Sevgisiz gönül devredışı kalır

Günlük hayatımızda her kelimeyi telaffuzda başarılı olan dillerimiz “sevgi”yi ifade eden cümlelerde niçin başarısızdır?

Aslında sözcük olarak kolay olmakla birlikte maalesef söylemediğimiz, belki daha doğru bir ifadeyle, söyleyemediğimiz, dilimizin yeterince dönmediği kelimenin “sevgi” olduğunu siz de kabul edersiniz sanırım.

Niçin insanlar birbirine açıkça “seni seviyorum” diyemezler?

Birine “seni seviyorum” demek için çok mu düşünmek gerekir?

Sevdiğimiz bir kişiye, sevgi ifade eden cümleleri söyleyemeyişimizin altında ne yatıyor olabilir?

Bu konuda çok şeyler söylenebilir belki, ama bence en temel sebep “gönül terbiyesi”nden yoksun oluşumuzdur.

Sevgiyle dolu olması gereken gönül dünyamızı kimseye açmıyoruz, paylaşmıyoruz ve kendi benliğimize hapsediyoruz.

Başkasıyla paylaşmamız durumunda belki de gönül safiyetimizin azalacağını ya da tamamen biteceğini düşünüyoruz.