'Kanal 7 Halkın Parasıyla Kuruldu 3 Adamın Kişisel Malı Oldu'

İslami ve muhafazakar camianın içinden gelen Yazar Levent Gültekin yaşadığı tanıklıkları anlattığı “İslamcılar yolsuzluklara niçin duyarsız?’ başlıklı yazısında çarpıcı açıklamalar yaptı.

Levent Gültekin, Kanal 7 ’nin halkın parasıyla kurulup 3 adamın kişisel malı olduğunu, Erbakan ’ın Bosna için vb diye topladığı 35 milyon doları Kent Bank’ta Offshore hesabına faize yatırdığını, İhlas Grubu ’nun “ Müslümanların ilk özel TV’sini kuracağız” diye halktan para topladığını o TV ve holdingin bir ailenin üzerine geçirildiğini, Deniz Feneri ’nin Kanal 7’yi, Kimse Yok Mu Derneği nin Gülen Cemaati’ni finanse etmek için kurulduğunu, Erbakan’ın da kendine kaynak üretmek için Can Suyu Derneği ’ni kurduğunu yazdığı yazısında “Para toplamayı, oradan iktidar olmayı bize dindarlık olarak pazarladılar” ifadelerine yer verdi..

İşte Levent Gültekin’in internethaber.com’daki o çarpıcı yazısı:

İSLAMCILAR YOLSUZLUKLARA NİÇİN DUYARSIZ?

Uzun zamandır bu soruya cevap arıyordum.

Ortalama ahlaki standarda sahip hiç kimsenin kabul edemeyeceği iddiaları sineye çekiyorlar.

Mesela Egemen Bağış’ın Meclis’teki oylamada verdiği o poz (Ne olduğunu bilmeyenler gazetelerden bakabilirler) normalde herkesi ayağa kaldırırdı.

Özellikle İslamcıların, “Sen bizim 100 yıllık emeğimize böyle bir lekeyi nasıl sürersin” diyerek isyan etmeleri gerekirdi.

Fakat etmediler.

Niçin?

Bu sorulara cevap ararken bir şey fark ettim:

İslamcılar, dindar cemaatler, yapılar evrensel ahlak anlayışından farklı bir ahlak ürettiler.

O ahlaka göre tutum belirlediler. O ahlaka göre işler yaptılar. O ahlaka göre insanları eğittiler. O ahlaka göre varlıklarını sürdüler.

Şimdi de o ahlak anlayışına göre de olup biteni sineye çekiyorlar.

Helal- haram dairesinde üretilen bu ahlaki anlayışına göre yolsuzluklar tolere edilebiliyor.

Çünkü herkes helal- haram tanımını kendi çıkarına göre yapıyor.

Tüm bu olup biten karşısında şöyle düşünüyorum: Yolsuzluk, adam kayırma özellikle son 40 yıldır İslamcılık hareketinin iskeleti oldu.

Bu hareket bir anlamda yolsuzluk hareketiydi.

Biliyorum çok ağır bir itham.

Fakat tam olarak ne dediğimi açıkladığımda çok abartılı olmadığını göreceksiniz.

Dört bakan hakkındaki yolsuzluk iddiaları ve bu iddiaların sineye çekilmesi dindarlar arasındaki ilk olay değil.

Şimdi geçmişten günümüze bazı olayları size anlatmak istiyorum.

Tüm parçalar bir araya geldiğinde ortaya çıkacak fotoğrafa eminim ki siz de çok şaşıracaksınız.

Kanal 7 meselesi…

İslamcılar arasındaki en büyük yolsuzluk olaylarının başında gelir.

Yoksul dindar halkın parasıyla kurulan bir kanal günün sonunda 3 adamın kişisel malı oldu.

Hem gurbetçilerden, hem de Türkiye’deki dindarlardan otel lobilerinde toplanan paralarla kurulmuştu.

Yüzbinlerce insanın emeğini 3 kişi bütün İslamcı aydınların gözü önünde gasp ettiler.

Bunun bir yolsuzluk olduğunu bütün bir mahalle bildiği halde kimse ses çıkarmadı.

Hiçbir İslamcı aydın, yazar, kanaat önderi tek bir gün bu durumu mesele etmedi.

O kanalın kurulmasına sermaye veren dindarların da yapacağı birşey yoktu.

“İslam’a hizmet edecek” diye kurulan kanal şimdilerde taverna kanalı oldu.

Erbakan meselesi…

Erbakan yıllarca “dava için” milyonlarca (trilyonlarca) lira para topladı.

Biz bir süre sonra fark ettik ki toplanan bu paralar amacı doğrultusunda kullanılmıyor.

TV kuracağız diye para topladılar. Bosna’ya yardım yapacağız diye para topladılar. “Dava için” diyerek gurbetçilerden kurban parası topladılar ve kurban kesmeyip bu paraları başka yerlerde harcadılar.

Bunları duyuyorduk ama hiç birimiz aslında ne olduğunu kavrayamadığımız için ses çıkaramıyorduk.

Erbakan’ın ölümünden 3 yıl önce ortaya bir belge düştü: Erbakan toplanan 35 milyon doları Kent Bank’ta Offshore hesabına faize yatırmış. Ve Kent Bank battığında bütün o paralar da batmıştı.

Ölümünden sonra aile içinde çıkan mal paylaşım kavgası hepimizin gözü önünde oldu.

Tüm bunlara hiç birimiz ses çıkarmadık.

Hiç birimiz nasıl olur da her ağzını açtığında bize “Faiz kötülüklerin anasıdır” diyen bir İslamcı liderin parayı faize yatırmasını sorgulamadık.

