Seni Neden Ağlatıyorlar?
Değmez canım benim değmez...
1. Cinsiyetini öğrenelim.
2. Kaç yaşındasın?
3. Mutsuzluğu bu görsellerden hangisiyle özdeşleştirirsin?
4. Seni en çok üzen kimdi?
5. Hiç topluluk içinde dayanamayıp hüngür hüngür ağladın mı?
6. Diyelim ki canın çok sıkkın, o an sana neresi iyi gelirdi?
7. Hayatta en çok pişman olduğun şey ne?
8. Şimdi senden bu kalplerden birini seçmeni istiyoruz.
9. Ağlamak bir zayıflık göstergesi midir sence?
10. "Kimi seversen en çok o yakar canını" ne dersin sence de öyle mi?
11. Son olarak günün çoğunu nerede geçiriyorsun?
Yanlış insanlara değer veriyorsun!
Verdiğin cevaplardan anladığımız kadarıyla senin problemin(!) bu. Herkese çok çabuk güveniyorsun, bu yetmezmiş gibi bir de nerede yanlış insan var onu hayatına alıyorsun. Bu yüzden de canın çok yanmış. Çok üzmüşler, ağlatmışlar bu insanlar seni. Tabii onlar bunun farkında bile değiller. Çünkü sen o kadar ince fikirli bir insansın ki, mutsuzluğunu kimseyle paylaşmıyorsun. Her şeyi alttan alıyorsun. Neyse bu konulara girip canını sıkmayalım. Fakat bu yanlış insanlara değer vermen konusundan bahsetmemiz gerekiyor. Senin iyiliğin için bu konuda sana ufak tavsiyeler vermek istedik. Hayatına kim girerse girsin onu merkezine alıyorsun. Bu yalnızca aşk hayatın için değil arkadaşlık ilişkilerinde de geçerli. Sen onlara aşırı değer verince onlar da şımarıyorlar haliyle. Aslında doğru kişilere versen bu değeri bunları yaşamazsın. Fakat senin elinde değil, haklı olarak herkesi kendin gibi saf ve temiz sanıyorsun. Yaşadığımız dönemde maalesef böyle insanlar oldukça az. İnsanları tanımadan onlara güvenmemelisin. En azından her şeyini bilmemeliler. Çünkü zayıf noktalarını öğrenip gün gelince de oradan vuruyorlar seni. İnsan tanıma konusunda biraz ayrıntıcı ve dikkatli olmalısın...
Etrafın kötü kalplerle dolmuş!
Senin gibi başarılı, güzel kalpli bir insanın hayatında nasıl olur da bu kadar yanlış insan olur anlayamıyoruz. Resmen etrafındaki herkes seni üzmüş. Hiç kimse senin mutlu olman için çaba göstermemiş. Aksine üzmek için ellerinden geleni yapmışlar. Bunun sebebi de sanırım o kötü kalpleri... Dost dediğin kim varsa sırtından vurmuş seni. Daha doğrusu dostun sandıkların... Etrafındaki insanlar fazlasıyla çıkarcı ve bencil kişiler. Sen de bunu hiçbir zaman kabullenememişsin. Yani her seferinde, onlar her hata yaptıklarında içlerinde bir yerlerde bir iyilik olduğunu sanmışsın. Fakat nihayet artık gözlerini açmaya başladın. Sen de durumun farkındasın değil mi? Yalan dostluklar, yalan aşklar... En çok canını yakan ise aşık olduğunda başına gelenler. Bu biten aşkın seni çok üzmüş. Senin kafanda yarattığın o mükemmel aşk dolu insan tamamen bir hayalmiş aslında. O hiçbir zaman böyle biri olmamış. Sen onu kafanda iyi bir insana dönüştürmüşsün ve kendini bu yalana inandırmışsın. İşte bir yalanla yaşayınca da gözlerinden yaşlar eksik olmamış...
Çok safsın...!
Ne olacak senin bu saflığın böyle? Yanlış anlama, bu gerçekten çok güzel bir şey. Fakat günümüzde insanlar bunu fazlasıyla suistimal edebiliyor. Yani maalesef saf insanları çıkarları uğruna harcamaktan çekinmiyor kimse. Senin bakışların bile o kadar masum, o kadar nahif ki... İnsanlar bunu gördüğünde akıllarından binbir türlü çıkarcı düşünceler geçiriyorlar. Onlar böyle kötü düşüncelere sahipken, senin bunun farkında olmaman ise sana en çok zarar veren şey. Ağlamanın sebebi de bu... Sürekli kendine 'Bana bunu nasıl yaptı?' diye sormaktan heba ettin kendini. Bırak artık, bunları sorgulama. Güvenini boşa çıkaran herkesi çıkar hayatından. Onları iyi biri yapmak için uğraşma. Ya da kafanda onları iyileştirmeye çalışma. Çünkü bu yalnızca kendini kandırmak olur. Her insanın içindeki iyiyi bulmaya çalışmak senin görevin değil ki. Eğer sana iyilikle yaklaşmıyorsa oradan uzaklaş. Biliyoruz, saf düşüncelerinle kıyamıyorsun insanlara. Kimsenin kalbini kırmak, canını yakmak istemiyorsun. Bu yüzden de çok hassas davranıyorsun. Fakat emin ol bunu herkes hak etmiyor.
İnsanları fazla şımartıyorsun!
Hayatına giren insanlara o kadar fazla değer veriyorsun ki onlarda senin ne düşündüğünü umursamaz hale geliyorlar. Çünkü sen bile kendine değer vermiyorsun, görmüyorsun kendini. En son ne zaman kendin için bir şey yaptın? Ne zaman kendini mutlu etmek için uğraştın? Bize sorarsan uzun zamandır yapmamışsın. Her zaman kendini geri plana atmışsın, hayatındaki insanları mutlu etmek için uğraşmışsın. Bu elbette çok güzel ve ince bir davranış. Fakat her şeyin bir sınırı var. Sen bu sınırı fazlasıyla aşmışsın ve kendine zarar veriyorsun. Hayatındaki insanlar senin yanında kendilerini kral gibi hissediyorlar. Onlar için her şeyi yapabileceğini hissettiriyorsun onlara. Yani yanında şımardıkça şımarıyorlar. Gözlerinde kendilerini o kadar büyütüyorlar ki, dünyalarından sen yok olup gidiyorsun. Sonra da senin hiç yanında olmadıkları için üzülüyor, ağlıyorsun. Bu durumu düzeltmek istiyorsan biraz bencil olmalısın. Hayatta senden daha önemli bir şey yok. Kendine değer vererek başla bu işe. Maalesef, kimse senin kadar ince fikirli, düşünceli, güzel bir kalbe sahip değil. Senin gibi insanlardan o kadar az kaldı ki hayatımızda. Elbette bu düşüncen senin içindeki saflıktan kaynaklanıyor. Bu da müthiş bir şey. Fakat insanlar senin gibi değil ve yalnızca kendilerini umursuyorlar. O yüzden senin de artık kendine odaklanman gerekiyor. Senin üzülüp, ağlamanı istemiyoruz artık...