İstanbul'un Son Sepetçisi: 'Plastiğe Yenildik Ama Ağaç Zehir Saçmaz'

74 yıldır baba mesleğini devam ettiren 85 yaşındaki Kemal Kayaoğlu, sepet ve küfe yapımının İstanbul'daki son temsilcisi. Sekiz çocuğunu da sepetçilik zanaatı ile büyüten Kayaoğlu, mesleğinin plastiğe yenik düştüğünü ve kimsenin kendisinden sonra sepetçilik yapmayacağını söylüyor.

Sepet ustası babasının mesleğini sürdürmek için 74 yıl önce bir gemiyle İstanbul'a gelen Kastamonulu Kemal Kayaoğlu, Eminönü'nün Küçükpazar semtindeki hanlar bölgesinde küçük bir dükkan tutmuş.

Bölgede daha önce yaklaşık 150 kadar sepetçinin bulunduğunu ancak kendisinden başka kimsenin mesleğe devam etmediğini belirten Kayaoğlu, 74 yıldır Beykoz'dan aldığı kestane ağacından kesilen çubukları işleyerek sepet ve küfeye dönüştürüyor.

Kayaoğlu, emeğinin karşılığını alamadığını ve bu mesleği artık kimsenin yapmayacağını şöyle anlatıyor:

'Bu mesleği artık kimsenin yapabileceğini düşünmüyorum. Sabah 05.00'te işe gelirim. Beş küfeyi yapmak bir günümü alıyor. Bu meslek gerçekten çok fazla emek istiyor. Bu yorucu ve önemini yitirmiş işi artık devam ettirecek kimse yok.'

İstanbul'da 70'li yıllarda at arabalarıyla satış yaptıklarını anlatan Kayaoğlu:

'Şimdi eski günleri arar olduk. Bu küçük dükkanda beni gelip buluyor olsalar da iş az. Film çekimlerinde kullanmak için sepet alanlar var. Zaman zaman gelen siparişlere göre sepet ve küfe yapıyorum. Baba mesleği bu bizim.'

Ömrünün sonuna kadar mesleğini yapacağını söyleyen Kayaoğlu, İstanbul'da yaşamanın çalışmakla olduğunu söylüyor:

'Allah ömür verdiği sürece bu işi yapmaya devam edeceğim. Bir işi yaptığın zaman, maddiyatını aldığın zaman gönlün rahat olur. Yorulup, parayı cebine alıp, bir tas çorba içtiğinde dünya senin olur. Bunun haramı yok, haram giremez bu işe. Müşteri gelir, işi yaparsan işte o para çok tatlı. Kazanmanın önemi genç yaşta anlaşılmıyor, ilerleyen yaşlarda kazancın önemi ortaya çıkıyor. İstanbul'da yaşamak çalışmakla oluyor. Oldukça zor şartlar. Bu mesleği yapmazsan aç kalırsın. Gider çubuk alır, işimi yapar, paramı kazanırım. Emeğimin karşılığını alır, ekmeğimi yerim. Sekiz çocuğumu bu meslek sayesinde büyüttüm, evlendirdim, çoluk çocuk sahibi yaptım. Kısacası çoluk çocuğumun rızkını bu meslekten çıkarttım.'

Kayaoğlu, Beykoz'dan tanesini 3 liraya aldığı çubukları el emeğiyle işleyerek sepete ya da küfeye çeviriyor. Plastiğin çıktığından beri insanların doğal ürünlerden uzaklaştığını aktaran İstanbul'un son sepetçisi, insanların tekrar ağaca yönelerek hastalıklarını yeneceklerine inanıyor:

'Zanaatkar azaldı artık. Plastik girdiğinden beri kimse sepet kullanmaz oldu. Doğaya zararlı aslında. Zehir saçıyor. Ağaç zehir saçmaz. Sepet doğaya da faydalı. Poşet çıktı, plastik çıktı, insanlar hastalandı. İnsanlar yeniden ağaca yönelse inanın hastalığı yener.'