Yakınında değilim öfkenin

ve uzağında da değilim rastlantının

kısa ânındayım

ve sonsuzluğun da ardında

ah! öfke için geç vakitteyim

çölden çıkmak gerek bunun için,

atları denize sürmek...

Oysa kimseden çıkartmadım öfkemi

saçlarımı uzatmak için kimseye

söz vermedim

kimseye yakın değilim inan

susmaktayım, uzağında değilim unutmanın

ah! öfke için geç vakitteyim

durup dururken bir yerde

karşıma çıkan rastlantıdayım

hafızasındayım eski bahçenin

sarhoş asmaların biriktirdiği

boğazımı yakan acı bir imgedeyim

güneşi anımsamada,

ve orada durmakta

ama orada kaybolmaktayım

ah! öfke için geç,

çok geç öfke için

durgun gölü bulandırmak gerek...

Gölde unuttuklarımızı rahatsız etmek!

oysa gölün hafızası var

ve o anımsar içinde unutulanı

ve çürüyüp kendine dahil olanı

ah! öfke için geç

çok geç artık sahrada unutulan gökyüzü için.

Ben seni çoğalttım

ben seni çoğalttım

sırlarım azaldı böylece.

Eski Bahçenin Hafızası

Yorum Yazın