Depresyonun Gülen Suratlar Arkasına Ne Kadar Rahat Gizlenebileceğini Gösteren 24 Hikaye
Geçtiğimiz Eylül ayı depresyon ayıydı ve Instagram hayatta kalma hikayeleriyle doldu taştı. 'Depresyonun yüzü' yani #faceofdepression etiketi insanlara güç veriyor. Ne kadar çok insanın bu hastalıkla baş etmeye çalıştığını gösteren hikayeleri BoredPanda'dan derledik.
Bu kampanyaya katkıda bulunan isimlerden biri de Chester Bennington'ın eşi Talinda Bentley idi. Ünlü sanatçının intihar etmeden yalnızca 36 önce gülüp eğlendiği bir video paylaştı.
İnsanları yüzeyden incelememiz gerektiğini herkese gösteriyor bu hikayeler.
1.
Uyarı: intihara eğilim konuşmaları... 'İntihara meyilli görünmüyorsun.' Bu sözleri, ona intihar düşüncelerim olduğunu söyledikten hemen sonra doktorumdan duyduğumu hatırlıyorum. O an, 14 yaşındaki halimin geçersiz, aptal ve utanmış hissettiğini hatırlıyorum; o kafada olan kimsenin hissetmemesi gereken şeyler. Kafam karışık bir şekilde oradan çıktım. Nasıl görünmeliydim ki? Bir elimde bir kutu hap diğerinde de bir intihar notu mu? O sözler neredeyse hayatıma mal oluyordu, o yargı, o aptal aptal sözler... Henüz geçen sene oturma odamda kıvrılıp aşırı doz aldığımı hatırlıyorum. Kendi kendime 'Yardım alamıyorum, intihara meyilli durmuyorum, bir işe yaramıyorum, bana gülecekler.' diye düşündüğümü hatırlıyorum. Acilde uyandığımda çevremdekileri endişeli görünce rolü kaptığımı, intihar kostümümü doğru giydiğimi düşündüğümü hatırlıyorum. O zamana kadar partnerim hayatımı kurtarmasaydı çok geç olabilirdi, o üzgün suratların hiçbirini görmeyebilirdim. Bu, akıl sağlığının bir yüzü olduğunu düşünmek asıl tehlike. Bu, akıl sağlığı ile ilgili problemlere karşı oluşan stigmanın, cehaletin, ön yargının bunlarla uğraşanları kötü etkilemesinin sebebi. Bu iki fotoğrafta da intihara meyilliyim, belki aynı şekilde değil ama bu iki günde de kafamda intihar düşünceleri fink atıyordu.
2.
Bu, kocam intihar etmeden birkaç gün önceydi. İntihar düşünceleri vardı, ancak asla bilemezdin.
3.
Anlayamıyorsunuz, öyle değil mi? Hatta bakışlarımdan, sesimden bile. Eminim şöyle düşünüyorsunuz: 'Ama gülüyorsun!' Evet, evet gülüyorum. Sizin için güldüm. Kötü hissetmenize sebep olmamak için güldüm. Sizin de benim hissettiğim gibi hissetmenizi istemiyorum. Ayrıca beni 'daha iyi' hissettirmek için yapabileceğiniz bir şey olduğunu düşünmenizi istemiyordum. Kimsenin yapabileceği bir şey yok. Kendi çabamla atlatmam lazım. En kötü tarafı ise hiç belli etmeden yapıştı bana. Duyguları hatırlıyorum. Boş. Yalnız. Ağır. Yorgun. Çok yorgun. Her şey gürültü gibi. HEr şey sinir bozucu sabrım kalmadı yalnız kalmak istiyorum. Yataktan çıkmak istemiyorum, egzersiz yapmak istemiyorum, hiçbir şey pişirmeden her şeyi yemek istiyorum. İşi en iyi tarafı bu şekilde hissetmeyeli çok uzun zaman oldu ve şu an ne olduğunu tam olarak anlıyorum. Ben yemek pişirip zanaatle uğraşan biriyim. Dışarıdan bunu görüyorsunuz ancak içimdeki karanlığı göremiyorsunuz. Diğer acı çekenlere sesleniyorum... LÜTFEN YARDIM ALIN. Her insan için tedavi farklı. Kendiniz için en iyisini yapın. Ben de benim için en iyisini yapıyorum, gülümsüyor ve içten içe uğraş verdiğimi insanlara anlatıyorum.
