Galoş
Galoş (Fransızca: galoche), özellikle temiz tutulması gereken yerlerde özel bölümlere girerken ayakkabı üzerine geçirilen ince ve şeffaf korumalık veya tabanı tahtadan yapılmış deri ayakkabı. Müze ve sağlık kurumlarında sıkça kullanılır.
Her gün ölmekten yorulduk, kahrolduk, tükendik, ama öldürenler bıkmadı. Burada kim daha çok öldürüyor, kim ölüyor, kim kim vurduya gidiyor konuşmayacağız. Çünkü insan olmak ölenin kim olduğu, neci olduğu üzerinde yoğunlaşmamıza engel oluyor. İnsan olmak ölümün, vahşetin, cinayetin kötülüğü üzerine yoğunlaşmamızı gerektiriyor. Türkiye uzun zamandır, aslında normal (!) bir ülkede kısa ancak söz konusu Türkiye olunca gayet uzun bir zamandır bir kaos içerisinde. Bakmayın siz “ülkede kaos varmış gibi göstermek istiyorlar” diye hayal kuranlara, her gün insanların öldüğü, her gün çatışmaların yaşandığı, kavganın, gerilimin, tartışmanın, terörün, vs. eksik olmadığı bir yerde nereden bakarsanız bakın kaos vardır. Bu kaosun müsebbibi biz değiliz, ölenler değil.
En son Dilek Doğan’ı kaybettik, aslında kaybetmedik elimizden aldılar göz göre göre. Söylenecek o kadar çok söz var ki, edilecek o kadar çok küfür, bağırılacak o kadar çok ünlem var ki, buraya birkaç tanesini yazsam 2 saat sonra göz altına alınmam garanti. Çünkü öldürenler kendilerine hakaret edilmesini istemiyor. Öldürenler kendilerinin konuşulmasını, yazılıp çizilmesini istemiyor, çünkü öldürenler bu konu hemen kapansın, kimse yargılanmasın, yargılanıp da işin ucu kendilerine kadar ulaşsın istemiyor. Onun için burada sizlere galoş anlatmak zorunda kalıyoruz. Galoş, yani özellikle temiz tutulması gereken yerlerde özel bölümlere girerken ayakkabı üzerine geçirilen ince ve şeffaf korumalık veya tabanı tahtadan yapılmış deri ayakkabı. Bir insanın evinden daha fazla temiz tutulması gereken yer neresi olabilir?
Her gün insan aklının almayacağı vahşet haberleriyle sarsılırken nasıl sessiz kalacağız? “Kızıma dokundum hareket etmiyordu”, “buzluğa koyduğum çocuğumun başında iki gün bekledim”, vb. akıl sınırlarını zorlayan ifadeleri nasıl sindirecek, hayatımıza hiçbir şey olmamış gibi nasıl devam edeceğiz biz? 24 yaşında gencecik bir kadın evinde vurularak öldürülüyor, Google’a ismini yazıyorsunuz karşınıza ilk çıkan sayfalar “Dilek Doğan Nereli?” olunca insanlığınız acımıyor mu? Öldürülen bir insanın, evinde vurulan bir kadının nereli olduğu bizi neden ilgilendiriyor? Kim veriyor bize katledilenin kimliği üzerinden üzülme veya üzülmeme hakkını? Neden her ölümün ardından, öldüreni haklı çıkarmak için örgüt üyesiymiş, teröristmiş, orada ne işi varmış, silahı varmış, polise laf söylemeseymişçiler türüyor pıtırak gibi her yerden? Bu ülkede öldürülmemek için başımızı iki elimizin arasına alıp önlerinde diz çökmemiz ve hiç konuşmamamız mı gerekiyor?
Galoş, Fransızca Galoche kelimesinden geliyor, tahta tabanlı ayakkabı demek esasında. Ama bizdeki kullanımı poşet şeklinde, ayakkabının üzerine giyilen şey. Hastanelerde, vs. hepiniz görmüşsünüzdür. Ve artık bir kullanımı daha oldu galoşun, öldürme sebebi. Çünkü polisimizin ayakkabıları temizdir ve çünkü polise laf söylersen değil evine ayakkabıyla girmek, o ayakkabılarla cesedini çiğnerler de haberin olmaz. Biz ne zaman “ölen kimdenmiş” diye sorar olduk? Bizden olmayanın ölmeyi hak ettiğine nasıl karar verebiliyoruz? Ve nasıl hiç üzülmüyoruz ağlayan annelere, kahrolan babalara, sırf bizden değil gibi soyut ve manasız bir kabullenişle?
Maalesef artık bu ülke kimsenin ülkesi değil, bu ülke artık ülkenin kendilerinin olduğunu iddia edenler arasında süren savaşın zemini sadece. Kazananı olmayacak bir savaşın içinde, gücü yetenin diğerini öldürdüğü, her gün öldüğümüz, her gün tükendiğimiz bir yer burası. Her gün “hadi canım o kadar da değil” dediğimiz bir acıyla baş başa kalıyoruz. Yok artık diyeceğimiz hiçbir şey kalmadı artık. Daha başka ne görebiliriz diyemiyoruz çünkü demeye kalmadan görüyoruz. Bu ülkede yaşamak kimse için mutluluk verici değil artık. Bu ülke bir sabah evinize gelen polisin sizi vurarak öldürebileceği bir ülke artık. Dilek Doğan nereli diye soran, vicdanı körelmişlerin ülkesi.
Galoş müze ve sağlık kurumlarında sıkça kullanılır… Polisler hariç.