Kendine Söylemekten Vazgeçmediğin Yalan Ne?
Çevrendekilere, ama en çok da kendine söyleyip durduğun, doğru olması için yalvardığın fakat içten içe yalan olduğunu bildiğin o cümle ne merak ediyor musun? O zaman hadi teste!
1. Hadi başlayalım! Burada ne görüyorsun?
2. Peki ya burada?
3. Çok düşünme bizce, ilk aklına geleni seç!
4. Zorlama kendini yani, sadece sana ne çağrıştırdığını söyle!
5. Bu sana ne çağrıştırdı?
6. Burada ne var?
7. Buraya bakınca ne görüyorsun?
8. Son olarak, burada ne görüyorsun?
"Elimden geleni yapıyorum!"
Kendine yarattığın inanılmaz güvenli bir yaşam alanı var: Bu alanın içinde sadece çok güvendiğin insanlar ve mekanlar var; dahası, bu alanda her şeyi yapmana izin yok. Bunu neden mi yaptın? Çünkü sen zarar görmekten çok korkuyorsun; kendini dışarıya açarsan, kabuğundan çıkar ve güvenli alanını terk edersen kırılacağından ve dağılacağından korkuyorsun. Çevrendekiler sana sürekli kabuğunu kırman gerektiğini söylüyor ve sen onlara, hatta çoğu zaman kendine bile 'elimden geleni yapıyorum' diyorsun. Peki gerçekten elinden geleni yapıyor musun?
"Kimseye ihtiyacım yok!"
Birçok şeyi tek başına yapmaya o kadar çok alışmışsın ki hayatının çoğunu yalnız başına geçirir hale gelmişsin. Resmen hayatından insanları uzak tutmak için her şeyi yapıyor gibisin. Kimsenin seni tanımasına izin vermiyor, sadece tek başına olmak istiyorsun. Birileri sana 'insanların içine karışmalısın' gibi cümleler kurduğunda da 'benim kimseye ihtiyacım yok, kendi kendime yeterim!' diyerek kestirip atıyorsun. Fakat çevrene ve kendine yalan söylemekten vazgeçmelisin artık. İçten içe sen de yalnız olmak istemediğini biliyorsun çünkü.
"Onu iyileştirebilirim!"
Sen inanılmaz büyük bir kalbi olan bir insansın ve o kalbinin içine sığdırabileceğin kadar çok insan sığdırmaya çalışıyorsun. Diğer yandan son derece sakin ve huzur verici bir kişiliğin var; bu yüzden de kendi dertleri içinde boğulmuş insanların sana mıknatıs gibi çekilmesi inanılmaz normal. Bu durum senin de hoşuna gitmiyor değil yalnız; karşına çıkan her sorunlu insanın sorununu kendininmiş gibi düşünüyor ve onları çözmek için belki o kişilerden bile daha çok çaba harcıyor, kendini onlardan daha çok yıpratıyorsun. Fakat bunu yapman ne kadar doğru hiç düşündün mü? Sence de bazen kendine de vakit ayırman gerekmiyor mu?
"İyiyim!"
Hayatında hiçbir problem yok, en ufak bir sıkıntın bile yok ve her şey yolunda öyle değil mi? Adeta muhteşem ve kusursuz bir hayat yaşıyorsun. Daima iyisin, mutlusun ve sağlıklısın. Çevrene ve hatta çoğu zaman kendine aynen bu şekilde söylüyorsun değil mi? Peki sence gerçekten öyle mi? En ufak bir sıkıntın bile yok mu? Her gün, her saniye, her an mutlu musun? Bir saniyeliğine bile olsa canın bir şeylere sıkılmıyor mu? Duygularını açmakta hiçbir sıkıntı yok, bunu yapabilmeyi öğrenmelisin. Üzgün olmakta hiçbir problem yok. Üzgün olmak ve bunu başkalarına göstermek seni zayıf yapmaz. Aksine sen kendini açtıkça bu sana kendini daha iyi hissettirir ve çevrenden aldığın destek senin daha güçlü olmanı sağlar. Biz ne desek boş, sen yine kendi bildiğini yapacaksın. Ama yine de denemeye değer bizce...
"Aşka ihtiyacım yok!"
Son derece kalabalık bir arkadaş grubunun en popülerlerinden birisin. Çevrende seni seven tonlarca insan var. Eğlencelisin, neşelisin; insanlar sürekli seninle vakit geçirmek istiyor. Sen de onlarla olmayı, neşeni olabildiğince çok insanla paylaşmayı seviyorsun. Ama iş içindeki sevgiyi ve kalbini bir kişiye adamaya gelince hemen kaçıyorsun. Aşık olduğun zaman incineceğinden ve belki de şu anda sahip olduğun özgürlüğünden mahrum kalacağını düşünüyorsun. Ama bunu denemeden göremezsin. Daha da önemlisi, hayatının sonuna kadar yalnız olamazsın. Kalbini açmayı dene, pişman olmayacaksın!
Yorum Yazın
herkes de iyileştirici güce sahip anasını satim bu kadar dertli niye ortaya çıkıyor o zaman
onu iyileştirebilirim terzi kendi söküğünü dikemez derler
"Onu iyileştirebilirim!" ... dediğim herkes beni kötüleştirdi.-,-