Biz Büyüklerin, Çocukların Masum Dünyasına Bakıp Hatırlaması Gereken 13 Şey
Çoğumuz küçük bir çocuğa bakıp; keşke şu an o yaşlarda olsam, hayat keşke bize o zamanlardaki gibi basit gelse, doyasıya eğlenebilsek diye iç geçirmişizdir. Evet böyle hissetmek için o yaşlara geri dönemeyiz ama belki de tek yapmamız gereken, onların dünyaya nasıl bir gözle baktığını anlamaya çalışarak unuttuğumuz bazı şeyleri hatırlamaktır.
İşte o küçücük kalplerinde kocaman dünyalar taşıyan miniklerden, yeniden öğrenmemiz gereken 13 şey;
1. Bitmek bilmeyen bir merak ile sürekli yeni bir şeyler keşfetmeye çalışmak.
Çocuklar daha yürümeden ellerini uzatmaya ve her şeye dokunmaya başlarlar. Merak ederler, izlerler ve öğrenirler. Daha da önemlisi risk alırlar. Hayatımızın gidişatanı değiştirmek için bizlerin de bazen cesurca adımlar atmamız, sürekli yeni şeyler öğrenerek ufkumuzu geliştirmemiz gerekmiyor mu?
2. Hislerini, duygularını saklamaya çalışmadan, olduğun gibi olmak.
Bir çocuğa baktığınızda içinden nasıl geliyorsa öyle hareket ettiğini görebilirsiniz. Bizlerse, büyüdükçe kendimize çeşitli maskeler yaratarak olduğumuzdan farklı kişiler gibi görünmeye çalışıyor, duygularımızı açık edersek zayıf düşeceğimizi düşünüyoruz. Belki de kendimize yaptığımız en büyük kötülük bu.
3. Öğrenmek istenilen şey hakkında soru sormaktan çekinmemek ve daima sorgulamak.
Bu ne? Ne işe yarıyor? Neden? Niye? Nasıl? çocukların her zaman soracakları bir şey vardır. Bizlerse büyüdükçe soru sormayı unutuyor, hatta bazı sorular başımıza dert açacakmış gibi hissediyoruz. Oysa her zaman bir şeyler için, 'Neden' diyebilmeli, hayatımızda cevapsız bir soruya yer bırakmamalıyız.
4. Herkesi ve her şeyi olduğu gibi kabul etmek ve önyargısız olmak.
Sanki bizler büyüdükçe ön yargılarımız da büyüdü...
5. Uçsuz bucaksız bir yaratıcılıkla daima hayal kurmak.
Unuttuğumuz en büyük şeylerden biri de belki bu. Gerçeklikten uzaklaşsak bile daima ama daima hayal kurmaya devam etmeliyiz.
6. Kim ne der, ne düşünür diye umursamadan içinden geldiği gibi davranmak.
Hepimizin özendiği bir şey değil midir, miniklerin her zaman her yerde içlerinden geldiği gibi davranmaları, dilediklerince eğlenip gülebilmeleri?
7. Belki de en önemlisi; Saflık.
Büyürken kaybettiğimiz en acı şey ve belki de yaşadığımız bütün kötülüklerin sebebi; o çocuksu saflığımızı kaybetmemiz.
8. Pes etmemek.
Yaşadığımız olumsuzluklar ve karşılaştığımız zorluklar karşısında, çocukların istediğini elde edene kadar vazgeçmemeleri ya da en basitinden defalarca düşseler bile yürümeyi öğrenene kadar pes etmeden çabalamaları gerçekten büyük bir ilham kaynağı değil mi?
9. Herhangi bir konuda düşüncelerini dürüstçe ifade etmek.
Çocuklar olaylara karşı yorumlarında ve kişilere karşı düşüncelerinde bazen acımasız bile olsalar sonuç olarak dürüst davranırlar, hiçbir şeyi saklamak zorunda hissetmedikleri içinse hayat onlar için çok daha kolaydır.
10. Basit gerçekten çok basit şeylerle bile mutlu olabilmek.
Çocukların öyle çok da büyük şeylere ihtiyacı yoktur mutlu olmak için, basit bir şey bile onları fazlasıyla mutlu etmeye yeter de artar bile.. Bizlerse gün geçtikçe sadece negatif olaylara odaklanmaktan yanı başımızdaki güzellikleri gözden kaçırıyor, mutlu olmaktan da mutlu etmekten de gitgide uzaklaşıyoruz.
11. Bağışlayıcı olmak ve geçmişe takılmamak.
Kolayca kızdıkları gibi kolayca da bağışlayabilir daha da önemlisi bu olayı çabucak geride bırakırlar. Bizler de birbirimize karşı daha affedici olsak, yaşadığımız olaylara saplanıp kalmasak hayat daha kolay olmaz mıydı?
12. Etrafındaki herkese,her şeye karşı sevgi ve şefkat dolu olmak.
Büyüdükçe kalbimizdeki çocuksu sevgi ve şefkatin yerini; başarma hırsı, kıskançlık, bitmek bilemeyen bir sahip olma arzusu gibi duygular aldı sanki...
13. Gülmek, gülmek ve daha çok gülmek!
Hepsinden daha da önemlisi hatırlamamız gereken en büyük şey bu; Gülmek!
Çocukların gülmesi için, gördükleri herhangi bir şey, duydukları herhangi bir ses bile yeterken bizler neredeyse böyle bir eylemin varlığını bile unuttuk.