4.
Kızım da aynı şekilde. Babasıyla beraber baba-kız dansına gittikten, harika vakit geçirdikten sonra ve gece gözlerini hastanede açmadan önce. Şükürler olsun ki şu an hala hayatta ve hastalığını nasıl yeneceğini öğreniyor. O zamanlar 8 yaşındaydı.
5.
Bu fotoğraf, 3. kez intihara kalkışmamdan tam 7 saat önce çekildi. Bu fotoğrafı sabah çektim. Sonrasında Eli ile dışarı yemeğe çıktık. Güldük ve güzel vakit geçirdik. O akşam, bir hafta hastanede kalmam sebep olan aşırı dozu aldım. Sabahleyin, akşamına kendi canıma kıyacağımı hiç düşünmezdim, gün içinde harika vakit geçirdim, hatta saçlarımın çok güzel göründüğünü düşünüyordum. Sınırda Kişilik Bozukluğum var, (Ulusal Sağlık Sistemi beni dinlemediği için çok uzun süre teşhis konulmadı) bu hastalık yüzünden küçücük bir tetiklenmede modum saniyeler içinde intihara meyilliye dönüşebiliyor. İntihara meyillilik yalnızca ağlamak değil, zor bir hayatı olmak ve kırılma noktasına kadar gelmek değil, aynı zamanda saatler önce sizi seven partnerinizden iyi geceler öpücüğü almış olmanıza rağmen yan odada çocuğunuz uyurken verdiğiniz anı kararlardır. İntihar eğiliminin konu hakkındaki cehaletimizin ötesinde kendini nasıl göstereceğini öğrenmemiz lazım. En küçük tetikleyicileri bile dinleyip, öğrenip hayat kurtarabiliriz.
6.
Bu benim oğlum, bilgisayarından kendini nasıl düzgünce asabileceğini araştırmadan hemen önce. İki gün sonra da araştırdıklarını uyguladı.
7.
Depresyonun bir görünüşü yok. Dik durabilirim, harika bir gün geçirebilirim ve yine de intihara meyilli olabilirim. Depresyon acımasız ve affı yok, bazen en az depresif göründüğüm zamanlar en çok acı çektiğim günler oluyor... Çektiğin acıdan ilgi görmek için kırılgan gözükmen, makyajının akmış halde olması, elinde bir şişe vodka ve intihar notu olması gerektiğine dair bir stigma var. Depresyon yatakta çekiniyor. Depresyon aynı zamanda halk içinde sahte gülümsüyor. Depresyon bazen yataktan çıkamayacak kadar bitap olmak. Depresyon aynı zamanda dikkatini dağıtmak için birden basan fazla enerji. Depresyon ağlamak, kendinden tiksinmek ve korkmak. Depresyon aynı zamanda gülmek ve uyum sağlamaya çalışmak. Depresyon kapkara ve soğuk. Depresyon aynı zamanda 'işlevli' görünüp 'normal' bir hayat sürdürmek. Depresyon ıstırap. Depresyon ayrıca bir arkadaş, rahatlık... Yargılamayın. Bir gülümsemenin veya kahkahanın arkasında bir insanın neler yaşadığını asla bilemiyorsunuz. Nazik olun. Nazik bir sözün birisi için neler ifade edebileceği hakkında hiçbir fikriniz yok. Depresyonun yüzü yoktur, bu stigmadan kurtulun.
8.
