Aynı Ailede Büyümesine Rağmen Kardeşlerin Birbirinden Tamamen Farklı Olmasının Nedenleri
Birden fazla çocuğa sahip ailelerin en sık karşılaştığı durumlardan biridir bu. Bu çocukların hepsi aynı evde, aynı anne baba ile büyüdüler. Nerede yanlış yaptık da ikisi bu kadar farklı oldu? Merak etmeyin büyük olasılıkla hiçbir yerde yanlış yapmadınız ve bu konuda asla yalnız değilsiniz...
Aynı evde aynı anne baba ile büyümüş olmanız, aynı deneyimlere ya da aileniz hakkında aynı izlenime sahip olduğunuz anlamına gelmez.
Aynı evde büyümüş iki kardeşin birbirinden neden bu kadar farklı olduğunu merak ederiz bazen.
İşte bu yazımızda, bunun nasıl ve neden olduğunu uzmanların ağzından öğreneceğiz.
Kardeşlerinizin çocukluk anılarını ya da deneyimlerini arkadaş ortamında anlattıklarında, onları dinlemek bazen oldukça sarsıcı olabilir. Aynı evde büyümek bir yana, aynı gezegenden olmadığınızı bile düşünebilirsiniz.
Klinik psikolog ve 'Mutlu Ebeveyn, Mutlu Çocuk' kitabının yazarı Genevieve von Lob'un açıklamasına göre: 'Kardeşlerin çocukluklarını çok farklı bir şekilde yaşamaları alışılmadık bir durum değil.'
Yani merak etmeyin, böyle hisseden ne ilk ne de son kişi olacaksınız. Çünkü bu son derece normal bir olay.
Peki neden?
Gelin bunu da uzmanından öğrenelim.
Aynı ailede de olsalar, kardeşler doğdukları anda ailenin koşulları farklı olabilir.
Bir çocuğun içine doğduğu ailenin koşulları, diğer kardeşlerinin doğduğu zamandan çok farklı olabilir.
En basitinden, ailenin ekonomik seviyesi iki kardeşin doğumu esnasında birbirinden çok farklı olabilir. Aile bir anda zenginleşmiş ya da tam tersine işleri eskisi kadar yolunda olmayabilir. Bu da elbette iki kardeşin çocuklukta yaşadığı deneyimlerin birbirinden çok farklı olmasına sebep olur.
Bunu sadece maddiyat olarak ele almayalım. Evet, bir çocuğa her istediği oyuncağı alabilecek güce sahip bir aile, ikinci çocuğu için aynı şartları sağlayamayabilir. Ancak bir de bunun psikolojik boyutu var...
Aile belki daha çok çalışmak zorunda kalacağı için, ikinci çocuğu ile ilki kadar ilgilenemeyecek ve onunla yakın bir ilişki kuramayacak.
Bu durumdaki iki çocuğun ağzından çocukluklarını dinlediğinizde, biri çok mutlu bir çocukluk geçirdiğini, ailesi ile beraber çok güzel anıları olduğundan bahsederken, diğeri mutsuz sevgisiz bir çocukluktan bahsedebilecektir.
Ebeveynlerdeki duygusal değişimler de bu konuda çok önemli bir rol oynayabilir.
Kardeşler ebeveynlerinin hayatlarının farklı aşamalarında doğarlar. Farklı ruh hallerinde olan ebeveynler, bu nedenle -istemeden de olsa- bir kardeşe diğerinden farklı davranabilir.
Ebeveynlerin, o andaki ruh sağlık durumu ve stres seviyeleri çocukların her biri için çok farklı olabilir.
Birden fazla çocuğu olan ailelerde, öğrenilmiş ebeveynlik sebebiyle çocuklara davranış da ilk çocuğa göre farklılık gösterebilir.
Bazı ebeveynler ilk çocukları konusunda daha temkinli ve endişeli iken, sonraki çocukları konusunda kendilerinden daha emin olabilirler.
Ya da ebeveynler, ilk çocuklarına uyguladıkları bazı yaklaşımların ideal olmadığını fark edebilir ve buna göre diğer çocukları için farklı yaklaşımlar sergileyebilirler.
Örneğin, ilk çocuk için çok katı kurallar koyan bir aile, bunun çok da iyi sonuçlar doğurmadığını fark edince diğer çocuklarında daha rahat bir tavır sergileyebilirler.
