Mehmet ile Mahmut!
Söylenecek çok şey var ama bilirim yazmakla olmuyor. Okumakla oluyor ama önce hakkını öğreniyor insan, sonra legal ya da illegal gözetmeksizin bu oluşumların başında olanların piyonu olmamayı öğreniyor ardından.
Bakıyorsun John’a, Michael'a, Herkel’e... Hakkını ne de güzel arıyor. Kendi ülkesinde dirliği birliği halletmiş ve hatta komşu ülkelerle de ittifak yapmış dinimiz bir mezhebimiz farklı olsa da demiş. Hatta dinin bizim kardeşliği hiçe saymamız durumunda olmasının ne önemi var? Din birlik için, huzur için demiş ve herkesin vicdanına gömmüş bu unsuru ama geliyorsun ki kendi coğrafyana ve daha da doğusundaki ülkelere. Adına din dedikleri ama dinle uzaktan yakından alakası olmayan siyaset malzemesiyle her gün insanlar ölüyor, acı çekiyorlar.
Ekmek yiyebilmeyi hak sanıyor bu insanlar ve ekmek yiyebildiği kadar da özgür olduğunu var sayıyorlar. Çok ekmek bulan bu defa hak yemeye başlıyor; beşikte yatan bebeğin bile sütüne göz dikiyor. Göz diktiğine göz koyanın gözünü oyuyor acımadan.
Olay eğitim ve vicdanda bitiyor beyler bayanlar!
Fotoğraf: Yürek Sızlatan Kareler: Fotoğrafla İsrail-Filistin Savaşındaki Acı
Siz eğitilmediğiniz, eğitmediğiniz ve anlayamadığınız sürece de Kur'an okusan ne olur İncil okusan ne olur Tevrat okusan ne olur hatta ve hatta hatim indirsen kaç yazar? Ateşte düştüğü yeri yakar anca!
Birilerini doyurmak için kaç can gidiyor. Belki de içlerinde ayaklarını yerden kesecek ve çok seni mutlu edecek, muhtemel kocan olacak kişi vardı! Belki sana hayat dersi verecek olan, belki okumayı öğretecek olan, belki de dünyayı değiştirecek olan vardı ileride! Her ne kadar başkasının çocukları olsa da şimdilik... Her ne kadar tanımasan ve bu duyarsızlığın da tanımıyor olmandan gelse de. Devlet- örgüt ne fark eder? Birileri yaşayabilmek için birilerinin ölümüne göz yumuyor. Olan da ya Mehmet'e ya Mahmut'a oluyor. El Fatiha...
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
