Öldüler Diyenlere İnat Ben Seni Hep Gülerken Hatırlayacağım Kardeşim
Karanlık bir ülke olduk biz kardeşim, o yüzdendir ki gülen yüzlere, umut dolu bakışlara, içinde iyilik besleyenlere tahammülü kalmadı insanların. Mutsuz insanlar ülkesi olduk biz, umudu kalmamış, geleceğe bakamayan, korkak insanların ülkesi, o yüzdendir ki herkes kendileri gibi olsun istiyor insanlar, mutsuz, somurtkan, kin ve öfke dolu.
Sen kararmış kalplere, kırılmış umutlara, yok olmuş hayallere su vermek için yola çıkınca tahammül edemediler kardeşim. Yüzündeki gülümsemeye, umuduna, hayallerine yetişemediler. Kendilerine benzetemeyeceklerini bildikleri içindir ki yok etmeyi seçtiler, ama yok olmayacaksın kardeşim sana söz. Düştüğün yerden biz kalkacağız, bir alacağız oyuncak çuvallarını, biz alacağız ucu bucağı belli olmayan hayallerini ve bekleyenlere ulaştıracağız.
Ve üzülme kardeşim, biz seni yerde üzeri gazete kağıdıyla kapatılmış halde değil, gülen yüzün, umut dolu bakışların, bulaşıcı heyecanınla hatırlayacağız. Gülüşüne en çok ihtiyacımız olduğu zaman aldılar seni, hepimiz senin bir gülüşün olacağız.
Umut bulaşıcıdır, gülümseme, heyecan, iyilik bulaşıcı.
Gülen gözlerdeki yaşama sevinci, başkaları için bir şeyler yapmanın verdiği haz bulaşıcı.
Tek başına hayaller kurarken,
Veya arkadaşına bakarken ortak tutkularla,
Ya da bir araya gelince hayalleri gerçek kılmak için,
Yaşadığın özgürlük, hissettiğin doyum ve dik duruşun bulaşıcı.
Hiç yitirmediğin insanlığın,
Peşini hiç bırakmadığın hayallerin,
Hiç öldürmediğin insanlığın,
Ve bir arada olma arzun bulaşıcı.
Belki en iyi yüz metresini koşmadın ama,
Bir ömür sürdürdüğün devrimci ruhun bulaşıcı.
Şimdi düştüğün yerden biz alıyoruz umutlarını,
Heyecanlarını, aşkını, dostluğunu, arkadaşlığını, sevgini.
Biz alıyoruz kırılmış umutlarını, yeniden yeşertmek için.
Ve sizleri hep böyle gülerken, sohbet ederken,
Çocukların umutlarını taşırken hatırlıyoruz.
Kimse öldü demesin size.
Kimse gittiler, yoklar, kayboldular demesin.
Biz sizi bu kutuya koyduk, çocuklara götürüyoruz.
