Film Değil Gerçek! 8 Yıl Boyunca Bir Bodrumda Zorla Tutulan Natascha Kampusch'un Dehşete Düşüren Hikayesi
Henüz 10 yaşında bir kız çocuğuyken okul yolunda kaçırılan Natascha Kampusch, 8 yıl boyunca onu kaçıran kişinin kendisine hazırladığı adeta bir hapishane hücresinde hayata tutundu. 8 yıllık süre zarfında akıl sağlığını korumak için olayı normalleştirmeye çalıştıran kız umudunu asla kaybetmedi. 18 yaşında geldiğinde yıllardır beklediği fırsat ayağına geldi ve arkasına bakmadan kaçtı.
Henüz 10 yaşındayken Wolfgang Přiklopil tarafından sokaktan kaçırılan Natascha Kampusch, bir gün tekrar özgür olacağı fikrinden asla vazgeçmedi.
Okula yalnız başına yürümesine izin verilen 10 yaşındaki Natascha Kampusch, pek de mutlu değildi çünkü anne ve babasının boşanması onu çok üzmüştü. Hayatının kötü ve üzücü olduğu kanaatine vardıktan sonra beyaz minibüslü bir adam yanına yanaştı.
1990'lardaki birçok Avusturyalı kız gibi, Kampusch da kaçırıldı. Sonraki 3.000 gün boyunca Wolfgang Přiklopil adında bir adam tarafından tutsak edildi ve hayatta kalmak için ne gerekiyorsa onu yaptı.
Kampusch, onu kaçıran kişinin kendisinin alenen dışarı çıkaracak kadar güvenini kazandı. Bir keresinde onu kayak yapmaya bile götürdü.
18 yaşındayken o fırsat sonunda geldi ve Natascha bu fırsatı sonuna kadar kullandı.
17 Şubat 1988'de Avusturya'nın Viyana kentinde doğan Natascha Maria Kampusch, şehrin kenar mahallelerindeki toplu konut projelerinde büyüdü. Mahalle, boşanmış ebeveynleri gibi alkolik insanlarla doluydu.
Kampusch, sürekli buradan kaçışını hayal etti. Bir iş sahibi olmayı ve kendi hayatına başlamayı hayal etti. 2 Mart 1998'de okula kendi başına yürümek, kendi kendine yeterlilik hedefindeki ilk adım olacaktı.
Kampusch, evden okula beş dakikalık yürüme mesafesinde Wolfgang Přiklopil adlı bir iletişim teknisyeni tarafından sokaktan kaçırıldı.
Kaçırıldıktan hemen sonra, Kampusch'un hayatta kalma içgüdüleri devreye girdi. Onu kaçıran kişiye “kaç numara ayakkabı giyiyorsun?” gibi sorular sormaya başladı. On yaşındaki kız televizyonda 'kendisini kaçıran kişi hakkında olabildiğince fazla bilgi edinilmesinin ne kadar önemli olduğunu' görmüştü.
Bu bilgilere sahip olduktan sonra polise yardım edilebileceğini biliyordu ama Kampusch'un 8 uzun yıl boyunca böyle bir şansı olmadı.
Onu kaçıran kişi, onu Kampusch'u Viyana'nın 4 km kuzeyindeki sakin Strasshof kasabasına getirdi. Přiklopil kızı aceleyle aniden kaçırmamıştı. Bu olayı dikkatle planlamış; garajının altına küçük, penceresiz, ses yalıtımlı bir oda kurmuştu. Gizli oda o kadar sağlamdı ki içeri girmek bir saat sürüyordu.
Bu arada, Natascha Kampusch'u bulmak için çılgınca bir arama başladı. Přiklopil de bu şüphelilerin arasındaydı çünkü bir tanık Kampusch'un onunki gibi beyaz bir minibüse götürüldüğünü görmüştü ama polis bu duruma pek aldırış etmedi.
35 yaşındaki sakin bir adamın böyle bir canavarlık yapacağını düşünmediler.
Esaretteki ilk gecesinde, Přiklopil'den onu yatağına yatırmasını istediğini söyledi. 'Durumun oldukça anormal olduğu gerçeğini unutmak için yaptım' diyen genç kız onu kaçıran kişinin, yatmadan önce kendi yazdığı hikayeleri okuduğunu ve ona hediyeler, atıştırmalıklar getirdiğini söyledi.
Bu hediyeler sadece ağız çalkalama suyu ve bant gibi şeyler de olsa Kampusch kendini onu kaçıran kişiye karşı minnettar hissediyordu. 'Bana herhangi bir hediye aldığı için mutlu oldum' dedi.
Başına gelenlerin tuhaf ve yanlış olduğunu biliyordu ama aynı zamanda akıl sağlığını korumak için bunu zihninde mantıklı bir hale getirmeye çalışıyordu.
