Özledik Amirim! Kurban Olduğumuz Behzat Ç. ile İlgili Unutulmayan Detaylar İçinizi Bir Hoş Edecek
O kadar özledik ki, şu detayları yeniden hatırlamak bile iyi geldi. Koşun Aga, cinayet var!
1. Amirimin ve ekibin her kafası bozulduklarında gittiği Hüseyin'in Meyhanesi, dizinin fenomen mekanlarından. Bilmeyenler için söyleyelim: Burası Ankara Esat Dörtyol'da bulunan Sokakbaşı Meyhane.
Konsepti dizidekinden bir miktar farklı olabilir ama içi en son aynıydı.
2. Ankaralılar için bir şey değişmedi çünkü onlar için "La bebe" demek, günlük konuşmanın bir parçasıydı. Ancak diziyle birlikte "Saçma sapan konuşma la" repliği, Ankaralı olmayanların bile diline dolandı.
3. Dizide su gibi tüketilen biranın adını unutanlar için hatırlatalım: Bananazura. Behzat Amirim, evindeki tekli koltukta bu şişeyle sızardı çok kere.
4. Özellikle Ankaralıların tanık olduğu en ilginç şeylerden biri de, figüran olarak tanıdıkları birinin dizide oynamış olması. Çevrenizdeki Ankaralılar'a sorun, mutlaka Behzat Ç'de figüranlık yapmış bir arkadaşları vardır.
5. Bir de iki göz bebeğimizin birbirlerine misafir olması unutulmazlar arasındaydı. Behzat Ç., Leyla ile Mecnun'un içine giriverdi bir anda, pek şaşırmıştık.
6. Dizinin, insanın ciğerini dağlayan ve her sahneye cuk oturan müzikleri Cem Kısmet - Pilli Bebek grubuna ait. "Olsun" mu desek, "Kızım" mı desek yoksa "Eylül Akşamı" mı? Seç seçebilirsen...
Benim favorim 'Bak' ve 'Fotoğraf'. Sizinki hangisi?
7. Behzat Amirim'in o kasvetli ve en az kendi gibi düşünceli evi, Ankara Gazi Mahallesi'nde bulunuyordu. Fakat maalesef o da Amirim gibi yıkıldı, gitti.
8. Dizinin mütemmim cüzlerinden biri de elbette arabaları. Amirim'in içinde kızı olan düşlerindeki kırmızı Vosvos ve ekibin cinayete patinaj çekerek koştuğu Hyundai, unutulmaz detaylardan.
9. Ankara'nın gurur kaynaklarından biri olan Gençlerbirliği de yine dizide vefa gösterilen en önemli oluşumlardan biri. Bu arada tebrikler Alkaralar!
10. Adının "İsmet" olduğunu çok sonraları öğrendiğimiz, Hayalet'in deyimiyle "Akbabuş"u da nasıl özlediğimiz belli değil. Kendisi, ölümün kokusunu alan bir komiser.
11. Harun'un bütün emniyet teşkilatına telsizden sevdasını haykırıp "SEVİYORUM MERKEZ" dediği yer, Kafes. Kafes denilen mekan da Ankara, Atakule'nin yakınında bir yapı.
O efsane diyaloğu hatırlayalım:
Harun - Seviyorum merkez!
Merkez - Merkez dinlemede.
harun - Seviyorum merkez, seviyorum diyorum anladın mı!? Seviyorum merkez!
Merkez - Anlaşılmadı tamam.
harun - Lan biriniz de anlayın be! Seviyorum merkez, seviyorum anladın mı!? Seviyorum!
Merkez - Gereksiz anons yapmayalım. Kodun ne senin?
Harun - Kodu.. Kodu söyleyeyim ben kodu söyleyeyim kodu. Kodu, hayatımın a... kodu! Hayatımın a... kodu!!!
