İnsan Yiyen Dağ: Bolivya'nın Madenci Çocukları
Güneş doğmaya ve gümüşi güneş ışıkları Bolivya ’nın Potosi şehrinin kızıl tepelerini aydınlatmaya başlıyor. Saat sabah beş. Binlerce madenci şehrin tepesinde belli belirsiz ortaya çıkan zirveye doğru çıkan daracık yolları tırmanmaya başlıyor. Cerro Rico Dağı’nın derinliklerinde, İspanya İmparatorluğu’nu bir zamanlar finanse etmiş olarak değerli madenler bulunuyor. Dayanılmaz koşullar altında çalışmaya zorlanan Quechualı maden işçileri, bir zamanlar dünyanın en büyük gümüş rezervini barındıran bu dağı, nam-ı diğer “İnsan yiyen dağ” Cerra Rico ’yu kazıyorlar.
Dağın yamaçları obruklarla dolu, yara bere içerisinde. Bu da madencilik faaliyetlerinin aşırıya kaçtığını ve her an bir toprak kayması yaşanabileceğini gösteriyor. Fakat bu tehlike alametleri günlük ekmek paralarını topraktan kazımak zorunda olan madencileri durdurmaya yetmiyor.
Babasının daha yeni bir maden cinayetiyle kaybetmiş Maxima her gün, her saat Cerra Rico’nun madenlerini korumak için nöbette. En genç çocuğu yedi yaşında. Fazladan birazcık daha para kazanabilmek için bazen çocuğu da madenlere girip taş taşıyor, yük arabalarına yol açıyor. Patlamalara, zehirli gazlara, çökme riskine, akciğer kanseri tehlikesine ve sarhoş madencilerin tacizlerine geçinebilmek için katlanmak durumundalar.
Potosi’nin Küçük Bekçileri adlı fotoğraf serisi için çalışan Jonas Wresch , her gün bu yıpratıcı işte sayısız saat boyunca çalışıp evine, üç çocuğu Paul, Israel ve Yoddy’nin sıcaklığında dinlenmeye çalışan Maxima’nın zor gecelerini belgelemeye çalışmış. Bu fotoğraflar, ekonomik zorlukların çocuklar üzerinde nasıl ağır bir sorumluluk yükü yaratabildiğini ortaya koyuyor.
Yoddy, Paul ve Israel okuldan döndüklerinde hava kararmış oluyor. Dönüş yolunda, sıklıkla kendilerini rahatsız eden sarhoş madencilerle karşılaşmak zorunda kalıyorlar.
Maxima Limachi, en küçük çocuğu Israel’i kollarında tutarken. Pencere pervazında vefat etmiş eşinin fotoğrafı var. Eşi, 35 yaşındayken Cerro Rico’nun maden tünellerinin birinde geçirdiği bir kaza nedeniyle vefat etmiş. O zamandan beri, Maxima çocuklarını tek başına büyütmeye çalışıyor.
Her cuma günü, vardiyaları sırasında veya hemen önce, madenciler ucuz (ve %96 oranında alkol içeren) içkiyi içiyorlar. Israel, madencilerin yanıbaşında eski bir makinenin paslı bir parçasını bulmuş, egzersiz yapmak için kullanıyor.
Israel, Cerro Rico’nun yük arabaları ve kompresör egzozlarıyla çevrelenmiş yolunda yürüyor.
Gümüş dağının tehlikeli koşullarında kazalar sıkça yaşanıyor.
Paul komşusunun evinde uyurken, komşu evin 12 yaşındaki çocuğu Paul’un bacaklarına alkol döküp yakmış. Bacağı ikinci derece yanıklarla kaplı olmasına rağmen, annesi ne bir doktor çağırabilmiş ne de onu hastaneye götürebilmiş. Ancak yerel STK “cepromin” meseleyi öğrenince bir tıbbi müdahale görebilmiş.
Yoddy eve yakın yerlerde çalışan madencilere satmak için mutfakta öğle yemeği hazırlıyor. Arkadaki içecekler de satılmayı bekliyor.
Her gün saat 12’de, Israel ve kardeşleri, okulda en güzel görünen yanlarını gösterebilmek için adeta bir transformasyon geçiriyorlar. Okul üniformalarını giymiş, saçlarını taramış ve ayakkabılarını temizlemişler. Okulda görünüşlerinden ve kokularından dolayı dışlanmaktan çekiniyorlar.
Yoddy ve Paul, okula gitmek yerine, kooperatifin dağıttığı ücretsiz kıyafetlerden almak için saatler boyunca bekliyor.
Maxima evinin önünde koka yaprakları çiğneyen bir grup genç maden işçisiyle oturuyor. Koka suyunun madendeki ağır işler için onlara enerji verdiğini varsayıyorlar.
Israel maden girişinin hemen yanındaki evlerinin önünde durup altı köpeğinden biri olan Oso ile oynuyor.
Maxima, kaybettiği eşinin kardeşi ve üç çocuğuyla birlikte Miraflores adlı köydeki termal kaynak suyuna gidiyor.
Sabahın erken saatleri… Yoddy ve kardeşleri yatakta uzanıyor. Döşeğin altında, işçilerin madende kullandıkları delme aletlerini saklıyorlar. Eğer bir şey çalınırsa, bu pahalı aletleri kendileri yenilemek zorundalar.
Yorum Yazın
yüce devlet liderleri paranız gücünüz ve hırsınız yerin dibine batsın hepinizi toplasak şu çocukların tırnaklarının kiri olamazsınız
bu insanların bu kadar acımasız şartlarda hayatlarını sürdürmesinin tek bir sorumlusu var, Devlet Sosyalizmi! başka da diyecek bir şeyim yok.
Kim bilir her gün nasıl ölmekten korkarak çalışıyor o çocuk? Kim bilir günde kaç kere dengesiz içkili madencilerin tacizine uğruyor o kadın? Neden kimse bunl... Devamını Gör