Bu, evimizdeki depresyon. Kendimi tavan arasında asmaya çalıştım, döşeme kırılınca tavandan aşağı düştüm ve ailem duydu. Her gün savaş veriyorum. Kocam elinden geleni yapıyor ancak duvarlarımı aşamıyor. Anlamıyorum. Neden kurtulamadığımı bilmiyorum. Harika bir ailem var. Bencil, kayıp, hasta ve kendime kızgın hissediyorum. Beynim hep biraz farklı işledi ve okulu bitirebilmek için bile savaş verdim. Bir işte çalışamıyorum. Uzun süre odaklanamıyorum ya da çok uzun sürüyor. Kovulmadan önce ayrılıyorum. Değersiz hissetmek çok zor ve aileme yükmüşüm gibi hissetmekten nefret ediyorum. İçimde o kadar çok acı var ki! Terapideyim, ilaç kullanıyorum. İntiharımın aileme yardımcı olacağını düşünsem de, kafamı bir toplayabilsem yaşamak isteyeceğimi, bir işe yarayabileceğimi de biliyorum. O kadar uzun süredir deniyorum ki bende işe yarayacak mı bilmiyorum. Bugün buradayım. Yarının nasıl olacağını yarın göreceğiz. Gün be gün, bazense saat saat ilerliyorum. Bazen bir saat daha dayanabilsem yatağa girip yarına kadar uyuyacağımı ve yarın olacakları göreceğimi söylüyorum. Bugün mesela güzeldi. Bugünden yarın için bir umut ışığı arıyorum. Bugün deniyorum.
9.
Benim 'depresyon yüzüm' ve evet, bir çocukla depresif olmak mümkün. 'O etraftayken seni çökertecek bir şeyin yok.' lafını duymak hiçbir şeyi değiştirmiyor, tam tersine kendimi daha da kötü hissetmeme sebep oluyor. 'Tek ihtiyacın olan biraz egzersiz ve iyi bir diyet.' lafını duymak da niyetin ne kadar iyi olursa olsun suratına vurma isteği uyandırıyor. Depresyon seni yapmak istediğin şeylerden alıkoyuyor çünkü kelimenin tam anlamıyla beyninde bir dengesizlik.
10.
Bu, kendini asmadan iki hafta önce erkek arkadaşım. Asla anlayamayacağım...
11.
Bu, çok sevdiğimiz Luke'umuzu kaybetmeden kısa bir süre önce depresyonun nasıl gözüktüğü. Depresyon CİDDİ bir hastalık. Acı çeken insanları yok saymayın.
12.
Kısa ve şiddetli depresif anlar gerçek ve korkunçlar. Solda Eli ile bir fotoğraf çekmeye çalışıyorum. Sağda ise çektiğim fotoğraflardaki vücut görüntüm yüzünden az önce bir panik atak geçirmişim. Özellikle ayna fotoğraf çektim; panik atağın etkilerinin ne kadar çabuk gelebileceğini, uzun ve stresli bir gün, olaylar serisi geçirip patlama noktasına gelmek zorunda olunmadığını göstermek için. Bazen anında olabiliyor. Eli bu kırılma anım süresince yanımda oturdu, ağladı ve kısa depresif patlamam sırasında panik oldu. Sonrasında ona yaşattığım şeyin ağır suçluluğunu duydum, halbuki gerçekte annesinin aklında bir şeylerle baş ettiğini bilen vicdanlı bir ruhu var ve tek istediği o an bana sarılmak. Ruh sağlığıyla sorun yaşayan anneler, sizi anlıyorum. Buradayım, sizinle birlikteyim. Tüm şartlara karşı dimdik duruyor ve kafamızda savaş verirken geleceği yetiştiriyoruz. Fark edilmiyor, takdir edilmiyor değilsiniz. Siz inanılmazsınız!
13.
Arkadaşlar! Bu, depresyonun ve intihar düşüncelerinin yüzü. 3 yıl önce antidepresanlar hayatımı kurtardı ve bir buçuk yıl önce neredeyse geri kaybetmeme sebep oluyorlardı, çünkü bir anda mutlu olduğuma karar verdim ve almayı bir anda bıraktım. İntihar, geçici bir probleme kalıcı çözüm. Ruh sağlığı sıkıntılarını normalleştirin. Mücadelemde artık utanç yok.
14.
Burada gördüğünüz bipolar bozukluk (depresyon kısmında büyük bir vurgu ile)... Kalkıyorum, makyaj yapıyorum, güzel bir elbise giyiyorum ve bunların hepsini depresyonla, anksiyeteyle ve bazen intihar düşünceleriyle mücadele ederken yapıyorum.
