Aşık Olmaktan Kaçınan İnsanın Başına Gelmiş Olması Muhtemel 5 Durum

Hayatının en dolu yıllarında aşktan köşe bucak kaçan insanların bilinçaltına kazınmış birçok aşk senaryosu vardır ve aslında bunlardan kaçıyordur. Hele bir de bu senaryolara şahit olup 'Bu gözler bunları da mı görecekti be!' dediyse o insanın aşka adaptasyonu daha zordur.

Okul önlüğünün altına üşümemek için erkeklerin pijama, kız çocuklarının ise eteklerinin altına ilginç renk ve desenlerde pantolonlar giyecek kadar savunmasız oldukları yaşlarda aşkı düşünmelerinin tek nedeni sevgi ve ilgi isteğidir. Sınıflarındaki bir avuç insandan göz göze gedikleri, ilk silgi alışverişlerinde bulundukları karşı cinse kaptırıverirler gönüllerini. O yaşlarda aşkın ne demek olduğunu bilmeyen ve bu olaylara karşı soğuk duran çocukların gördükleri gerçekler hafızalarına kazınır ya da zamanla düşününce bunun ne kadar saçma olduğunu anlamaları bilinç altlarına kodlanır. Örneğin şöyle bir düşününce; aşkı silginin, okunamayacak şekilde yazılmış ufak notların, 10 yıl sonra adı hatırlanmayacak karşı cinsin, tenefüste köşe bucak kaçarak birbirini yanaktan öpmeye çalışmaların, rehberlik ve danışmanlık öğretmenlerinin bu ilişkiler hakkında şahsen uyarılarının varlığına sindirmek şahit olmayı can-ı gönülden isteyeceğimiz şeyler değil. Şahit olduysak yapacak bir şey yok. Aşk: 0 Mantık: 1

Hangi aşk kelimesi var ki, cinsel kimliğin yavaş yavaş oluşmasıyla ortaya çıkan karşı cins tarafından beğenilme isteğinin kurbanı olmasın? Hangi insan var ki, o yaşlardayken mantığını elde tutmayı başarıp herkesin eşleşmesine gözlerini kapatsın? Hangi ortaokul var ki, öğrencilerin gönül ilişkisi sandıkları ve aslında beğenilme hevesinden oluşan tutumlarının ilk kavgasına ev sahipliği yapmasın? Bu açıdan bakınca itici görünen her şey zamanla aşkın anlaşılmaması konusunda 'aslında evet' onayını verdirse de o çağlarda şahit olunduğu ve zamanla dönüp bakıldığında ufak bir geri adım eylemine neden olur. Bu da yaşandıysa Aşk:  Mantık:2

Ne hayaller kuruluyor liseye kayıt yaptırılırken aşkın bulunacağına dair... Lise sınavlarına hazırlanırken 'Lise'ye geç rahat edersin.' lafının verdiği rehavetle ders düşüncesini aklının ucundan geçirmeyen öğrencilerde yine hormonlar devreye giriyor. Ortaokula göre biraz daha ciddi düşünülebilen lisede iki tür insan vardır. Bunlardan biri dolu dizgin aşk yaşadığını sanıp her zaman duvara toslayan ve her defasında bu acıyla yaşayamam deyip daha sonra yeni ilişkiye başlayarak 'Öncekiler de aşk mı bee' nidalarıyla arkadaşlarının beynini 3 ana ve 3 ara öğün olarak her gün yemekten zevk alanlar, diğeri ise arkadaşlık görevinin bu olduğunu düşünerek beynini diğer gruba zevkle sunanlar. Her iki taraf da yıllar sonra aşka inancını kaybetse de en zararlı taraf ikinci kısımdır. Şahit olduklarını aşk sanarak bunu kendi hayatında görmek istemeyen, daha doğrusu arkadaşlarının yaşadıklarından yorulan insana ne yaparsanız yapın aşk ilişkilerini tam anlamıyla sevdiremezsiniz. O halde, mantığı bir adım daha öne geçirelim mi?

Lisede hayatının aşkını bulamayanların yeni umut kapısı olan üniversitelerde ilk yıl az olan çevrenin içinden seçilen biriyle işlerin yürümeyeceğini anlayanlar seçimlerine bir yenisini eklerken etrafta bıraktıkları izlenimlerin farkında olmazlar. Buram buram güvensizlik kokan ilişkiler insanların aşka olan inancını kırar. Kriterlerin yükselmesiyle daha sonra yok öyle bi' dünya denmesinin arasındaki geçen süreyi ışık hızı olarak adlandırabiliriz. Bu durumda mantık birikimler sonucu daha bilinçli bir şekilde devreye girerek aşka 4 fark atar.

Tüm bunlara bakarak 'Benden geçti bu işler.' diyerek insanın kendine

set kurmasıyla 1 farkı daha atar ve Aşk:0 Mantık:5 olur.

Umarım karşınıza biri çıkar

ve tüm adımlarınızı aşka yaklaştırır diye temenni edelim.