bir kere daha teşekkürü bir borç biliyoruz. Ve ilk günkü gibi haykırmaya devam ediyoruz: 'İnsanlar hükümetlerinden değil hükümetler insanlarından korkmalıdır.'