Acı Yarıştıran İnsanların Şükür Terörü
Dünyada umut kadar inandığım çok az şey var. Öyle yürekten bağlıyım ve öyle uğraşıyorum ki onu yaşatmak için, sözcüklerle ifadesi zor. Genel olarak da olumlu bir insan oldum yaşamım boyunca. Ama aynı zamanda yaşamım boyunca da sevgi ve saygı gören, kararları desteklenen biri oldum. Yani mutluluk bir vahiy gibi gelip konmadı omzuma. Şartlarım mutlu olmaya yatkındı ve ben de büyüdükçe besledim onları. Bunları neden anlatıyorum; çünkü toksik pozitiflikten bıktım. İnsanlara ümit vermek, yol göstermeye çalışmak ve çabalamaya teşvik etmek başka; durmadan her şeye şükretmelerini ve daima kendilerinden daha kötü durumda olanları düşünmelerini söylemek başka. Şükür terörü bu. Ve inanın kimseye iyi geldiği falan yok.
Acı beğendiremiyoruz bazılarına.
'Seninki de dert mi' diyor, başlıyor kaynının kızının seninkini dövecek olan derdini anlatmaya. Açım desen sokakta da olabilirdin diyor, sokaktayım desen dayak da yiyebilirdin diyor, dayak yiyorum desen ölmüş de olabilirdin diyor. Tam olarak hangi durumda şanssız sayılıyor ve acı çekmeye hak kazanmış oluyoruz, artık bilemiyorum. Kitabımdan söz etmiştim; orada tanıştığım kadınların da hayatlarının bir bölümünde başlarına gelen bu. Şükür terörüne maruz bırakılmış ve daha beterinden korunmak için var olana ses etmeyi kendilerine yasaklamışlar. Hayır, ümitvar olmak bu değil. Böyle içi boş ve insanı sindiren bir olumluluk halinin, sanmıyorum ki faydası zararından çok olsun.
Elbette bunlar şahsi fikirlerim olmakla birlikte, gerçekçi bir dayanışma kültürünü destekliyorum. Riskin farkında, tehditlerden haberdar ama bununla beraber avantajları kullanmaya açık ve faydaya odaklı kriz yönetimlerle mümkün yaşamak. Acılarla baş etme yöntemimiz ruhumuzu büsbütün umuda teslim edip kıpırtısız durmak olmamalı. İnsan dururken de güzel bir varlık ama eylemin ışığı hep daha parlak.
Bundandır ki acınızı küçümseyen ve onu bilinçli ya da bilinçsiz normalleştirmeye çalışanlardan uzak durun ve acınızı, derdinizi, kederinizi yaşayın, elbette onu daha da büyütmeden. Sonra ilk solukta eylemle geçin ya da yardım arayın. Uzanan elleri çevirmeyin ve şükür terörüne yenilmeyin. Hissediyorsanız o acıdır.
Yorum Yazın
Anne tarafimdan cok sevdigim birinin 41 yasinda oglu uykusunda olmustu. Aile perisan, sakinlestiriciler veriliyor, bende gelene gidene servis veriyorum, ki g... Devamını Gör
Bunun 2 nedeni var gördüğüm kadarıyla. Birincisi din, insanlara şükretmeyi öğretip isyan etmemeyi öğretiyorlar. Bu da devlet ve din tarafından koyun gibi kon... Devamını Gör
Acı çekmek özgürse , özgürüz ikimizde demek istiyorum :)