Houston Bir Problemimiz Var! Türlü Talihsizliklerle Boğuşan Apollo 13 Görevinin Perde Arkası
Apollo 11 ile insanlığın Ay'a ayak basmasının ardından pek çok Apollo görevi daha gerçekleşse de 11'in ardından en çok sansasyon yaratan görev kesinlikle Apollo 13 görevi oldu. Büyük talihsizlikler ve risklerle dolu olan Apollo 13'ün hikayesi için içeriğimize buyurun...
Apollo 13 görevi, insanlığın Ay'a üçüncü kez ayak basması üzerine gerçekleşmesi gerekse de bazı teknik aksaklıklar bu görevi bir hayatta kalma savaşına çevirdi.
James Lovell, Jack Swigert ve Fred Haise'den oluşan bu üç kişilik grup, aslında orijinal ekip bile değildi. Yani Apollo 13'ün talihsizlikleri görev başlamadan önce bile vuku buluyordu.
Kalkıştan sadece birkaç gün önce, eğitim gören Apollo astronotlarının birçoğunun, çocuklarının okullarından birinde çıkan bir salgın sayesinde kızamığa maruz kaldığı keşfedildi, bu nedenle Jack Swigert, yalnızca iki gün önce komuta modülü pilotu olarak Ken Mattingly'yi değiştirmek zorunda kaldı.
Bu tür görevler için genellikle en tehlikeli zaman olan kalkışta her şey yolunda görünüyordu ve hatta görevin 56. saatine kadar da hiçbir sorun yaşanmadı.
56. saate kadar işler düzgün gidiyordu, elektrik aniden bozuldu ve astronotlar yüksek bir patlamayla irkildi.
Uzay gemisinin inşası sırasında sıvı oksijen deposunun fabrika zeminine düştüğü ve hassas iç tesisata zarar verdiği ortaya çıktı. Fırlatmadan önceki ekipman test günlerinde bir kez çalışmasına rağmen, hasarlı tankı sıvı oksijenle yeniden doldurarak yanlışlıkla 'patlamayı bekleyen bir bombaya' dönüştürdüler. Yani Apollo 13 görevinin sonu ölümle bitebilirdi.
Daha da kötüsü, patlama yakındaki gaz oksijen deposunun yırtılmasına neden olarak uzay gemisinin yan tarafında büyük bir yarık yarattı ve astronotları çok tehlikeli bir konumda bıraktı.
Ve NASA, Swigert'ten o tarihi cümleyi duydu.
'Houston, bir problemimiz var.'
Bu pozisyonda Ay'a gidemeyeceğini anlayan astronotlar, en kısa yoldan Dünya'ya dönmenin yolunu bulmalıydı.
Elektriklerinin kesilmesi ve oksijenlerinin bitmesiyle ay modülünü cankurtaran olarak kullanmak ve tüm güdüm sistemini komuta modülünden yeni açı numaralarıyla birlikte 15 dakikadan daha kısa bir sürede aktarmak zorunda kaldılar. Aksi takdirde, geri dönüşü olmayan soğuk uzay boşluğunda mahsur kalırlardı.
Houston, her departmanın aynı anda oksijenleri tükenmekte olan astronotlar için olası çözümler bulmasıyla harekete geçti.
Dakikalar içinde, matematikçiler hasarlı modülleri sapanla fırlatmak için beş olası yeni yörünge seçeneği formüle ettiler ve görev kontrolü simülatörlerinde olası her sonucu denediler.
Bununla birlikte, ay modülü yalnızca kısa bir süre için iki astronot barındıracak şekilde tasarlandığından, karbondioksit birikmesi hayatta kalmaları için ciddi bir tehdit oluşturuyordu.
Komuta modülünde hala kutular mevcut olduğundan, ay için sağlanan dairesel kutulardan farklı olarak kare kutular tasarlamaya başladılar.
Görev kontrolü, yalnızca mürettebatın gemide sahip olduğu şeyleri kullanarak, plastik el kapakları, koli bandı, karton ve uzay giysilerinin parçalarını içeren bir çözüm tasarladı ve mahsur kalan adamları doğaçlama yapı boyunca yönlendirerek temiz hava solumalarını sağladı.
Bununla birlikte, yeniden giriş için gücü korumak amacıyla elektrik kapatıldığından, modülün herhangi bir sıcaklık regülasyonu yoktu, bu da onu donma noktasına getirdi.
Dönüş yolculuğunda o kadar susuz kaldılar ki Haise ağrılı bir böbrek enfeksiyonu geçirdi.
Neyse ki, mürettebat, Amerikan Samoası yakınlarındaki Güney Pasifik Okyanusu'na indiklerinde, nispeten zarar görmeden Dünya'ya geri döndüler.
Aradıkları türden bir keşif olmasa da, NASA birçok ders aldı, sonraki görevler için mekiğe birçok tasarım değişikliği yaptı ve daha iyi denetim prosedürleri başlattı.
Apollo 13'teki hiçbir astronot bir daha uzaya gitmezken, Apollo projesi birkaç yıl sonra son buldu.
Apollo 13'ün yaşadığı talihsizlikler ve dünyaya geri dönüş hikayesi, 1995 yılında Apollo 13 ismi ile sinemaya uyarlandı.
Yorum Yazın