Ebeveynleri İle Konuşamayan Gençler Cinsel İçerikleri Eğitim Aracı Olarak Görüyor!
Kendini tatmin aracından öteye gitmemesi gereken cinsel içeriklerin yol açabileceği sorunlar korkutabiliyor.
Kaynak: Livescience
Boston Üniversitesi'nde Toplum Sağlığı Bilimleri Profesörü olarak çalışan Emily Rothman, yetişkin film endüstrisinin eğlence için yaratıldığını savunur.
Bu da bir fanteziler yumağı olan yetişkin film endüstrisinin aynı zamanda kâr amacı güttüğü sonucunu doğurur. O halde yetişkin filmleri bir eğitim aracı olarak kullanılamaz. Fakat Amerika'da yapılan bir anket gösteriyor ki 18-24 yaş arası genç yetişkinlerin 4'te 1'i yetişkin filmlerini 'en iyi eğitim aracı' olarak nitelemekte.
Yaklaşık 1400 kişi üzerinde yapılan anketin sonuçlarının düşündürücü olduğu belirten Rothman, yetişkin filmlerinin ne olduğu konusunda daha fazla eğitime ihtiyaç olduğunu düşünüyor.
Çünkü bu ankete katılan gençlerin yarısı nasıl cinsel birliktelik yaşanacağına dair dışarıdan bir bilgi almadıklarını söyleseler de geriye kalan 14 ile 24 yaş arasındaki ergenler ve genç yetişkinler dışarıdan bilgi almayı tercih ediyor. Ve her dört genç yetişkinden biri ise yetişkin filmlerine yöneliyor.
Rothman'a göre cinsel birliktelik hakkındaki bilgileri yetişkin filmlerinden alan bireyler filmlerde görülen davranışların partnerler tarafından her zaman zevkle karşılanacağını varsayıyor.
Halbuki 4000'den fazla cinsel içerik üzerinde yapılan bir araştırma bu videoların %40'ının kadınlara yönelik şiddet tasvirleri içerdiğini ortaya koyar. Rothman'a göre bu tarz tasvirlere ilgi duymak tek başına masumane gibi görünse de erkeğin partneri ile ondan rızasız bunları denemesi söz konusu olabiliyor.
Peki ne yapmak gerek? Rothman'ın bu konuda en önemli önerisi: Yetişkin film okuryazarlığının eğitimi.
Yetişkin film okuryazarlığının hedefi ise bunun yalnızca bir fantezi unsuru olduğunu gençlere anlatarak bu içeriklerin sağlıklı ve rızaya dayalı ilişkileri temsil etmediğinin farkına vardırmak olarak belirlenir.
Burada eğitimcilere de bir hayli iş düşmekte. Rothman özellikle lise eğitimcilerinin yetişkin filmleri okuryazarlığı dersi almaları gerektiğini düşünüyor.
Hatta kendisi ve arkadaşları da bu konuda bir uygulama geliştirir ve Boston Halk Sağlığı Komisyonu aracılığıyla bu uygulamayı eğitimcilere açar. Herhangi bir şekilde yetişkin içeriklerinin gösterilmediği bu uygulamada eğitimciler rıza, beden, ilişki, şiddet gibi konular tartışılmakta.
Ancak Rothman, bu uygulamaya katılımın az olduğunu ve yetişkin içerik okuryazarlığının nadiren eğitimin bir parçası olabildiğinden yakınır ve şöyle der:
'Cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlardan ve partnerleriyle sağlıklı bir şekilde iletişim kurmalarından, yetişkin içerikler hakkındaki efsanelere ve gerçeklere kadar her şey hakkında bilgi veren kendi kendine rehberlik eden bir öğretici gibi bu uygulamayı oluşturmak istiyoruz, böylece en azından genç insanlar yetişkin içeriklerinin ne olduğu veya ne olmadığı hakkında daha iyi bilgi edinebilirler.'
Bunun yanında ankette sevindirici bir sonuç da şöyle çıkar efendim: Ergen olarak nitelediğimiz 14-17 yaş arasındaki insanların %31'i cinsellik hakkındaki bilgilerini ebeveynlerden almakta.
Rothman'a göre ergenler, ebeveynlerini dinlemekte. Bu yüzden anne ve babaların çocuklarıyla cinsellik hakkında konuşması gerek. Çünkü belli ki çocuklar söylenenleri önemsiyor.
Gerçekten çocuklarımızı ne idiği belirsiz cinsel içeriklerin kucağına bırakmaktansa bu işi ailede ve de okulda halletmek gayet makul duruyor, sizce?
Bu içerikler de ilginizi çekebilir:
Yorum Yazın