Konseri İçin Sıraya Girilen Dünyaca Ünlü Kemancı Metroda Çalarken Fark Etmeyip Gidecek Kadar Yozlaştık mı?
Güzelliği takdir etmek için binlerce lira harcamak, sırada beklemek ya da o şeyin herkes tarafından talep edildiğini bilmemiz şart mı? Bu hikayeden sonra etrafımızı algılama biçimimiz kökten değişti.
Anlatacağımız hikaye bir şehir efsanesine benziyor olsa da tümüyle gerçek. İçeriğin sonundaki kaynağı inceleyince, siz de şaşıracaksınız.
Sadece şaşırmakla da kalmayacaksınız, bakmakla görme arasındaki farkı, bir şeyi 'önemli' olarak görme kriterlerinizi sorgulayacaksınız.
Biz bu olayı dinledikten sonra sorguladık.
Bir adam, ABD, Washington'da bir metro istasyonunda keman çalmaya başlar.
Sabah herkesin işe gittiği saatlerde şapkasını takmış, sıradan görünüşlü biridir. Tam 45 dakika boyunca J. S. Bach'ın 6 enfes eserini çalar.
O esnada yanından geçen kişilerin sayısı 1000'den fazladır.
Çalmaya başladığında herkesin acelesi vardır, herkes bir koşturmaca içindedir.
Birkaç dakika içinde bir adam müzisyeni fark edip yavaşlar ancak belli ki bir yere yetişecektir, hızlıca oradan uzaklaşır. Mesaiye gecikmeyi istemiyor ya da sıradaki treni kaçırdığında bir sonraki trenle havalimanına yetişmesi imkansızdır, kim bilir?
İnsanlar kemancıya o kadar da ilgisiz değildir aslında...
Çalmaya başladığında bir kadın bir dolarlık bahşiş vermiş, hızlıca yoluna devam etmiştir. Dinlemek için duraklayanlar, duvara yaslananlar olmuş ancak hepsi saatine bakıp bir yere yetişecekleri belli bir hızda oradan ayrılmıştır.
Üç yaşında bir çocuk ilgiyle kemancının önünde dursa da annesi onu çekiştirerek götürür.
Birçok çocuk benzer kaderi paylaşır, kemancıyı izlemek için durdukları anda anne ve babaları onları kendi koşturmacalarına dahil eder.
Kemancı 45 dakikalık performansının sonunda 20 kişinin ona bahşiş verdiğini görür. Toplamda 6 kişi durup onu dinlemiş, 32 dolar da bahşiş toplamıştır.
Etrafa sessizlik çöktüğünde bir alkış da almamıştır haliyle...
Kimse de onu tanımaz, çünkü hem görüntüsü hem de çaldığı yer itibariyle insanların ilgisini çekmeyi başaramamıştır. Peki, kimdir bu kemancı?
Gösterisi bitip de etrafa sessizlik hakim olduğunda hiç kimse farketmez bile. Kimse alkışlamaz ya da tanımaz.
Dünyanın en yetenekli müzisyenlerinden Joshua Bell, 30 milyon lira değer biçilen kemanıyla kısa bir konser vermiştir!
Çaldığı eserlere şahit olmak için insanlar birkaç gün önce 100 dolar vermiş, biletleri kapış kapış satılmıştı. Ancak herkesin acelesi olduğu bir günde, sıradan biri gibi çalmaya başladığında kimse onu tanıyamamıştı.
Bu yapılan bir deneydi ve insanların algılama, önceliklendirme davranışlarını test etmeyi amaçlıyordu.
Güzelliği takdir etmek için ona binlerce lira vermemiz, sırada beklememiz ya da o şeyin herkes tarafından talep edildiğini bilmemiz şart mı? Belki oradan geçen 1000 kişinin yarısının acelesi vardı, diğer yarısının neden ilgisini çekmemişti?
Ambalaj olmadan sanatın tadına varamayacak kadar körleştik mi?
Yorum Yazın
Malca bir deney sonuçta acelem varken kimseyi gözüm görmez orada ilgi beklemiş budala
Aynen tama da herkesin geçip gittiği yerde de deney mi yapılır yani
Metro gibi yerlerde müziğin sesi uzaktan duyulur. Dinleyerek çıkışa, müzisyenlerin olduğu kısma doğru yürürsünüz. Müzisyenin önünde bekleme yapılmaz. Eğer ... Devamını Gör
Kimsenin yozlaştığı falan yok. İnsanlar konsere bir gösteri için gidiyorlar, atmosfer için gidiyorlar. O gösteriyi, atmosferi sunmazsan, işini eksik hatta kö... Devamını Gör