Ünal Güner Yazio: Zorundalıklardan Özgürleşilebilir mi?
Hayatımızda kolaylıkların olmasını hepimiz arzu ederiz. Fakat bazen dik yokuşlar, engebeli yollar hayatımızda bize sunulmuş olabilir. Böyle zamanlarda da düz yoldaymış gibi gidebilmeyi isteriz. Bir taraftan biliriz, o dağın zirvesine gideceğiz ve orada buluşacaklarımız bize güzel tatlar verecek sunulanlar bize çok büyük mutluluklar verecek. Bu nedenle evet kimi zaman o dağın zirvesine çok emek sarf edeceğimiz yola gideriz.
Kimi zaman insan hayatının düzlüklerindeyken olayların ve konuların biraz zorlaşmasını talep edebiliyor.
Daha zor olduğunda keyif alarak ancak bu şekilde bir iş yaptığını işe yaradığını hissedebiliyor. Yeteneklerini gücünü kendisine ve başkalarına böyle gösterdiğini düşünüyor. Bir çoğumuz öncelikle kendimizin ve dışardaki insanların çeşitli onaylamaları için zorlukların geliştirici olduğunu zannederiz.
Evet güçlenmek için bazen gerçekten de daha fazla emek vermek daha ağır yükler kaldırmak gerekebilir. Ruh kaslarımız ve bedensel kaslarımız bu şekilde güçlenebilir. Fakat güçlenmenin zorluklarla ya da çeşitli acılar ızdıraplar şeklinde olması şart değildir. Biz seçimlerimiz içerisinde kolaylığı, güzelliği ve sevginin diliyle bize anlatılmasını da seçebiliriz. Bu sebeple öncelikle ifadelerimizde kullandığımız gereklilikler, zorundalıklar, -meli, -malı veya mecburum gibi ifadelere bakabiliriz. İfadelerimiz bizleri hayatın içerisinde bazı zorunda olma hallerine doğru götürebilir. Hayatınızda herhangi bir zorluk, bir dik yokuş, bir ısrar hali varsa içeride inat ettiğiniz bir taraf vardır. Direnç gösterdiğiniz tarafı fark ettiğinizde, bu bazen bir enerji halinde yatayda olmak, bazen tembellik yapmak, hayatınızın herhangi bir konusunda ilerlemekten kaçınmak ya da bir konuya başlamakta direnmek gibi bir enerji hali olabilir.
Eğer gerçekten hayatının amacının ne olduğunu, bu dünyada neden var olduğunu bilmeyip fark etmeyip yanlış yollara sapıyor ya da durağan bir halde yaşıyorsan, zorundalıklarla bir yere gitmek durumunda kalırsın. Bu durumda olan kişilerin çoğunlukla kullandığı ifadeler zorundayım, mecburum, bu bana gerekli, yapmalıyım şeklindedir. Kendini bu mecburiyetlerle yaşamak zorunda bırakır ve bu aslında bir tür esarettir. Kişi bu esareti kırabilmek ya da buradan çıkabilmek için öncelikle ifade ettiklerine bakabilir ve burada farkındalık oluşturabilir. İfadelerini fark edip dönüştürürken, bu ifadelere neden ihtiyaç duyduğunu doğru tespitlerle anladığında aslında zorluk gibi görünen durumları kolaylaştırabilir.
Dünyanın çeşitli yerlerine bakalım, özellikle çok savaş çıkan coğrafyalara, çok deprem olan yerlere.
Hayatın çeşitli zorlamalarıyla insanların hareket ettiği yerlere bakın. Bir çoğunda insanların o bölgelerde yatay bir tekamüle geçtiklerini yavaş ilerlediklerini değişim ve dönüşümden kaçtıklarını göreceksiniz. Doğa, hayat, dünyada çeşitli sosyal olaylar dahil... Onları bazen bir göç ile, bir halden başka bir hale geçmeye, hareket etmeye, duygusal ruhsal ya da zihinsel olarak ilerletmeye zorlayacaktır.
Biz insan olarak gelişmeye ilerlemeye namzet görüyorsak kendimizi o zaman illa bir zorluk, korku, endişe, ödül ya da mükafatla hareket etmek durumunda değiliz. Gerçekten insan olmanın sorumluluğu ile hayatımızın nereye gittiğini ve amacını bilerek, o amaca hizmet edebiliriz. Bu şuurla seçimlerimizi yapıp sorumluluklarımızı alarak zorunluluklardan ve mecburiyetlerden özgürleşebiliriz. Gerçekten yapmamız gerekeni bilerek adım attığımızda hayatımız kolaylaşacak. Hayatlarımızı kolaylaştırmanın diğer bir anlamı için yani hayatlarımızı güzelleştirmek için bunu yapacağız. Bir yerde güzellik tohumlarını ekeceğiz ki hayatımız kolaylaşırken bir taraftan da gelişerek ilerleyelim. Kimisi sadece kolaylığa odaklanır evet kolaylaştırılır fakat bu şekilde gelişme de olmayabilir.
Hem gelişerek hem ilerleyerek hem de bu güzelliklerle buluşan olalım buluştuklarımız bize huzur ve lezzet versin.
Yorum Yazın