bir an sessizlik oldu ve birden odadaki kitapları çerçeveleri kalemleri ne varsa dağıtmaya yere atmaya başladı ben görmüyorum tabi ama sesten anlıyorsun ne yaptığını. sonra ses kesildi tekrar ve tekrar ayak sesleri bana doğru geldi tekrar yorganı açmaya çalıştı ve kapıyı kapatarak çıktı. ben yaklaşık 1-2 saat o şekilde bekledim yorganın altında. sonra sabah ezanı okunmaya başladı, biraz daha bekledim, günün aydınlanmasını bekledim. bi cesaret başımı dışarı çıkardım,ne göreyim.. hiçbir şey, herşey yerli yerinde oda gayet düzenli,aynı duruyor. o günü hiç unutamıyorum. ayrıca uyanık olduğuma eminim ama hala hayaldir deyip geçiştiriyorum. yalnız şöyle bi durum da var, bu olayı birebir yaşamış birini daha tanıyorum ve bu işi daha da tuhaf hale getiriyo.

ya 7. ya da 8. sınıfa gidiyordum ,gece uyuduktan sonra bi an uyandım. tekrar uyumaya çalışırken odanın kapalı olan kapısı gıcırdayarak açıldı yavaş yavaş. sonra ayak seslerini duydum bana doğru gelen ve ben de refleks olarak başımı yorganın altına soktum,sonra o ayak sesleri bana doğru geldi,benim tabi kalbim güm güm atıyor,yorganı açmaya çalıştı,ben bırakmadım,birkaç sefer açmayı denedi sonra odanın ortasına doğru gittiğini duydum...

gerçek bir canavar... İnsanı durdur Tanrım, Korkuyorum.