Akif Abdullah

Youtube'da gezi-eğitim gibi videolar çeken insanlara çok saygı duyuyorum. Oturduğumuz yerde dünyayı gezebiliyoruz onların sayesinde, oturduğumuz yerde eğitim alabiliyoruz herhangi bir konuda. Ama bu HATER denilen türler gelip de sahte hesaplarla küfürler, tehditler savurunca insanın bütün tadı kaçıyor. Ben ileride yurtdışında İngilizce videolar çekmek istiyorum misal. Asla Türkçe yapıp da bu iğrenç HATERlarla uğraşamam. Bu HATERlık dene şey insanların çoğunda var. Ama fiziksel olarak güçleri yetmediğinden dolayı bunu dışa vuramıyorlar. Ben bu sebeple Recep İvedik'in filmlerini çok seviyorum. Bizim toplumun dışavurumunu yansıtıyor. Emin ol, ülkedeki insanların çoğu onun gibi fiziğe sahip olsa, aynı onun gibi olacaktır.

Özellikle internette takma isimlerin, hesapların arkasına saklanıp küfür etme var ya. İşte bu beni çok rahatsız ediyor. Gerçek hayatta bunu çok nadir görüyoruz. Misal, futbol maçlarında taraftar futbolcunun, hakemin annesine, sülalesine küfrediyor. Neden? Çünkü biliyor ki bana karşılık veremeyecek. İnternette ediyor, neden? Benim kim olduğumu bilemeyecek, hiçbir şey yapamayacak ( Mahkeme kağıdı eve gelince üç buçuk atmasını saymıyorum:).

1. fotoğraftaki çocukta kendimi gördüm. Özellikle lisede böyleydim. Ama yalnız olma sebebim, benim kimseyle anlaşamamamdan çok, onların beni adam yerine koymamasıydı. Bu her yaşta, her topluukta böyledir. İnsanlar, sizin ''onların işine yaramayacağınızı'' düşündüğü an böyle bir başınıza kalırsınız. Sonra ne mi oldu? Lise bitti, şeklimiz düzeldi, az biraz ünlendik, para kazanmaya başladık ( O arada lisedekiler, üniversitede okuyordu hâlâ. Sonra üniversiteyi bitirdiler 3-5 sene de iş bulamadılar.). Lisede adını bilmediğim, yüzümüze bakmayan kızlar Facebook'tan (Facebook'un ilk çıktığı zamanlar) eklemeye, mesaj göndermeye, telefon numaralarını göndermeye, oturalım mı bir yerlerde demeye başladı. Bilgisayar başında çalışıyorum. Hâlâ bir başımayım. Ama bu sefer mutluyum.