Yakınlarını Kaybetmeden Önce Ölüm Hakkında 'Keşke Bilseydik' Dedikleri Anları Paylaşan Kişiler
Hayat o kadar kısa ki kimin yarına sağ çıkacağını bilemiyoruz. Sevdiklerinizi hatta sevmediklerinizi her an kaybedebilirsiniz. Daha önce sevdiklerini kaybeden insanlar da 'keşke' dedikleri anları paylaşmış👇
Uyarı: Ölüm anıları içermektedir.
Julie bize aktif olarak ölmekte olan birinin yaşayabileceği, sevdikleri için düzenli olarak şok edici, ancak tamamen normal olan semptomları öğretti, can çekişme hırıltısı, ölüm öncesi kendine gelme, yaşam sonu vizyonu ve "sudan çıkmış balık" gibi nefes alma.
Ölüm hepimizin hayatında ortak bir nokta olmasına rağmen ölüm hakkında konuşmak korkutucu ve tabu gibi gelebilir. Sanki kaçınılmaz olandan korunmak için konuşmayı erteliyoruz.
Sonra, bir kayıp olduğunda, kafamız karışır, kaybolur ve bazen başvuracak kimsemiz yokmuş gibi hissederiz çünkü bu hiçbir zaman normal konuşmanın bir parçası olmamıştır.
Üyelerden sevdikleri birinin kaybına tanık olmadan önce anlamayı diledikleri şeyleri paylaşmaları istendi.
'Verdikleri yanıtlar beni hem yıktı hem de tamamen şok etti. Kayıp hakkındaki konuşmaların normalleştiğini hissettim. Sevdiğim birinin kaybını daha iyi anladım. Ayrıca kendi deneyimlerimde daha az yalnız hissettim.'
1. "Keşke doktorların ne kadar doğru olduğunu bilseydim. Annem ölmek üzereydi ve fazla zamanı kalmadığını biliyorduk, bu yüzden bir haftalığına eve geldim ve kız kardeşimle kaldım. Gece 2 gibi hastaneden bir telefon aldık ve annemin yakında öleceğini, hastaneye gitmemiz gerektiğini söylediler."
'Oraya gittik, uyanmasını bekledik ve iyiydi. Bazı insanların ölmeden hemen önce kendine geldiğini bilmiyordum. Ertesi sabah uykusunda öldü.'
2. "Bana ölüm öncesi kendine gelme, can çekişme hırıltısı, halüsinasyonlar, kabızlık ve odada olmayan diğer kişilerle neredeyse konuşmak için uzanma gibi şeyler olduğu açıkça belirtilmedi."
'Temelde bu şeyler ne olursa olsun olacaktı ve bu deneyimin bir parçasıydı. Normaldi. Bunların ölüm sinyalleri olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Bilseydim, her şeyi çok farklı yapardım.'
3. "Daha önce hiç 'can çekişme hırıltısını' duymamıştım ve paniğe kapıldım. Keşke bunun ne olduğunu bilseydim ve onu yan çevirmem söylenseydi. Ağzından gelen vücut sıvılarıyla yaşadığım panik ve şok anında bakımevi hemşireyi güçlükle çağırabildim."
4. "Ölümün mizahi anları da olabiliyor. Kanser hastası olan üniversitedeki oda arkadaşım neredeyse 23 yaşında trajik bir şekilde genç yaşta öldü. Son günlerinde, zamanının geldiğini düşündükleri birkaç durum oldu, ancak sonra geri çekildi ve derin bir nefes aldı."
'Bunu birkaç kez yaptı, öyle ki bakımevi hemşireleri onun kadar çok geri dönen birini daha önce hiç görmediklerini söylediler. Annesi onlara döndü ve 'Bu tam ona göre. Her zaman biraz dramatik olmuştur' dedi. Erkek kardeşi bu söz üzerine kızın hafifçe gülümsediğini gördüğüne yemin etti.'
5. "Keşke organ bağışının ne kadar zor olabileceğini bilseydim. Bağışla ilgilenen kişilerin beyin ölümü onaylandıktan sonra tüm bakım masraflarını üstlenmesi gerekiyor, ancak bu hastanenin bunu doğru kaydettiği anlamına gelmiyor. Kocam öldükten sonra bunu düzeltmeleri aylar ve yasal bir tehdit aldı."
6. "Kardeşim 18 yaşında öldü. Yaşam destek ünitesinden çıkarıldığında, kalbi durana kadar orada öylece oturuyorduk. Hepimiz ellerini, kollarını tutuyorduk ama filmlerdeki gibi dramatik bir BİİİİİP ya da bir doktorun ölüm saatini söylemesi yoktu. Çok sessizdi ve monitörde kalbinin durduğunu gördüğümüzden başka pek bir şey olmadı."
7. "Keşke yüz buruşturma hakkında bilgim olsaydı. Annem katatonik bir durumda saatler geçirdikten sonra bana 'kötü' ve 'kızgın' suratlar yapmaya başladı ve bu beni çok korkuttu ve duygusal olarak gerçekten üzücüydü."
8. "Keşke her şeyin bu kadar çabuk olabileceğini bilseydim. Teyzem haftalık diyaliz seansından sonra işlerini halledecekti ve daha sonra beni görmeye geleceğini söyledi. Hastanede bir şeyler ters gitti, ertesi gün öğleden sonra gitmişti. 'Sonra görüşürüz' der gibiydi ama hiç görüşmedik. Her şey çok çabuk olabiliyor."
9. "Babam hastanede vefat ettiğinde yanındaydım. Hemşirelerin cesedinin üzerini örtüp yatağını odadan çıkaracaklarını sanıyordum ama tam tersi oldu: odadan önce ailemiz çıkmak zorunda kaldı. Babamdan uzaklaşmak bir şoktu ve onu terk ediyormuşum gibi hissettim. Huzur içinde olduğuna inanıyorum ama o an benim için üzücüydü."
10. "Sevdiğiniz kişinin aktif olarak ölürkenki görüntüsünün üzücü olabileceği gerçeğine hazırlıklı olun. Açık konuşmak gerekirse, annem ölmeden çok önce bir ceset gibi görünüyordu ve kız kardeşlerim ve ben birçok insanın onu bu halde göremediği için minnettardık. Onunla ilgili son anıları, hala bilinçli, canlı ve gülerken olduğu zamanlar olacak."
Yorum Yazın