Evet/ Hayır Testine Göre İhtimallerin Heyecanına Ne Kadar Üzülüyorsun?
Bizi en çok kıran, bir şeyler olacakmış gibi olup olmadığı zamanlardır. Kursakta kalan hevesler, yanaklardan süzülen yaşlar. Geriye sadece fotoğraflar ve anılar kalır. Aklındaysa tek bir soru kalır, '' Daha iyisi olur muydu ki? ''. Bizim de bugünki aklımızda olan soru '' İhtimallerin Heyecanına Ne Kadar Üzülüyorsun?''.
Hazırsan Başlayalım,
1. Cinsiyetin?
2. Kaç yaşındasın?
3. Birisiyle flört etmeye başladığında kendi kafanda onunla ilgili gelecek planları yapar mısın?
4. Birlikte olduğun kişi için kendi sınırlarını esnetir misin?
5. Karşındaki kişiye hissiyatına dayanarak hemen güvenebilir misin?
6. Yaşadığın olayları yakınlarına koşup hemen anlatmak istiyor musun?
7. Anısı olan eşyalarını biriktirdiğin bir kutun var mı?
8. Üzüldüğünde herkesin içinde olsan da gözlerin dolar mı?
9. Hiç silmeye kıyamadığın fotoğraflar oldu mu?
10. Sana kendini özel ve değerli hissettiren mesajları yıldızlıyor musun?
Sen dibine kadar üzülüyorsun...
Hadi çekinme kendin için bir sigara yak. Zira burada senden başka aklı yaşanabilecek ihtimallerde kalan birini göremiyoruz. Aklında sürekli aynı sorular dönüyor, ''Acaba nasıl olurdu?''. Geçmişe çok takılı kalıyorsun. Ama sana da haksızsın diyemiyoruz. Çünkü insanı en çok üzen şey de oluyormuş gibi olup olmamasıdır aslında. İnsanın hevesi kuşağında kalıyor, boğazı düğüm düğüm oluyor. Sen tezcanlı birisin. Kendini, kalbini birine çok kolay kaptırabilirsin. Hatta kafanda onunla ilgili hayaller bile kurabilirsin. Ama sonradan evdeki hesap çarşıya uymayınca, hayallerin balık misali suyun içinde buluveriyor kendini.Zamanla hepsine alışıyor insan. Daha doğrusu kendini kandırmasını daha iyi öğreniyor. Bizce eğer bir şeyler olmuyorsa kendini suçlama. Biz elinden geleni yaptığını biliyoruz. Eğer sen öyle düşünmüyorsan da ders çıkarmaya bak. İnsan ilişkileri bunlar her ne kadar kitaplarda bize okutulsa da teorik değil pratikle yürüyor bu işler. ''Dene-yanıl'' yöntemi de diyebiliriz.
Kalbini kapatıp, mantığını devreye sokmuşsun!
Senin artık dünya umrunda değil. Kafanda zor olsa da aşmışsın bir şeyleri. Sen ihtimallerin heyecanına üzülmüyor değilsin de kendini beklentiye sokmamayı öğretmişsin. Ancak beklentiyi azaltmak hayal kırıklıklarını azaltsa da, beklentiyi sıfıra indirmek insanın yaşam sevincini elinden alır. Geriye kalır sıfır. Mecburi bir yaşam sürme evresine giriş yapılmış olur. Bu kadarı da kendine haksızlık olmaz mı be hayatım? İnsana, insan olduğunu hatırlatan duygularıdır. Yaşadıkça büyür ve gelişiriz, akıllanırız. Eğer bu zamana kadar o hayal kırıklıklıklarını yaşamamış olmasaydın bugünki sen, sen olur muydun? Kendine bu kadar sınırlar, duvarlar çekebilir miydin? Bir şeyler yaşadığını sayıyoruz çünkü kimse bu kadar duygusuz doğamaz. Seninki bilinçli kalpsizlik. Daha doğrusu öyleymiş gibi davranıyorsun. Kendini üzmemek için mantığını devreye sokmuşsun. Ama mantığınla düşüneceğim derken arada bir kalbin olduğunu da unutma! Hayatın iyisiyle kötüsüyle, heyecanlarını kaçırmak istemezsin...
Bu İçerikler de İlginizi Çekebilir;
Senin Kalbin Kaç Kişilik?
Seni Neden Hak Etmiyor?
Yorum Yazın