12. Hayalet'in, umutsuz aşkı Ilgın'a yazdığı mektubu da hatırlamazsak kalbimiz kurusun:
'Biz çok normal adamlar değiliz. Sizin de çok normal olduğunuz söylenemez. Dünyada herkes anormal sanki. Belki de hepimiz normaliz. Yanlış zamanda, yanlış yerde... Ya kusura bakma, insan eline kalemi alınca, değişik şeyler yazmak istiyor. Ben pek anlamam bu işlerden. Sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki, bir yerden sonra yırttım. Bu sefer üşeniyorum, herhalde sana gönderemeyeceğim için. Daha doğrusu, bira içerek yazdığım için utandım herhalde. Kim bilir orada hava nasıl, kim bilir neleri özledin. Biraz salakça olacak ama, burası da çok boktan. Sanki herkes katil ya da herkes yalnız. Oradan çok farkımız yok. Aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. En büyük fark bu herhalde. Beni burada ayakta tutan, dostlarım. Seni de umarım bir şeyler ayakta tutuyordur ama eminim, benden daha fazla sevenin var. Ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. Biz mücadele edenlerin peşindeyiz. Ben senden hoşlandım, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. Sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep. Ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben ya da ne bileyim, tuhaf oluyorum. Dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. olsun, Sana yazmasaydım içimde kalırdı. Sen içeride ben dışarıda... Siz içeride biz dışarıda... Ya öyle işte.. Yine yazamadım...'
13. Savcı Esra'nın insanın bağrını parçalayan repliğini dizi bitse de kullandık. Buyurun yeniden hep birlikte kahrolalım:
'Ağladım çünkü seninle konuşamadım. Ağladım çünkü sen beni görmüyorsun ve ben seni seviyorum. Sen ancak birisi öldüğünde duygusal yaklaşabiliyorsun. Senin duygu radarına girmek için illa ölmek mi lazım Behzat? Cesaretin olmadan ne yapacaksın ki? Hayatımda tanıdığım en korkak adamsın. Herkese meydan okuyorsun ama kendi duygularından korkuyorsun. Geçmişe saplanıp kalmışsın. En büyük acıları sen çektin di mi, ben hiç bi bok bilmiyorum ki. Acı nedir bilmem, yalnızlık nedir bilmem! Dünyanın ekseni kaydı Behzat? 12 cm yerinden oynadı, sen bana 1 cm bile yaklaşmadın. Saplantılısın. Mutsuz olalım, ne var? Biz de mutsuz oluruz. Ben seninle mutsuzluğa da varım.'
14. Ankara'nın bir kez daha pavyonlarıyla anılmasını sağlayan ekibimizin gittiği pavyon, Güfte Sokak'ta bulunan Corte isimli mekan bu arada.
15. Hayatımızda çok fazla kötü karakter gördük ama Ercüment Çözer kadar nefretimizi yükselten başka bir adam olmadı. Bazen seni bile özlüyoruz pis adam!
16. Behzat Amir'in ödül törenindeki "Ben iyi bir adam olamadım" diye başlayan konuşması ise duvarlara yazılacak cinstendi. Hatırladınız mı?
'Ben iyi bir adam olamadım. Ama kimsenin de adamı olmadım. Hep doğru bildiğim yolda yürüdüm. Ama bugün siz beni yoldan çıkardınız. Kendi yolunuza soktunuz. Bana kendimden utanmayı öğrettiniz. Vicdanımı kirlettiniz. Bana bu ödülü o çeteyi çökerttiğim için vermediniz, bana bu ödülü o katili serbest bıraktığım için verdiniz.'
Yorum Yazın
Editör süper bir içerik. :) Tebrik ederim seni...
Ben iyi bir adam olamadım, ama kimsenin de adamı olmadım..?? Adamlar 7-8 sene öncesinden diyordu bölümlerde ama gel gelelim bazıları yeni anladı.
' Rakı koy la ' Mapushanelereeeeee, güneş doğmuyorr...