Bugün AKP ‘de üst düzey görevde bulunan birine Saadet Partisi’ndeyken şöyle bir soru yönelttim: “Erbakan’ın parasal ilişkileri konusunda kalbin rahat mı?”

“Hayır” dedi. “Peki niçin hala oradasın?” dedim. “Başka nerede siyaset yapabilirim ki” dedi.

Erbakan’ın bu durumunu bilen, gören İslamcı yazar, kanaat önderleri buna da tek bir gün yüksek sesle itiraz etmediler.

“İslamcılığı kirletiyorsun” diyerek ortalığı ayağa kaldırmaları gerekiyordu. Ama yapmadılar.

Kapalı kapılar ardında Erbakan’ın dedikodusunu yapmakla yetindiler.

İhlas Grubu meselesi…

Müslümanların ilk özel TV’sini kuracağız diye halktan para topladılar.

TV kuruldu birkaç yıl sonra da o TV ve holding bir ailenin üzerine geçirildi.

Bunu bile sineye çektik.

Gülen cemaati…

Bütün varlığını topladığı bağışlara borçludur.

“Size daha iyi bir dindarlık sunacağız” diye insanlardan zorla bağış topladılar.

İslam’da bağış toplamak diye bir şey olmadığı halde bağış toplamayı bir görev haline getirdiler.

Toplarken din adına topladılar, dağıtırken kendi adlarına dağıttılar. Hepsini de değil bir kısmını.

Para toplamanın en kolay yolu yardım kuruluşu kurmaktı.

Oradan toplanan paraları dini bir yorumla farklı alanlarda kullandılar. Bu vesileyle kendi iktidarlarını güçlendirdiler

İslam gerilerken yükselen bunlar oldu.

Cübbeli Ahmet hoca meselesi…

İnsanlara resmen din pazarladı.

Dini en pespaye şekilde yorumlayarak istediği kalıba sokmaktan imtina etmedi.

Kendisi lüks ve şatafat içinde yüzerken takipçilerine bir lokma bir hırka öğütlüyordu.

Jet Fadıl gibi defalarca halkı dolandırmış birinin yeni yolsuzluk kampanyasında reklam yüzü olmaktan imtina etmedi.

Para geldiğinde kaynağını tek bir gün sorgulamadılar.

Dindarlık görüntüsü altında organize olan cemaatlerle, tarikatlarla ilgili benzer olaylar var.

İçlerinde temiz, gerçekten dine hizmet etti diyeceğimiz neredeyse yok denecek kadar az.

Deniz Feneri Kanal 7’yi finanse etsin diye kurulmuştu.

Kimse Yok mu derneği Gülen Cemaati’ni finanse etmek için kurulmuştu.

Kanal 7 ve Deniz Feneri’nde kontrolü kaybeden Erbakan kendine kaynak üretmek için Can Suyu derneğini kurdu.

Tüm bunları niçin yazıyorum? Üstelik niye bugün?

Geldiğimiz noktada İslamcıların bu davranışları yüzünden İslam korkunç şekilde lekelendi.

Bunların derdi aslında İslam değil, dindarlık görüntüsü altında başka işler yapmaktı.

Bunu anlatmak istiyorum.

Aynen Hristiyanlardaki gibi İslam’ın ruhban sınıfını kurdular ve insanlara resmen cennet pazarladılar.

Güç toplamak, iktidar olmak, kendilerine alan yaratmak için din bir anlamda örtü görevi görüyordu.

Daha doğrusu görüyormuş. Bunu şimdi fark ediyorum.

Geçmişte bunu fark etmemiz çok zordu.

Çünkü çok sağlam bir tezgah kurmuşlardı.

Mesela Erbakan bize her gün merkez medyanın “Siyonist uşağı, İslam düşmanı” olduğunu anlatırdı.

Bizim gözümüzde “Öteki” düşmandı. Yazdıkları yalandı. Bize düşmanlık ettikleri için iftira atıyorlardı.

Merkez medya “Erbakan Bosna paralarını faizde batırdı” diye haber yaptığında bunun gerçek haber değil, İslam düşmanlığı olduğunu düşünüyorduk.

Bir cemaatin, tarikatın, ya da partinin fanatiği olup da oranın dışına çıkmak çok zordur.

Bunu bilemezsiniz.

Bundan dolayı fark edemiyorduk.

Bugün İslam’ın aldığı yaraya, Türkiye’nin geldiği noktaya, dindarların durumuna bakınca büyük bir kazık yediğimizi görüyorum.

Temiz inancımızı kirli hesaplarına malzeme yaptılar.

Para toplamayı, oradan iktidar olmayı bize dindarlık olarak pazarladılar.

“Para verin gazete kuralım” dediler. “Para verin okul açalım” dediler. “Para verin vakıflar kuralım” dediler.

“Para verin yoksullara dağıtalım” dediler.

Velhasıl “para verin dinimizin bayrağını yüceltelim” dediler.

Verdiğimiz o paralarla kurulan kurumlar şimdi birilerinin kişisel malı oldu.

Tüm bunları geçmişte anlayamıyorduk.

Çünkü bize umut sattılar. “Ülkeye barış ve huzur getireceğiz” dediler.

“Tertemiz, hak yemeyen, kimsenin malına el uzatmayan, çalışkan nesiller yetiştireceğiz” dediler.

Hem hayallerimizi çaldılar hem de o temiz inancımızı.

Hem bizim hayatımızı mahvettiler hem de çocuklarımızın geleceğini.

40 yılın sonunda ne dinimiz kaldı ne de dindarlığımız.

Çünkü amaçları din ve dindarlık değilmiş.

Yazını tamamı için: tıklayınız