Zamanın İntiharı Yayınlandı! Bekleyenlere Müjde! 12 Alıntı ile Kitabı Tanıyalım.

Kitabın tamamının basım tarihiyse Ocak 2019'

Kitaptan alıntıları inceleyelim;

Herşey gerçekmiş gibi davranacaktım. Belkide bir süre sonra herşey gerçek olur. Gerçek olması için gereken tek şey herşeyin gerçek olduğuna inanmak.

Dünya bu şekilde varlığını sürdürebilir...

Sonsuz bir döngüyü fark etmemden sonra akıl sağlımı korumam çok sürmeyecekti. Bunun bilincindeydim. Bu yüzden unutmalıydım;

hayat da olduğumu.

. İnsan kendine herşeyi yapma özgürlüğü verince neden hiçbir şey yapmazki.

Halen işleyişi olan bir hayatın garip bir hayatında umutsuz bir vâkaydım. 

 Normal insanlar gibi düşünmenin nasıl olduğunu merak eder hale gelmiştim. Günlük sorunlar, yapılacak işler, alışveriş listeleri, çalışılacak iş,

satın alınacak şeyler, itaat etmeri gereken sistemler, tüketmek, eğlence programları izlemek, düşünmemek ve pazertesi sabahı ölmek.

Ne kadar da kısa özetlerdi hepsinin hayatları, ve tüm önemi.

İnsan kendini asla öldürmez. Hep insanı öldüren birşeyler olur. Mutsuzluk, yalnızlık, anlamsızlık insanı öldürüyor gibi görünsede özünde asla yetmez. Doğamızda bunlardan ölmek yok çünkü.

Daha derinde birşeyler mutlaka içinde bulunduğun durumdan faydalanır ve seni öldürmek için her şeyi yapar. Korkuların yaşayamadıklarının özrünü seni hayatda tutarak yapar.

Her insan eşit'dir. Peygamberinden, Karton Toplayacısına. İsterse kendini büyük gören büyük bir lider. Tarihte yaşamış ve yaşayacak olan tüm insanlar eşitdir. Nasıl insanlar olduklarımızın bir önemi yok. Nasıl yaşadığımızın bir önemi yok. Sadece yaşarsın 

olur biter.

* Senden güçlüyüm diyordum aynada kendime. Gözlerim bana korkaksın diye bağırıyordu.

Bugün normal hayata hazırlanınca hayat bir anda önem kazandı. Önemsizler, önemsizlere önem verenlerden olacaktım. Uyumak istiyordum.

Uyanınca önemsizliğini farkında olmayan kurtçuklar gibi bende sadece değersiz ve kör şekilde yaşayacaktım yarını. Yarın gelecekmiydi.

Mutlu olacakmıydım. Yarın yaklaşıyordu. Beklememe değecek miydi?

Kararımı verdim. Hayatın bu hayatın bana sundukları muhtemel sunacaklarını gözden geçirdim, bu yüzden şu an kendimi öldürmemekde zorlanıyor oluşumu bir kenara koyacak olursam hayatın bana sunduklarını terk etme zamanın gelmişti. Neler yaşayacağımı merak ediyordum.

 Çantamı aldım ve yola koyuldum...

 Merak ettiğim tek şey kapımı çalıp uzaklaşan yüzünü göremediğim kadının kim olduğu yada kim olduğundan çok nasıl biri olduğu.

Aşk kadar ucuz bir şey yok ama yinede hiçbir para birimi satın almaya yetmiyor. Belki bir kaç küçük sevgi cümlesi bile yeterliydi almak için ama öyle büyür ki gözünde dünyalara sahip olsan yinede satın alamazsın gibi bir histir. Aşk, bu dünyada bahsedilmeye değmeyecek; anlamlı bir konudur. Ama yinede ömrünü bundan bahsederek geçiren çok şair telef olmuştur. Yazarların toplum ortalamasının üzerinde yaşam sürmesi, Şairlerinse toplum ortalamasından kısa bir yaşam süresine sahip olmasının bir sebebi var. Hisler insanı öldürür. Hayalgücü ise yaşatır.

 Gerçek yaşam ise ortalama bir ömürdür sadece. Ortalamanın dışına çıkmanın bir yolunun olmadığı bir gerçek. Deli olsanda akıllı olsanda ortalamasındır. Her insanın benzerlerinden bulunur.

 Ölümler ekolojik birer yenilenmedir. İnsanların kendini önemli canlılar sanması bunu değiştiremiyor. Bir gün herkes dönenceye kapılır.

 Her canlının başına gelir. Sadece kendini akıllı sanan canlıları korkutur ve olabildiğince anlam yükletir. Oysa sadece bir yenilenmedir. Hiçbir canlının birey olmadığı ekolojinin, 

    rastgele bir parçası olmasından kaynaklanan bir durumdur.

Arkasından koşmak istiyordum ama yapamıyordum. Sadece onu izlemek istiyorumdum. Gözden kaybolana dek. Bir tarafım onunla konuşmak isterken diğer tarafım onu formal dehid sıvısının içine koyup ölene dek karşısında oturup onu izlemek istiyordu. Bir tarafımsa tüm bunların gereksiz ve saçma olduğunu çekip gitmem gerektiğini söylüyordu.

 Bedenim sıradan olanın elindeydi ve dediğini yaptı. Olduğum yerden sadece çekip gidiyordum. Arkama bakmama izin vermiyordu.