Karanlık ve Aydınlık! İki Yanımızda İki Işık
Ülkemizde gündem, herkes gibi beni de yorup yıpratıyor. Suç işlemenin alkışlanır hale gelmesinden tutun, coğrafyamızdaki yıkımlara dek dört bir yandan üstümüze yağan öfkeler, kederler... Böyle bir lüksüm yok ancak yorgan altından çıkmadan günlerce ağlamalı, ne bulursam yemeli bir el ayak çekmeye ben de ihtiyaç duyuyorum zaman zaman. Ancak ben bu anlık ihtiyaçlara rağmen gitmeye, kaçmaya, görmezden gelmeye meyilli biri değilim. Ben kalıp düzeltmek, onarmak, geliştirmek, ilerlemek üzerine bir yol çizdim kendime.
Eğitimin ne denli önemli olduğunu, bir toplumun kadını, erkeğiyle gelişmesinin nasıl hayati olduğunu; en iyi bizim coğrafyamızda anlayabilirsiniz.
Eğitim haklarımızı en iyi haliyle söke söke almaya bir ömür adamalıyız gerekirse. Güneşli günlerin uzağa gitmemesi için. Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün benzersiz vizyonuyla bizi taşıdığı noktadan Orta Doğu’ya baktığımızda gördüklerimiz için. Çocuklarımızın yarınları için... Kan ve gözyaşını tarihin sayfalarına ilelebet gömmek için...
Bir anne olarak kalbimde dünyanın bütün çocuklarına yer açmak istiyorum elbette. Ufak ve günahsız bedenlerin büyük acılar içinde savrulmasını anlatacak sözcükleri bulamıyorum artık. Kalbimde bundan sebep oluşan elem kabarcıklarını dile dökemiyor, tanımlayamıyorum. Dünyanın 2023 yılında, bu denli büyük bir zulmü ve adaletsizliği adeta elinde mısırla izleyişini kabullenemiyorum. Ne desem boş... Ne desem aklımda olduramıyorum.
Bir yanım hep şunu söylüyor bana “Çocuklarını, adil olmayan ama adil olması için çalışmak, didinmek zorunda kalacakları bu dünyanın bütün hengamesine hazırla” ve sonra başka bir yanım “kendi eksenlerinde bir dünya yarat onlara; masallar, şiirler, aşklar ve güzellikler olsun yalnızca.” İkisi de eksik geliyor sonra. Çocuklarımı eğitmek, kalplerini sağlamlaştırmak, vicdanlarını beslemek ve sonrasını onlara bırakmak en iyi seçenek gibi geliyor. Çünkü normal insanlar, bu kadarıyla daha güzel bir yer yapabilirler dünyayı.
Aç gözlülüğü, kirli paraları, hukukun çiğnenişini, görgüsüzlüğü, kibri, haksız özgüveni, demagojik meydan okumaları; hepsini görüyor gözlerim; bu ülkede gözlerim çok şey görüyor. Dünya yanarken tarananları, gözümüzün önünde dururken arananları, bembeyaz kalpleri kararanları; hepsini görüyor gözlerim. Yorgunum. Yılacak gibi olduğum da oluyor.
Ancak beni ilmin kollarına bırakan ve var gücüyle arkamda durarak bu ülkeye doktor eden, akil kılan ailem gibi bir aile olarak çocuklarıma; karanlığın üstüne gitmeyi seçiyorum. Ben iki ışık bırakıyorum bu ülkeye. İki parlak, benzersiz ışık. Bu ülke elbet aydınlığa çıkacak.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio