Nedir bu IETT Şoförlerinden Çektiğimiz?

Ben Üniversite öğrencisiyim. Istanbul da Sefaköy semalarında özel bir üniversitede okuyorum. Özel üniversite dediysek, pederde para bok gibi olduğundan değil yanlış anlamayın. Her neyse, Istanbulda okuyan her öğrenci gibi bende metrobüs ve otobüs  içerisinde pestilim çıkarcasına seyahat ediyorum.  Yazın mis gibi ter kokusunu solumak, kışın ise ısınmak için birebir ortamlardır bunlar, bilirsiniz.

Neyse efendim, yazın sıcağında Eyüp semalarından evime gitmek için otobüse binmiş bulundum. Birkaç durak sonra  otobüse binmek için orta kapıya iki ayağı bir eli olmayan, tekerlekli sandalyede engelli bir vatandaş yaklaştı. Yanında da 16 17 yaşlarında genç bir refakatçi arkadaş vardı. Belediye otobüslerinin iç hacmini az çok tahmin edebilirsiniz. Ayakta yaklaşık 15 - 20 kişi vardı. Bu otobüsler normalde ayakta 50-60 kişi alırlar. Hatta otobüs şöförlerinin becerileri ile bu sayı 80 - 90 a kadar çıkabilir. Her neyse otobüs şöförü oturduğu yerden 'O adamı alacak kadar yerimiz yok' diye bağırdı. Şaşırmıştım. Orta kapıdan biri 'Orta kapıyı açar mısın kaptan' dedi. Bi an hengâme çıkacak diye düşündüm ama otobüs şöförü tepki dahi vermedi bu duruma. Bağıran vatandaşta üstelemedi. Otobüs şöförü yolcu aldığı ön kapıyı kapattı ve gaza yüklendi. 3 4 metre gitmeden dayanamayıp bağırdım 'Kaptan Ne demek yerimiz yok?' diye. Kaptan duymazdan gelip devam etti. Hemen tekrar bağırdım. 'Kaptan Aloo, durdur şu arabayı. Ne demek yerimiz yok?' Dedim. Şöför olayın uzayacağını anlamış olacak ki durdurdu otobüsü. 'Aç şu orta kapıyı' dememle orta kapı açıldı. İndim, koşar adım durağa giderek engelli vatandaşı otobüse getirip bindirdim ve engelli vatandaşlar için ayrılan bölgeye tekerlekli sandalyesi ile yerleştirdim. Şöför arabayı sürmeye devam etti. 'Demek ki yerimiz varmış değil mi kaptan?' Diye bağırdım. Şöförden ses yok tabii. Engelli arkadaş bana dönerek teşekkür etti. Gülümsemek ile yetindim. E bu olay üzerine doğal olarak olarak otobüste ki teyzeler felan 'Ayıp ayıp, bunları şikayet etmek lazım' gibi nidalar ile gösteriş yapmaya başladılar. Olay uzamadı ama ben o şöförü 'Idari ceza alması talebi' ile Beyaz masaya şikayet ettim. Sağolsunlar ilgilendiler, güzel güzel konuştular benimle. Ancak bir bok olmaması canımı sıktı.

Bu olaydan kısa bir süre sonra benzer bir olay Eminönü'nde başıma geldi. Otobüs beklerken yine tekerlekli sandalyede engelli bir vatandaş kalkış saatini bekleyen bir otobüsün orta kapısına yanaştı. Otobüsün içinde toplasan 10 kişi yok. Olanlardan Biri de kıçını kaldırıp yardım etmedi. Neyse etmeyin kardeşim.  Kalktım, yanaştım. Bağırdım şoföre 'kaptan kapıyı açar mısın?' diye. Açıldı kapı. Otobüslerin orta kapısındaki engelli yolu, bulunduğu yere sıkışmış. Çek Allah çek, Çek Allah çek, gelmiyor. 'Kaptan sıkışmış bu' dedim. 'Biliyorum' dedi. Şaşırdım. Demek biliyordu. 'Ee nasıl açıcaz?' Dedim. 'Tornavida lazım' dedi. 'Ver de açayım' dedim. 'Yok bende' dedi. Bu durumda sinir katsayım artmaya başlamıştı. 'E madem biliyorsun niye halletmiyorsun abicim, bu otobüs sana zimmetli değil mi? Kaç zamandır bu böyledir Allah bilir' dedim. Pişkin pişkin 'Ben ne yapayım kardeşim' nidaları atmaya başladı. Bende açtım ağzımı yumdum gözümü. Sonra Eminönü durağında bir o yana bir bu yana tornavida aramaya başladım. Ben ararken bu şoför ağabeyimiz de kaçmış gitmiş. Gittim engelli arkadaşın yanına, biraz hoş sohbet edip yoluma baktım.

Netice olarak diyeceğim şudur arkadaşlar. Engelli arkadaşlar sadece bir örnek. Lütfen ama lütfen  zorda olan, darda olan, yardıma ihtiyacı olan insanlara kafanızı çevirip gitmek yerine yardımcı olun. Inanın onların size ihtiyacı var. 'Ne de olsa başkası yapar' diye düşünmeyin. Güçlüyü güçsüze ezdirmeyin. Vicdanınızın sesine kulak verin. Insanı insan olduğu için sevin.

Bu ülkenin iyi insanlara ihtiyacı var. Iyi insanların çoğalması dileği ile. Allah'a ya da her neye inanıyorsanız, O'na emanet olun..