15.
Şu anda doktor yardımı alıyorum, çoğunun ne ile baş ettiğimden haberi bile yok. Arabamda eve dönerken ya da duşta ağladığımdan, panik ataklardan ötürü gece uyuyamadığımdan haberi yok.
16.
Konu akıl sağlığı olduğunda yardım istemek dünyanın en zor şeyi. Bir sürü doktora göründüğümü, akıl sağlığı konusunda farklı farklı uzmanlarla konuştuğumu ama yine de 'Ama iyi görünüyorsun, makyajını yapıp elbiseni giyebilmişsin.' laflarını duyduğumu hatırlıyorum. Randevularıma makyajlı gelsem bile, iyi bir gün geçiriyor olsam bile, saçlarım boyalı olsa bile, bakımlı olsam bile yardıma değerim. Akıl hastalıklarının yüzü yoktur. Olsa neye benzerdi ki? Her gün farklı gözüküyor. Birisi akıl sağlığı hakkında konuşmaya çalışırken asla onlara hasta görünmediklerini söylemeyin. İyi günlere sahip olabiliriz, o günlerden fotoğraflar koyabiliriz, o günlere tutunup mutlu olmaya hakkımız var! Bu iki fotoğraf arasında yalnızca günler var, bazen sadece saatler oluyor. Bir insanın neyle savaş verdiğini bilemezsiniz bu yüzden varsayımlarda bulunmayın. Nasıl görünürsek görünelim yardımı hepimiz hak ediyoruz!
17.
Yıkım ardından yıkım. Depresyon güzel değil. Yalnızca üzgün hissetmek de değil. Umudunu kaybetmek, motivasyonunu kaybetmek, kızgınlık ve hüzün patlamaları, hiçbir şeyin bir anlamı olmadığını düşünmek, tek istediğiniz onlara sarılmakken en sevdiklerinizi kendinizden uzaklaştırmak, neden sürekli kızgın ve üzgün olduğunuzu anlayamamak depresyon. Hiç hoş değil, hiç kolay değil ve bir günlük hissettiğiniz bir şey de değil. İlişkileri mahvediyor, kavgalara ve tartışmalara yol açıyor. Yalnızca size değil, çevrenizdekilere de zarar veriyor.
18.
Son birkaç gün içinde çekilen bu fotoğrafların her birinde inanılmaz kötü, endişeli, değersiz, sevilemez ve yardım edilemez hissediyordum. Depresyon yalnızca bir yüze sahip değil. Mutlu ve eğlenceli görünüp hala depresif olabilirim. Bir dolabın içinde iki saat kontrolsüzce ağlayıp yine depresif olabilirim. Verimli bir şekilde çalışıp yine depresif olabilirim. Sırf yapacak işleriniz var diye, ya da güzel bir gün geçirdiniz diye ortadan kaybolmaz depresyon. Mutlu bir an yaşadınız diye ortadan kaybolmaz. Birinden daha iyi bir hayat yaşıyorsunuz diye, güzel şeylere ve insanlara sahip olduğunuz için şanslısınız diye kaybolmaz. Heyecanlıysanız ve hava güzelse de kaybolmaz. Arkadaşlarınızla vakit geçirdiğinizde de kaybolmaz. Depresyon silinip gitmez. Bu hafta benim için kapkara bir haftaydı. Depresyon maskeler ardına gizlenebilir, o yüzden insanlara nazik olun. Her hastalık gözle görülmez ve çevrenizdekilerin ne yaşadığını hiçbir zaman tam olarak bilemezsiniz.
19.
Depresyon herkeste farklı durur. Benim için bu kirli saçlar, tüm gün uyumama rağmen göz altımda torbalar ve çıkarmak için fazla yorgun olduğum dünden kalan makyaj demek. Dün, bir noktaya kadar harika geçti. Bazen yardımcı olamıyorsunuz. Yalnızca hatırlayın. Depresyonun tek bir yüzü yok.
20.
