Mahalle maçlarının vazgeçilmez kuralları

Bir dönemin çocuklarının en önemli sokak aktivitelerinden biri olan mahalle maçlarının bazı değişmez kuralları vardı.

Peki, neydi bu değişmez kuralları?

-Kaleden kaleye gol olmaz

-Topun sahibi kimse kimin oynayıp oynamayacağını o seçer.

-Duvardan gol olmaz.

-Topu, uzağa ya da bahçe vb. yere atan alır.

-Topu patlatan parasını öder.

-En iyi oynayan iki kişi aynı takımda olamaz.

-Kaleci topu üç kere sektirirse rakip oyuncu kalecinin uzaklaşmak zorunda kalır.

-Maçın sonucu ne olursa olsun oyunculardan biri eve çağırılıyorsa 'golü atan' kazanır.

-En şişman olan, en kötü oynayan ya da en küçükler kaleye geçer.

-5'te devre 10'da biter. Ya da 10'da devre 20'de biter.

-Top kalecinin yetişemeyeceği yükselikten kaleye gider ve gol olursa sayılmaz. Auta gitmiş sayılır.

-Üç korner, bir penaltı demektir.

-Minyatür kalede belden yukarısı gol olmaz.

-Abanma ve burun vurmak yoktu, vurulursa eleştirilip kınanırdı.

-Topa elle değmek avantaj sayılmazdı.

-Taçtan kendi önüne atıp başlatılınca, taç değişirdi.

-Para o zamanların çocuklarının üzerinde çok kolay bulunmadığından maçın

hangi takım tarafından başlatılacağına; bir tarafına tükürülmüş yassı

bir taşın havaya atılıp, yaş mı,kuru mu seçiminde doğru tarafı bilen

tarafın başlaması yöntemi ile karar verilirdi.

-Maçlardan sonra su sırasına girmek ayrı bir davaydı ve mutlaka koşa koşa gidilirdi.

-Eğer bir oyuncu faule maruz kalmışsa ama devam etmek istiyorsa, rakip

futbolculardan birinin yürümesini dahi bahane ederek: “Adamın devam

ediyor.” derdi.

-Top, oyun alanı içerisindeki herhangi bir arabanın altına kaçarsa büyük

bir şevkle arabanın altına yatılıp top alınırdı. Topu ilk kim kaparsa o

takımda başlardı.

-Takımlar kurulurken ilk oyuncuyu seçme hakkı, adım almayı iyi bilenindi.

-Frikiklerde açıl biraz denince Burası Ali Sami Yen mi şeklinde cevap verilirdi.