20'li Yaşların Ortasındasınız ve Yavaş Yavaş Depresyona mı Sürükleniyorsunuz? İşte 20 Sebebi
1. Olmak istediğin kişi ile olduğun kişi arasında uçurumlar kadar fark vardır çünkü.
Çünkü sana yıllarca toz pembe gösterilmiştir her şey. Sen bir anda büyük değişimler yapacak bir insan olmayı beklerken herkes gibi sıradan biri olmak zorunda kalmakla yüzleşmek zorunda kalırsın.
2. Bedenin büyüse de içindeki çocuk bir türlü büyümemiştir. Ve bunu başkalarından saklamaya çalışırsın.
Çünkü içindeki çocuk hiçbir zaman büyümez insanın. Ama bunu insanlara göstermek güçsüzlük belirtisi sayılır. Güçsüz olmak istemezsin...
3. Hatta hala o eski atari oyunlarını oynamak, hiçbir şey yapmadan televizyonun başında akşama kadar çizgi film izlemek istersin.
Hiçbir şeyi umursamadığın o eski mutlu günler çok uzakta kalmıştır artık...
4. Herkesin kendinden başka kimseyi gerçekten sevmediği şu dünyada, seni sevebilecek birilerini ararsın. Ama nafile, bulamazsın.
Sonuçta insan sevilmek istediği için birini sever. Sen de bu en temel ihtiyacını iliklerine kadar hissedersin.
5. Başkalarını hayal kırıklığa uğratma telaşı vardır içinde. Seni okutan ve büyüten ailenin yüzünü kara çıkarmak istemezsin. Ve bu seni mahveder.
Yapamamaktan zordur her zaman, sana güvenenlere yapamadım demek.
6. Sana sunulan her şeyin bir hayal olduğunu anlar ve bununla başa çıkmak zorunda kalırsın.
Bir rock yıldızı, ünlü bir futbolcu ya da, ileride nobel alacak bir bilim insanı olamayacağın gerçeği işte tam da bu yaşlarda yüzüne vurulur. O yüzden sana bu hayalleri kurduran sisteme en ağır küfürlerini tam da bu yaşlarda edersin.
7. Bir anda üstüne bir sürü sorumluluk yüklenir ve bunların altında ezilmemeye çalışırsın.
Ve kimse sana bunların altından nasıl kalkacağını anlatmaz. Kendin deneyerek bulmak zorunda kalırsın.
8. Hep aynı monotonluk arasında sıkışıp kalırsın. Her sabah aynı güne uyandığını düşünüp tarifi mümkün olmayan bir bunalıma sürüklenirsin.
Uyan, işe git, köpek gibi çalış, işten eve dön...
Uyan, işe git, köpek gibi çalış, işten eve dön...
9. Zaman daha hızlı akar artık, hiçbir şeye hiçbir zaman yetişemezsin.
Belki de bu yüzdendir, her yaşın sorulduğunda artık şöyle bir duraksayıp düşünmen...
10. Adımların büyüse de yetişmen gereken şeyler de çoğalır. Bu yolda nefesin çokça daralır. Soluklanamazsın.
Sen, Dünya'yı kurtarması beklenen ama özel güçleri de olmayan herkes gibi sıradan bir süper kahramansındır artık.
11. Sen ne olduğunu anlamadan bir savaşın içerisinde bulmuşsundur çünkü kendini. Hayata adımını attığın anda bir ok sıyırır düşüncelerini.
Yaşamak için başkasını öldürmenin gerektiği yıllar geride kaldı. Artık yaşamak için kendi zamanını maaş adı verilen şey karşılığında satıp, yavaş yavaş kendini öldürmek zorundasındır artık.
12. Hiçbir zaman düşünmediğin kadar çok düşünürsün bu yaşlarda ve hayatın anlamını her gün sorgulamaya başlarsın.
Her şeyi düşünmeden hayatına devam eden insanlara gıpta ile bakarsın. Onların sonsuz mutluluğunu tatmak istersin. Ama bir kere düşünmeye başladığın için bunun dönüşü de yoktur bundan sonra.
13. Takmıyorum desen bile, kendindeki en ufak fiziksel kusurlarını bile kafaya takarsın.
Saçlarım dökülmeye başlıyor... Yaşlanıyorum... Alnımın ortasındaki bu çukur ne zamandır burada? Neden bu kadar kilo aldım? Halbuki bir şey yemiyorum da... Gözlerimin altındaki bu morluklar? Geçen zamanın oraya yuva yapması ve tüm uykusuzluklarımın orada birikmesi sonucu mu oluştular?
14. Özgür olmayı düşlersin, ama kafesinin sınırları kadar özgürsündür. Bulunduğun coğrafyadan, işten, yaşadığın evden uzaklaşamazsın.
Görünmez sınırlar içerisinde hapsolursun ve oradan uzaklaşamazsın.
15. Her şeyini bırakıp yollara düşen insanlara imrenerek bakarsın, onlarda olup sende olmayan şeyi sorgulayıp durursun. Ama cevap alamazsın.
Geride bırakacakları bir şeyleri olmaması ya da kafalarına takmamaları belki de...
16. Bir belirsizlik içerisinde sürüklenip durursun, ne olacağın, ne yapacağın, bundan sonra nasıl yaşayacağın evrenin ulaşılamayan noktaları gibi belirsizdir artık senin için.
Gelecek kadar seni korkutan herhangi bir şey yoktur artık. En büyük korkun gelecek olmuştur.
17. Ertelersin her şeyi, mutlu olmayı bile bazen.
Mutsuz olmaktan korktuğun için mutlu olmaktan bile vazgeçtiğin zamanların olur.
18. Her şey için kendini suçlarsın. Yeri geldiğinde, önceden kurduğun hayaller için bile...
Yapamadığın ya da yaptığın ne varsa bunların tek suçlusu olarak kendini görürsün. Ama hiçbir zaman bu doğru değildir.
19. Kendine tutamayacağın sözler verirsin, sonra bunları yerine getirmediğin için pişmanlık duyarsın.
Mükemmeli istemenin sonuçlarıdır hep.
20. Ve en önemlisi sürekli kendini başkalarıyla kıyaslarsın.
Seni başkalarıyla o kadar çok kıyaslamışlardır ki, sonunda bu büyük kötülüğü durmadan kendine yaparsın...