Depresyonun yüzü. Bazen iyimser durur, bazen durmaz. Akıllı, güzel bir çocuğa sahip olmak bu hislerin var olmadığını veya geçersiz olduklarını göstermez. Kızım beni hem iyi hem kötü günlerimde seviyor.
21.
Bazen güzelce giyinip bir arkadaşın doğum gününü kutlamaya çıkarsınız ancak akşam yemeğini bile bitirmeden panik atak geçirip tuvaletlerde ağlamaya başlarsınız. Bazen de eve koşturur ve kapıdan giremeden yerde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlarsınız. Bazen depresyon o kadar korkunçtur ki hayatınızı lanet bir şekilde zorlaştırır. Bana ihtiyacınız varsa, olmasın, çünkü yatağımda kırmızı şarapla dünyanın yarın daha az karanık olması için ağlıyor olacağım.
22.
Bu benim 'Çaresizce mutsuz ve endişeliyim.' suratım. Bu benim 'Yalnızca kıvrılıp yok olmak istediğimi saklamak için bir sürü makyaj yapıyorum.' suratım. Aynı zamanda 'Beni yalnız bırakın çünkü bugün insanlarla uğraşacak gücüm yok.' suratım. Kafa karıştırıcı bir şekilde 'Mutluyum. Dünyayı alt etmeye hazırım, gelin sohbet edelim, insanları seviyorum.' suratımdan çok da farklı değil. Belki de daha sonra öyle hissedeceğim. Her hastalık gözle görülür değil ve yüzeyin altında neler kaynadığını bilemezsiniz! İnsanlara nazik olun, hayat çok zor olabiliyor.
23.
Bu akıl hastalıklarının yalnızca bir yüzü. Her zaman böyle görünmüyorum ve kesinlikle başkalarının beni böyle görmesine izin vermiyorum. Neden mi? Çünkü kendimi, yapabildiğimce 'beraber'mişiz gibi göstermem gerektiğine inandırdım. Çünkü insanların sosyal medyada görmek istediği o değil. Neden bu fotoğrafı çekme gereği duydum peki? Çünkü dibe vurdum, tekrar. Çünkü 3 haftadır uykusuzlukla uğraşıyorum, insan iletişimini özledim, inanılmaz derecede yalnız hissettim ve sonuç olarak nişanlımı sabahın 4'ünde uyandırıp bir saatten fazla ağlama ihtiyacı duydum. Hayır, gördüğünüz kırmızı burun soğuk algınlığı değil; bu, depresyonun bana günlük hayatta çektirdiği acıyla savaşmak. Sonuç olarak da şunu anlamak: İnsanlar sürekli gizlersem bu kadar kötü hissettiğimi nasıl anlayacak?
24.
Geçen hafta bozuldum. Hayır arabam değil, ben. Dünyanın bana karşı olduğunu hissettim. Hiç kimsenin umurunda değilmiş gibi hissettirdi. Hiç istemediğim birinin canını yaktım. Bir sürü pişmanlığım var. Depresyon, bir kez daha hayatımı delip geçti. İşlev göremedim, yanlış giden her şey ruhumda bir delk açtı. Geçirdiğim bir buçuk hafta iğrençti. Uzun süredir ağlamadığım kadar ağladım. Tutamayacağım hiçbir söz vermeyeceğim. Ancak daha iyi olacağıma söz veriyorum.
Yorum Yazın
yaşamayan anlayamaz. böyle bi dünyada sağlam psikolojiye sahip olanları ayrıca tebrik ederim.
Depresyonlarımda insanlara güçlü gözükmek için kaç kere mutluluk oyunu oynadım bilemiyorum. İnsanların beni perişan halde görmelerini istemiyordum. Çünkü son... Devamını Gör
O ZAMAN ZAFERİNE!
Depresif olmayan, depresyondan muzdarip olmayan insanlar ne kadar şanslı. Birine anlattım sıkıntılarımı 'şımarıklık' olduğunu söyledi *.* İyi bir işim var, a... Devamını Gör
ah o kadar iyi anlıyorum seni. o kadar anlıyorum ki!!!!!