Bazı çocuklar ailedeki boşanma ve benzeri büyük olaylara tanıklık ettiyse, bu onları elbette diğer kardeşlerinden farklı bir şekilde etkileyecektir.
Dolayısıyla, çocukların tanıklık ettikleri maddi manevi her olay (boşanma, iflas, taşınma gibi), buna tanıklık etmeyen kardeşlerinden farklı olarak onları etkileyecektir.
Hatta 2 kardeş aynı olaya tanıklık etse bile, yaş farkından dolayı biri diğerinden daha fazla etkilenebilecektir.
Bu sebepledir ki, bazı ailelerde boşanma bir kardeşin tüm hayatını etkilerken, diğeri için çok da önemli bir hadise olmayacaktır. Boşanma sürecinde, her iki çocuk aynı süreci yaşamış olsa da, yaş ve karakter itibariyle algılamaları farklı olacaktır ki bu son derece doğaldır.
En büyük çocuğun genellikle daha fazla sorumluluk aldığı ve küçük kardeşlerine bakması beklendiği durumlar olabilir. Bu da, aynı ailede büyüyen kardeşlerin çocukluklarına dair çok farklı deneyim yaşamasına sebep olur.
Bu sebeple ailenin en büyüğü genelde kendini çok fazla sorumluluk yüklenmiş olarak hissedebilir.
İkiz bile olsalar her çocuk özeldir. Ebeveynlerin, çocuklarının kendine has kişiliklerine nasıl tepki verdiği de kardeşlerin çocukluk deneyimlerini farklı yaşama sebeplerinden biridir.
Sinclair-McBride, 'İkizler de dahil olmak üzere tüm kardeşler benzersiz bireylerdir' dedi.
Bu da kardeşlerin aynı durumları veya ebeveynliği farklı yorumlamalarına neden olabilir.
Von Lob, 'Her bir çocuğun cinsiyeti, kişiliği, ihtiyaçları, tavırları ve davranışları, ebeveynleri farklı şekillerde tetikleyebilir, bu da bir kardeşe diğerlerinden farklı davranılmasına neden olabilir' dedi.
Bir çocuk, ebeveynlerden biri veya her ikisiyle belirli ilgi alanlarını ve kişilik özelliklerini paylaşabilirken, başka bir kardeş tamamen kendi dünyasında olabilir.
Örneğin, bir çocuk ebeveyninin sevdiği spor veya takım hakkında tutkuluysa, bu aktivite etrafında belirli özel bir bağ kurulabilir.
Aynı durumu yaşayan iki kişi, o konu hakkında nasıl farklı düşünebiliyorsa, benzer şekilde kardeşler de aynı deneyimlere farklı duygusal tepkiler verebilirler.
Bu aslında tıpkı görgü tanıklarının ifadeleri gibi. Aynı şeyi gören 10 kişi var, ancak inanç sistemi, tutum ve değerlere bağlı olarak aynı olayı farklı yorumlayacaklar.
Başka bir benzetme de film izlemek. Odadaki herkes aynı filmi izliyor ama herkesin filmle ilişkilendirdiği şey farklı oluyor. Aynı ebeveynleri paylaşan kardeşler için de aynı şey geçerli.
Kardeşler paylaşılan deneyimler konusunda fikir ayrılığına düşebilir. Örneğin, her ikisinin de yaşadığı özellikle olumlu veya travmatik bir olaydan, bir kardeş daha fazla etkilenmiş olabilir.
Gayet normal olaylarda bile bu farklılıkları görebiliriz. Örneğin bir tatile gidilmiştir, kardeşlerden biri orada çok eğlendiği için çok sevmiştir. Diğeri, kendi yaşıtı pek kimse olmadığı için çok sıkılmıştır.
Sonuç olarak kardeşlerinizle aynı evde büyüdüğünüz halde, çocukluğunuza dair çok farklı algılara sahip olmanız, her zaman bir sorun olduğu anlamına gelmez.
Ancak yine de bir sorun olduğunu düşünüyorsanız, bunun için profesyonel bir yardım almanız en doğrusu olacaktır.
Ebeveyniniz Duygusal Olarak Olgunlaşmamış Olabilir mi?
Yorum Yazın
Beş parmağın beşi bile bir değil bu neden olsun 🤔
Pardon bişi sorcam. Siz neden heryerdesiniz?