Tuğba Çil Yazio: Hey Sen, Evet Evet Sen!
Tüh, bu da olmadı. Kimse beni görmüyor mu? Ya kokumu, bu eşsiz kokuma nasıl duyarsız kalabilirler?
Ah, evet. Biri daha geliyor, evet hazırım, bu kez olmalı. Hissediyorum, çok dalgın ama algıları açık, hissedecek, evet bir şey fark etti, yavaşladı. Evet ve işte buradasın…
Olmuyor, ne yapsam olmuyor, ne denediysem anlatamadım bu tam sayıları. Ezber desen yaptım, gerçek yaşam örnekleri desen verdim ama bir türlü o ışığı yakalayamadım çocukların gözlerinde. O kadar anlamsız ki bakışları, onlara ulaşamıyorum. Bir şey bulmalı ama ne?
Kısılıp kaldım zihnimin odalarında, düşündükçe daha da karmaşık hal alıyor, düşüncelerim oradan oraya geçiyor, yakalayamıyorum.
Yavaşlamalıyım. Dışarı çıkmak iyi gelecek gibi. Sabahın ilk saatleri. Sakindir sokaklar.
Dışarıda hafif bir rüzgar dokunuyor tenime, ürperiyorum ancak iyi de geliyor. Beynimdeki karmaşadan bir nebze de olsa uzaklaştırıyor ama hala kurtulabilmiş değilim karanlığımdan. Kararsız, belirsiz her şey karanlık değil midir zihinde? Hala kendimle konuşuyorum, zihnim susmak bilmiyor, yoğun bir arayış içinde. Derin bir nefes eşliğinde sakinleşebilir, yavaşlayabilirim. Evet, bir nefes, bir nefes daha. İşte böyle.
Bir dakika, nereden geliyor bu koku? Ah evet, buradasın. En sevdiğim hanımeli kokusu. İlk olarak okulumuzun bahçesinde fark etmiştim bu kokuyu. Bir bahar sabahıydı ve matematik dersindeydik. Öğretmen tahtada kesirlerde toplama konusunu işliyordu. Hatta bir arkadaşımız yanındaki arkadaşıyla konuştuğu için öğretmenimiz ona son anlattığı yeri sormuş, cevap veremediği için öğretmenimiz uyarmış, dersi dinlemesi gerektiğini söylemişti. O gün derste işlediğimiz konu, güneşin parıltısı ve en güzeli de o hanımelinin kokusu daha dün gibi hatırımda. O zamandan beri en sevdiğim çiçek kokusudur hanımeli kokusu.
Yanına yaklaşıp içime çekmeliyim bu enfes kokuyu. Güneş nasıl da parıldıyor yaprağındaki çiy tanesinde. Parıldıyor… ve işte. Buldum. Onlara bir yaşantı sunmalıyım ki tam sayılar konusunu anlamlandırabileyim. Evet, işte bu!
Bana mı bakıyor? Bana bakıyor ama sanki başka bir yere bakıyor gibi. Bu ışıltı da ne? Arayıştaki birinin aradığını bulmasındaki parıltı bu. Nerede görsem tanırım bu gözlerdeki ışıltıyı.
Tuğba ÇİL
Yorum Yazın