Başka İnsanlardan Üstün Olmadığımızı Yüzümüze Vuran Bazı Gerçekler
Bu yazı aslında bir paradokstur.
Bencillik Değil, Karekter
Bir insan kendi isteklerinden, kendi doğrularından neden vazgeçemez? Neden hayatta sadece kendi arzuları doğrultusunda yaşamak ister? Elbette ki pek çoğumuzun kafasında hemen ‘bencillik’ kavramı canlanıyor. Aslında, bu çok yanlış bir şey değil. Temelde belki bencillik yatıyor olabilir. Bundan ziyade ‘ego’. Ama işin aslına bakarsanız, tam olarak da doğru değildir. Çünkü karakter şekillenmesinde pek çoğumuzun bildiği gibi, aile, çevre, arkadaşlar, sosyal çevre gibi arka arkaya sıralayabileceğimiz pek çok örnek mevcuttur. Dolayısıyla bu gibi şeyler hepimizin doğrularını ve yanlışlarını oluşturur. Bu yüzden kimilerimizin bencillik olarak gördüğü şey aslında o insanın karakterinin bir parçasıdır.
Başkasının doğrularından sana ne?
Eğer bir üst başlıkta hemfikirsek, o zaman onun doğrularından sana ne? Evet, açık açık sana ne? Ya da bana ne? Sana zarar mı veriyor? Gelip oranı buranı dürtüp “Benim doğrum bu!”, ya da içip içip kapına dayanıp “Benim doğrum bu!” mu diyor? (Burada eski sevgilinin kapıya dayanmasını işin içine katmıyoruz tabi. O meseleye de ayrıca değineceğiz.) Ne yapıyor bu adamın doğruları sana? Neden sürekli bir ikna çabası? Ne bu güç kavgası? Neden sürekli bir kendi doğrunu kabullendirme çabası? İşte asıl bunun adı bencillik. Asıl senin kendi doğruların üzerinden, bir insanın hayatına müdahale etmeye çalışman bencillik. Asıl senin kendi hayat görüşünü, bir insanın hayat görüşünden üstün görmen bencillik. Bu konuda önce bir anlaşalım. Önce bunu bir kabullenelim, ondan sonra devam edelim.
Saygı duyan insandan 'yapmayacaksın' diyen insana evriliş
Şu an okumaya devam edenlerin pek çoğunun çevresine “Senin görüşün dostum, saygı duyarım.” diyen insanlardır muhtemelen. Tabi burada ‘dostum’ kelimesinden anlayabileceğimiz gibi yine pek çoğumuz bunu yalnızca arkadaşlarına söylüyor. Gel gelelim işin içine biraz duygu girdi mi hemen olay değişiyor. ‘Ben istemiyorum’, ‘yapamazsın’, ‘edemezsin’ gibi pek çok laf havada uçuşmaya başlıyor. Tabi ki hal böyle olunca başlıyor kavgalar. Ne oldu, ne değişti aşırı anlayışlı insan? Sırf sevdin diye, delilerce âşık oldun diye kendin değişme. Sen başkasının hayatına müdahale etmeye çalışırken asıl kendin değişiyorsun farkında değil misin? Sen o davranışlardan hoşlanmıyor olabilirsin ama ne oldu senin o anlayışlı, adil, eşitlikçi yapına? O insan öyle biri, sen de böyle birisisin. Bir insanı arkadaşın olarak kendi doğrularıyla hayatına kabul edebiliyorsun da, nasıl bir anda her şey değişiveriyor.
Sensin asıl bencil
Hiç “Ama ilişki başka şey abi, aynı mı arkadaşlıkla?” deme. Seviyor musun? Seviyor mu? Güveniyor musun? E olay bitmiş işte. Gerisini niye uzatıyorsun. Sana ihanet etmeyecekse, seni müşkül durumda bırakmayacaksa, sen niye bozuyorsun sinirlerini? Bırak o da kendi doğrularıyla yaşasın hayatını. Saygı duyun birbirinize, anlayın, üzmeyin, kırmayın bunların hepsine eyvallah. Ama ‘yapma,’ ‘etme’, ‘istemiyorum’ da nedir? Bir insanı neden kırarsınız hiç düşündünüz mü bunu? Olaylardan bahsetmiyorum. Her şeyden önce saygı göstermemiş olursunuz ona. Bir arkadaşıyla olan ilişkisi yüzünden mi kırdınız onu? Arkadaşlık ilişkilerine saygı duymamışsınız demektir. Ya da bir filmi izlemek istemediği için mi? Tercihlerine saygı duymamışsınız demektir. Ya da bir erkekle/kadınla görüştüğü için kırdınız diyelim. Bir karşı cinsin ona ilgi duyabilme ihtimali neden rahatsız etti sizi? Sizi aldattı mı, ona umut mu verdi ne yaptı? Örnekler böyle çoğalır gider. Bir arkadaşla olan durumun aynısı değil mi? Bu yüzden “Ama ilişki başka şey abi, aynı mı arkadaşlıkla?” deme hiç boş yere. Sensin bencil.
Bak ben de yaptım aynısını
Son olarak, geride kalanların bir kısmıyla da yukarıdaki konularda anlaşamayıp yollarımızı ayırdığımıza göre, geldik son noktaya. Bir saattir yapma etme dediklerimi ben size yapıyorum.. Kendi doğrularımı size empoze etmeye çalışıyorum işte ben de. Çünkü bu insanoğlunun doğasında var.
Yorum Yazın