Okurlarının Bayıldığı Kitapları Yazmaktan Bin Pişman Olduklarına İnanmakta Güçlük Çekeceğiniz 10 Ünlü Yazar
Bayıla bayıla okuduğunuz hatta başucu kitabı olarak seçtiğiniz kitabın yazıldığına pişman olunduğunu düşünsenize. Bu düşünce, gerçek bir okurun canını son derece acıtır. Anlamak zor da olsa bazı ünlü eserlerin yazarları bu pişmanlığı yaşadı. Bu yazarlardan on tanesini sizler için derledik! Meraklı kitap kurtları, buyurun👇
1. Stephen King, Rage
Stephen King'in okula silah getiren sorunlu bir öğrenciyi konu alan romanı, 80'ler ve 90'lardaki teşebbüs edilmiş dört okul saldırısıyla bağlantılıydı. Bu olayların ardından King, kitabın artık yayımlanmamasını istedi. Romanı zaten şiddetin eşiğinde olanlar için 'olası bir tetiklendirici' olarak nitelendirdi.
2. Annie Proulx, Brokeback Mountain
Kimi yazarlar kitaplarını yayınladıktan sonra pişman olurken Annie Proulx, kitabının beyaz perdeye uyarlanmasının ardından pişmanlık yaşadığını açıkladı. Yazarın bu pişmanlığının sebebi ise, izleyicilerin hikayenin sonuna olan eleştirileriydi. Yazar bir röportajında, hikayenin sonunun mutlu bitmesi gerektiğini söyleyen yüzlerce fan mektubunun yanı sıra hikayenin yeniden yazılmış örneklerinin de gönderildiğini söyledi. Karakterlerin kendisine ait olduğunu; okuyucuların bu karakterleri değiştirmeye çalışmasının, özellikle hikayede vurgulanan temalar yerine sadece Jack ve Ennis'e öncelik verilmesinin onu çıldırttığını ekledi.
'Bu hikaye homofobi ile ilgili. Sosyal bir durumla ilgili. Bir yer, belirli bir zihniyet ve ahlakla ilgili.'
3. Agatha Christie, Poirot Serisi
Agatha Christie, hakkında otuz üç roman ve elli altı hikaye yazmış olmasına rağmen ikonik dedektif karakteri Hercule Poirot'tan pek hoşlanmıyordu. Yazar, karakteri 'iğrenç, abartılı, yorucu, benmerkezci küçük bir sürüngen' olarak tanımlamıştı. Christie'nin karakterden hoşlanmama sebebi ise, karakterin popülaritesi yüzünden yayıncıların yeni kurgularına ve karakterlerine sıcak bakmamasıydı. Poirot hakkında on dört kitap yazdıktan sonra yazar yeni bir karakter yarattı: Ariadne Oliver. Karakter, en ünlü eserini küçümseyen bir polisiye-gizem yazarıydı. Hatta bu karakter, kurgusal eseriyle gerçek hayatta karşılaşırsa şimdiye kadar yazdığı tüm cinayetlerden daha fenasını işleyeceğini söylüyor. Ürkütücü değil mi?
4. A.A. Milne, Winnie-the-Pooh
Milne, seriyi oluşturan dört kitabı tamamladıktan sonra diğer çalışmalarının gölgede kalacağını anladı. Pooh'un şöhreti tek oğlu Christopher Robin Milne'yi de etkiledi. Çünkü hikayede onun adıyla bir karakter de bulunuyordu. Gerçek Christopher, diziyi tanıtmak için kullanıldı, kitaplara dayanan yarışmalarda performans sergiledi ve dadısının yardımıyla okuyuculardan gelen hayran mektuplarını yanıtladı. Bu, tüm bu ilginin oğlu üzerindeki etkisi nedeniyle diziyi yazmayı kısmen bırakan yaşlı Milne'de şaşkınlık ve tiksinti uyandıran bir şöhretle sonuçlandı. Gerçek Christopher Robin, karaktere ilham vermesi nedeniyle okulda zorbalığa maruz kaldıktan sonra, babasının kendisinin bebek omuzlarıma tırmanarak bulduğu başarıya küsmüştü.
5. Anthony Burgess, Otomatik Portakal
Burgess'in ölümünden sonra yayınlanmayan bir şiirinde yer aldığına göre okuyuculara kendi kitabı olan Otomatik Portakal'ı okumamalarını önerdiği, başka eserleri tavsiye ettiği ortaya çıktı. Dizeler şöyle:
'Öneri: okumayın.
