Kadın Olmak

Bu gece gözlerimi kapattım ve bir dilek tuttum. Ama tutmadan önce annemi gözlerimin önüne getirdim. Bir erkek olarak annem, benim dünyamın merkezindeyse, her kadın bir annedir ve anne adayıdır. Neden  bütün kadınlar, dünyanın merkezinde değil bunu sorguladım.

Sabah uyandığımda, babam erken uyanmış, anneme şahane bir kahvaltı hazırlamış. Çamaşırları asmış, elbiseleri ütülemiş, en sonunda perdeleri açmış. Güneş yeni yeni kendini gösterirken; babam için o güneş batmış.

Uzaktan biraz seyrettim, karşımda bir erkek bir kadın vardı oysa ikisininde birbirinden farkı yoktu. 

Dakikalar ilerlediğinde, kapının altından ucu gözüken gazeteyi fark ettim. Aslında hiç kalkmak istemedim. Çünkü haberler belliydi... Dayanamadım güne güzel başlamıştım, aldım elime. Okumaya başladım. Dedim ya haberler bir önceki günün adeta fotokopisi gibi; Karısı tarafından tecavüze uğrayan bir erkek, her gün şiddet görüp sokağa atılan bir adam, yüzüne tuz ruhu dökülen bir genç çocuk...

Sıkıldım sayfaları çevirmeye başladım. Dünyanın en başarılı bilimkadınları, kadın siyaset, ekonomi ve spor yazarları. Aşırı bir kadın hegemonyası hakimdi ve erkekler yine yok sayılıyordu. İsyan ettim ve dışarı çıktım. Başım eğik yürüyorum, her sokak başında bir kadın ve her kadın bir tehlike; laf attılar sesimi çıkaramadım, zoruma gitti ve bir köşede ağladım. Usulca yanıma yaklaşan bir grup kadın tarafından tacize uğradım... Neden mi tek suçum erkek olarak doğmaktı.

Evet ya bu düzen içinde biz, erkekler böyle olsaydık. Biz isyan etmez miydik. Yok sayılmak, güçsüz olarak görmek ve iyice ezmek ne kadar acıdır.

Bir dilek tutmuştum, uyandığımda elimizde bulundurduğumuz asamız olmasa, Bu dünyada ki hiçbir kadın şiddete maruz kalmasa.

Eray Alban