Gökçen Erdoğan Yazio: Hoş mu Buldum?
6 düşüklü, 12 adam kaçırmalı, 2 nikah basmalı Türk dizilerinde sıkça kullanılan bir cümle vardır: “Keşke başka şartlar altında tanışmış olsaydık”. İçimden o geçiyor. Dünyayı kasıp kavuran salgından mı, ufak anlaşmazlıklarda bile birbirini boğazlamaya hazır insanlardan mı, kelle koltukta gezen ve her biri bir diğerinin ölüm haberini takiben ölüme konu olan kadınlardan mı, çocuk tacizinden, hayvan tecavüzünden, yaşamaya yetecek kadar bile rahatlatmayan geçim derdinden mi bahsediyorum; inanın ben de bilmiyorum. Ama ayağımızı yola atar atmaz araçların durduğu bir ortamdan sesleniyor olmak isterdim, ne yalan söyleyeyim. Trafik lambalarının yayalara geç demesini bekleyemeyeceğimden değil tabii ama insan değer görmek istiyor.
Neyse merhaba.
Daha güzel bir dünya düşlediğimizi anlattığımız her zamanda, “Batı’nın ahlaksızlığını(!) almamız şart değil, iyi yönlerini alırız” dediğimizde, ne bileyim iyiye güzele her öykündüğümüzde birileri “beğenmiyorsan git” diyor. Hayır efendim, gitmiyorum. Kalıp düzelteceğim. Aklı olan da yardım edecek. Beğendiğimiz ne varsa ona çevireceğiz. Kötü yanlarını tipekslemek yerine, kalbimiz kadar temiz yeni bir sayfaya geçeceğiz. İzci kampı değil ki bu ateşi söndürüp terk edelim, burası bizim memleketimiz.
Bu ülkede elbette değiştirmek istediğim çok şey var.
Çünkü ona sevdalıyım ama kusura bakılmasın, ölene dek buradayım. Söylensem de buradayım. Gözünüze sokacağım parmağımın birini kırsanız 9u daha sırada bekler; yılmayacağım. Özellikle cinsiyet eşitliği konusunda sesi çokça çıkan ve bazılarının her daim öfkesinin odağında olan biri olarak söylüyorum ki cinsiyetlerimizin eşit olabileceğine önce bizim inanmamız gerek. Çok ünlü bir popçu, yıllar önce tvde konuşurken güldüğüm için “bu nasıl doktor ki kıkırdıyor, kahkahalar atıyor, değiştiriyorum” gibi laflar etmişti. Bir hemcinsim.
Ben o günden beri bana biçilen bütün rollerin, hazırlanmış bütün kalıpların ve sunulmuş gibi yapılan bütün seçeneklerin aksine canımın istediği gibi kıkırdıyorum.
Kahkahalarımla aksini düşünen herkese meydan okuyorum. Bir kadın da bir erkek kadar başarılı olabilir ve dilediğince sesli gülebilir. Not düşüyorum buraya; bu da benim şanlı direnişim.
Artık hepimiz ezberledik, çocuklara pipini göster diyorlar, bize ise aman bacağını aralayıp oturma, ört.
Hepimiz bu örneği verdiysek, biraz ah vah edip olaysız dağıldıysak söyleyeyim; hiçbir şey bu kadar basit değil. Kullanılan dilin hemen her konuda eril olmasından, kadınlara destek verirken “benim de gay arkadaşlarım var, benim de Kürt arkadaşlarım var” klişesinin bir başka versiyonunun gizli kibirle sergilenmesinden ve kadın direnişine desteğin bir lütufmuş gibi sunulmasına dek değiştirmek zorunda olduğumuz çokça şey var. Bu ülkede erkeklerin, orgazmı hiç tatmamış kadınlara yıllardır birikmiş borcu var; alacağımız çok, zamanımız dar ama umudumuz var. Bu köşeyi de en insani direnişimin sözcüklerle örülü kalesi say.
Hoş geldim.
Gün gelecek ne arıyorsam onu bulacağım. Gerekirse ellerimle en baştan yapacağım.
Yorum Yazın