Isıran, ezen ve kanayan uydurma sözcüklerden oluşmuş
Pis bir ıvır zıvır
Daha iyi kitaplar yazdım... Başkaları da öyle.
Hamlet, Shelley, John Keats, Doktor Zhivago'yu okuyun.'
6. Louisa May Alcott, Küçük Kadınlar
Alcott, kızlar hakkında bir kitap yazmak istemese de editörünün ısrarlarına dayanamadı.Yazar ilk girişimini yarıda bırakacakken editörü Thomas Niles, yazması halinde babasının kitabını yayınlayacağına dair söz verdi. Bunun üzerine Alcott, kitabı iki ay içerisinde bitirdi. Kitap yayınlandıktan sonra başarı elde etse de Alcott'un bu başarıyı umursadığı söylenemezdi. Hatta kitabının hayranları evine geldiğinde bir hizmetçi gibi davranıp onları dışarı çıkardı.J o'nun Laurie ile evlenip evlenmediğini soran mektuplardan özellikle hoşnutsuzdu ve günlüğüne şu cümleleri yazmıştı:
'Kızlar, sanki bir kadının hayatının tek muhtemel sonu ve amacı buymuş gibi küçük kadınların kiminle evlendiğini sormak için yazıyorlar.'
7. Kurt Vonnegut, Mutlu Yıllar; Wanda June
Yazdığı bir gazetede kendi eserlerine harf ölçeği üzerinden not veren kara mizah ustası Vonnegut'un eserlerinden iki tanesi, en düşük puan olan D'yi aldı: Slapstick and Happy Birthday, Wanda June. Bu eserlere neden bu kadar düşük puanlar verdiğinin ayrıntısına inmese de Şampiyonların Kahvaltısı adlı eserine C verdiği düşünülürse kendine acımasız olduğu anlaşılmakta.Happy Birthday Wanda June henüz Türkçe olarak basılmasa da yayıncı yakın bir tarihte yayınlamak istediklerini duyurmuştu.
8. J.D. Salinger, Çavdar Tarlasında Çocuklar
Salinger'ın 2017 tarihli biyografisine göre, J.D. Salinger Çavdar Tarlası'nda Çocuklar'ı yazmak için on yıl harcadı ve hayatının geri kalanını bundan pişmanlık duyarak geçirdi. Kitabın yayınlanmasından önce yazdığı özel mektuplarda Salinger, arkadaşlarının ve ailesinin kitaba nasıl tepki vereceği konusundaki endişelerini dile getirmişti. Kitap bir hit olur olmaz gelen şöhretle bunaldı ve New York'tan ayrıldı. Ancak biyografi yazarlarına göre o bir münzevi değildi. Sadece özel bir hayat isteyen, derin, çelişkileri olan adamdı.
9. Franz Kafka, Yazdığı her şey
Franz Kafka yaşarken eserlerinin yüzde doksanını yaktı. Geri kalanının ise kendisi öldükten sonra yakılmasını arkadaşı Max Brod'tan talep etmişti. Brod Kafka'nın bu isteğini reddetti ve iki ay sonra Kafka'nın üç romanın yayınlanmasına aracılık etti: Dava, Şato ve Amerika.
10. Sir Arthur Conan Doyle, Sherlock Holmes
Sir Arthur Conan Doyle, Sherlock Holmes'da tüm zamanların en kalıcı pop kültür figürlerinden birini yaratmış olabilir ancak yazar zaman içerisinde eserin başka eserler üretmesini engellediğini ve karakterin kendini yönlendirmeye başladığını düşündü. İlk Holmes hikayelerinin başarısının ardından Doyle, edebi açıdan daha iddialı olduğunu düşündüğü tarihi bir kurgularına yöneldi. Bu eserlerden bir düzineden fazla yazsa da Sherlock hikayelerinin çektiği ilginin bir kısmını bile çekemedi. Doyle, Reichenbach Şelaleleri'nde dedektifi öldürerek sabrının sona erdiğinin sinyalini verdi. 1903'te yani Sherlock'un ölümünden dokuz yıl sonra Doyle, yoğun talebi karşılayarak Sherlock'u diriltti ve 1927'ye kadar onun hakkında yazmaya devam etti.
Yorum Yazın