8 Yaşından İtibaren Öz Babası Tarafından Cinsel İstismara Uğrayan Elif'in Hikayesi Sizi Alt Üst Edecek
Elif'in her cümlesinde bağrımı yırtmak geçti içimden, gözlerim doldu. Bu nasıl bir kader?
Esra Üçin'in sunduğu, YouTube'da yayınlanan "Soramazsın" programının bu seferki konuğu bir ensest mağduru. Elif şu an 33 yaşında bir öğretmen.
İlk ne zaman ve kim tarafından istismar edildin?
İlk 8 yaşımdayken öz babam tarafından istismar edildim. Yurt dışında çalışan bir insandı, senede en fazla iki kez gelirdi. Yine bir geldiğinde gece uykumdan bacak aralarım sıkılarak, okşanarak uyandığımı hatırlıyorum.
Olay anında aklından neler geçiyordu?
Kendimi öldürmek geçiyordu. Her defasında kendimi öldürmek istiyordum, onu öldürmek istiyordum. Bitmesini istiyorsun, korkuyorsun
Kimseye söyleme diye seni tembihliyor muydu?
İlk yaptığından sonra bana kimseye söyleme diye tembihlemişti. Bunun kötü bir şey olmadığını söylemişti. Daha sonra da tehdit etti kardeşini okutmam, seni okutmam, size para göndermem, anneni döverim...
İstismar bittikten sonra sana nasıl davranıyordu?
Hiçbir şey olmamış gibi devam edebiliyordu ki o hayatına. Utanmıyordu bence, sıkılmıyordu. Oturup yemek yiyordu, oturup televizyon izliyordu. Hep korkan geri çekilen bendim. Onlara hiçbir şey olmuyor, utanmıyorlar yani!
Baban sana hiç tecavüz etmeye yeltendi mi?
Evet 17 yaşımdaydım. Okuldan geldim, evde hiç kimse yoktu. Onun da izinde olduğu bir zamandı. Annem falan evde yoktu. Odama girdim, üzerimi değiştirirken güm diye odaya daldı. Beni kolumdan tuttu, duvara dayadı. Pantolonunun fermuarını indirmeye çalışırken ben onu ittim. Tekme attım ve kaçtım. Orda o hareketi yapmasaydım tecavüz ederdi, eminim.
Yaşadığın istismarı ilk ne zaman ve kime söyledin?
Bu durumu 16 yaşıma geldiğimde çok içselleştirdim, artık kaldıramıyordum. Kaldıramadığım zamanlardan birinde bir öğretmenime anlatmaya karar verdim. Tabii toparlayamıyorum konuyu, utanıyorum. Nerden başlayacağımı bilmiyorum. Öğretmenime şunu söylediğimi hatırlıyorum: 'Öğretmenim babam bana kötü davranıyor' diye başlıycam, konuyu açıcam. Öğretmenim de 'Babandır, döver de sever de' dedi. Orda bi kaldım ben. Cesaretimi toplayamadım bir daha, anlatamadım kimseye. Daha sonra bi gün sinir krizi geçirdim yine zorlandığım zamanlardan biriydi. Beni apar topar hastaneye kaldırdılar. Orda da bir hemşirenin elini tuttum. Dedim hemşireye 'babam bana cinsel istismarda bulunuyor' dedim. Hemşire de bana aynen şunu söyledi, hiç unutamıyorum. Kırıldığım noktalardan biri de oydu: 'Babandır, yaşıyor ya sen ona bak' dedi. Bu olaydan sonra açıkçası bir daha kimseye anlatma gereksinimi duymadım, kimseye de anlatma cesaretim olmadı.
Mağdur olduğunu ilk ne zaman fark ettin?
Sanırım 11-12 yaşlarımda hissettim. Çünkü o benim babamdı ve bunu yapmaması gerekiyordu. Özel bölgelerime dokunamazdı, okşayamazdı, elleyemezdi. Artık bir şeyler yapmam gerekiyordu kendi adıma.
Ailenden birisinin sana böyle bir şey yapması nasıl bir his?
Güven eksikliği. Hani hep derler ya hayata 1-0 yenik başlamak diye, siz onu benim için 15,20-0 yenik başladı deyin. Çünkü küçük yaşlarda babasına bile güvenemeyen bi kız var. Küçük yaşlarda babasına güvenmemeyi öğrenmiş... Kime güvenebilir ki? Güven duygusu benim hayatımda hiçbir zaman olmadı ve nasıl bir şey bilmiyorum. Birine tam anlamıyla güvenmek nasıl bir şeydir ben hiç bilmiyorum.
Annen sana inandı mı?
Annem bana inanmadı. 'Anne' dedim, 'babam bana böyle böyle yapıyor' dedim, anneme anlatmaya çalıştım. Tabii annem de ben ona sorarım dedi. Gitti sordu, sormuş daha doğrusu. Tabii ki kabul etmemiş, kim kabul ediyor ki? 'O beni yanlış anlamıştır, ben senede bi kere geliyorum. Çocuğumu sevemeyecek miyim? Gece üstünü örtemeyecek miyim?' bu şekilde söylemiş. Kapandı gitti tabii, annem inanmadı. Bir daha da peşine düşmedi.
(Bu sorudan sonra Elif'in zorla evlendirilmesi, akrabaları tarafından dövülmesi, evlenip gittiği evin fuhuş batağı olması gibi çok acı detaylar var. Yengelerinin "Keşke orospu olsaydın da gelmeseydin" diyerek yaptığı türlü işkenceler var. Bu kısmı Elif'in ağzından aşağıdaki videodan dinleyebilirsiniz)
Yaşadıklarının hayatında neden olduğu en büyük zarar nedir?
Yalnızlık, derin bir yalnızlık... Üniversiteyi kazandım, tek başıma kayıt oldum. Mezun oldum, neredeyse dereceyle mezun oldum. Mezun olamayan arkadaşlarım, alttan dersi olan arkadaşlarım kep fırlattılar. Ben onları uzaktan izledim çünkü aileleriyle gelmişlerdi, babaları yanlarındaydı. Çok güzel görünüyorlardı. Cesaret edemedim, geri döndüm. Doğu'ya gittim sınıra tek başıma gittim, hiç kimse yoktu. Yalnızdım... Evlendim daha sonra, yine yalnızdım. Düğünümde kimse hiç kimse yoktu. Biliyorum çocuğum olsa yine yalnız olucam. Derin bir yalnızlık aslında. Hiç kimseye güvenemiyorsun. Hiç arkadaşlık kuramıyorum mesela. Şu yaşımdayım hiç arkadaşım yok, hiç dostum yok. Nasıl arkadaş olunur bilmiyorum. İki kadın bir araya gelince neler konuşur bilmiyorum. Güvenemiyorum çünkü...
"İnsanlar oturdukları yerden yargılıyorlar beni. Bazı teyzeler kısırlarını yerken, çaylarını içerken yargılıyorlar beni. Diyorlar "Ne vefasızmışsın sen de baban öldü cenazesine bile katılmadın" Öyle değil işte! Bana sorsalar keşke, anlatabilsem. Elime şöyle bi megafon alıp anlatabilsem keşke. Tam her şeyi yaptım derken zaman bana bırakmadı..."
Yorum Yazın