'Bana banyo yaptırırken bir spada olduğumu hayal ettim. Bana yiyecek bir şeyler verdiğinde, onu bir beyefendi olarak, bütün bunları centilmen olduğu için yaptığını hayal ettim.'
Přiklopil'in yaptığı her şey bu kadar zararsız ve masumca değildi. Mısır tanrısı olduğunu iddia etmişti ve Kampusch'tan kendisine Maestro ve Lordum demesini istedi.
Büyüdükçe ve isyan etmeye başladıkça, kızı haftada 200 kez dövdü, yemek vermedi, evi yarı çıplak temizlemeye zorladı ve onu karanlıkta yalnız başına durmaya zorladı.
Kampusch, 'Hiçbir hakkım olmadığını gördüm' dedi. 'Ayrıca beni çok fazla ağır iş yapabilen biri olarak görmeye başladı.'
Kampsuch'un 'iki kişiliğe sahip' olduğunu düşünüyordu ve o kişiliklerden biri acımasız olan bu adamın baskısı altında genç kız çok acı çekti. Kendisi maalesef ki birden fazla intihar girişiminde bulundu.
Kampsuch'un 10 yaşındayken sahip olduğu özgürlük hayalleri hiçbir zaman kaybolmadı. Esaretinden birkaç yıl sonra, 18 yaşındaki benliğiyle tanıştığı bir hayal kurdu.
Yıllar geçtikçe Přiklopil, genç kızla daha yakın olduğunu düşünmeye başladı. Natascha tarafından dinlenmeyi seviyordu. Kampusch'u saçının rengini değiştirmeye ve evini temizlemeye zorlasa da onu bir keresinde onu kayak yapmaya götürdü.
Bu arada Kampsuch, kaçmak için bir fırsat aramayı asla bırakmadı. Onu dışarı çıkardığında kaçmak için birçok kez şansı olmuştu ama her seferinde harekete geçmekten çok korkmuştu. On sekizinci yaş gününe yaklaşırken içinde bir şeylerin değişmeye başladığını biliyordu.
Dayak yemeyi göze alarak sonunda kendisini kaçıranla yüzleştiğinde ona bu durumun yalnızca birinin hayatta kalabileceği bir durum olduğunu ve onu kalmaya zorlayamayacağını çünkü onun da ihtiyaçları olan bir insan olduğunu hatırlattı.
Şaşırtıcı bir şekilde Přiklopil, Kampusch'u ölene kadar dövmedi veya olay yerinde öldürmedi. Wolfgang Přiklopil aslında kız bunu söylediği için rahatlamıştı.
Birkaç hafta sonra, 23 Ağustos 2006'da Kampusch, telefon almak için ayrıldığında Přiklopil'in arabasını temizliyordu. Birden eline bir şans geçtiğini fark etti. 'Daha önce beni her zaman gözlemlerdi' diye düşündü. 'Ancak elimdeki elektrikli süpürge yüzünden arayanı daha iyi duymak için birkaç adım uzaklaşmak zorunda kaldı' dedi.
Kapıya parmak uçlarında gittiğinde kilit açıktı. Kampusch, 'Zar zor nefes alabiliyordum' dedi. 'Kollarım ve bacaklarımın felç olmuş gibi katılaştığını hissettim' dedi ve koşmaya başladı.
Ardından Přiklopil hemen bir trenin önüne yattı ve kendini öldürdü. Ama kendini öldürmeden önce her şeyi en iyi arkadaşına itiraf etti: “Ben adam kaçıran bir tecavüzcüyüm!”
Natascha Kampusch, kaçışından bu yana yaşadığı travmayı üç başarılı kitaba dönüştürdü. İlki onun yakalanmasını anlattı; ikincisi, iyileşmesini. Üçüncü kitabı, Kampusch'un son yıllarda hedef haline geldiği çevrimiçi zorbalığı tartıştı.
Kampusch, çevrimiçi istismar hakkında 'Toplumda bir şeylerin doğru olmadığının vücut bulmuş haliydim' dedi.
Garip bir şekilde kendisini esir alan kişinin evini ona miras kaldı ve kendisi o eve bakım yapmaya devam ediyor.
'Bana yöneltilen nefreti görmezden gelmeyi ve sadece güzel şeyleri kabul etmeyi öğrendim.”
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım.
Yorum Yazın
Bu kızın hikayesinin filmi de vardı. Çok gerilimli ve korkunç bir durum.. böyle manyaklar keşke hiç doğmasa da çocuklar rahat etse.
o. cocuguna bak bıde gıtmıs hemen oldurmus kendını hapıste yatmamak ıcın
anlatım tarzınızı skeym