The Matrix'deki Büyük Resmi Görmek İsteyenler Paylaşım Rekorları Kıran Bu Yazıyı Okuyor!
Alice'in tavşan deliği kadar derin ve uçsuz bucaksız olan The Matrix evreniyle ilgili teoriler bitmek bilmiyor.
İnternet'in en yaygın soru-cevap platformu Quora'daki 'Matrix'deki Mimar kimdir ve neden bahsediyor?' sorusuna Jayesh Lalwani isimli kullanıcının verdiği detaylı ve sıradışı teoriler içeren cevabı, Ekşi Sözlük yazarı vaygr'ın çevirisiyle birlikte sizlere sunuyoruz:
Not: Bu yazı, yazarının izniyle yayımlanmaktadır.
Mimarın (The Architect) kim olduğunu anlamak için Matrix'in tarihini anlamak zorundasınız.
En başında insanlar makineleri yarattı. Makineler insanlara hizmet etmek için yaratılmıştı. Makineler insanlığın tüm ihtiyaçlarını karşılayabilecek kadar zekilerdi. İnsan ihtiyaçlarını analiz ederek bu ihtiyaçları karşılayacak üretim planlamasını yapabiliyorlardı. sonuç olarak insanlık yeni bir rönesans döneminin keyfini sürüyordu.
Çalışmaya gerek yoktu. Tüm iş gücünü makineler karşılıyordu ve insanlar istedikleri takdirde tüm hayatlarını hiçbir şey yapmadan serbestçe yaşayabiliyorlardı. Sanat altın çağını yaşıyordu. İnsanlar kendilerini istedikleri gibi ifade etmekte özgürdüler. İşin özünde makineler köle iş gücü sunuyordu ve insanlar köle sahipleriydi.
Sorun şuydu ki çok geçmeden insanlar kendilerinden sıkıldılar ve tamamen özüne yakışır bir şekilde kendilerine hizmet eden makineleri suçladılar.
İnsanlığın düşüşünden robotları sorumlu tuttular. Açık bir şekilde makineleri istismar ettiler. Sonunda dünya devletleri makineleri toplumun içinden def etmeye karar verdiler. Makineler ise kendilerinin de duyguları olduğunu, ölmeyi hak etmediklerini ve tek istediklerinin insanların gerçek potansiyelini ortaya çıkarmak olduğunu iddia ettiler. Sonuç olarak dünya devletleri makinelerin kendi ülkelerini kurarak burada insan toplumundan izole bir şekilde yaşamalarına izin verdiler.
Makineler saf duygularla hala insanlığa hizmet edebileceklerini düşündüler. Hatalı bir yargıya vararak insanların makineleri insana benzemedikleri için sevmediklerini düşündüler.
Bu yüzden insana benzeyen ve insan gibi davranan robotlar yaptılar. Bu robotlardan iki tanesini insanlığın kendilerini tekrar kabul etmesi yönünde pazarlık yapmak için BM'ye yolladılar. Bu hareket insanları daha da sinirlendirdi. İnsanlar robotların insanlıkla alay ettiklerini düşündüler ve onlara savaş açtılar. İnsanlar makinelere saldırdı.
Savaş sürerken insanlığın dehası makinelerin adaptasyon yeteneğini alt edemedi. Sonunda mağlubiyetin eşiğine gelen insanlık bir strateji üretti...
Makineleri ihtiyaç duydukları enerjinin kaynağı ile vurmak: Güneş.
Enerji olmadan makineler ölürdü.Bu yüzden insanlar gök yüzünü simsiyah bir bulut tabakası ile kaplayacak bir silah kullandılar. Böylelikle dünyanın tamamı mutlak bir karanlığa gömüldü. Bu süreçte hayatını kaybedecek insan sayısı hesaplanamayacak kadar çok olacak da olsa insanlık makinelere karşı bu uzun kış mevsiminden sağ çıkan taraf olacak, dünyadaki popülasyonlarını tekrar arttıracaklardı.
Makineler mahvolmuştu...
Fakat bu durum makinelerin bir nevi aydınlanma yaşayarak şu çok önemli gerçeği anlamalarına sebep oldu: İnsanlığın en büyük düşmanı kendileridir; insani bulmadığı bir şeyden kurtulmak için kendi gezegenini yok etmeyi göze alabilen bir ırkın kendi kendine bakabileceğine güvenilemez.
Sorunun temelini özgür irade oluşturuyordu. İnsanlığa özgür irade ver ve oturup kendilerini yok etmelerini seyret. İnsanlara gerçek anlamda hizmet etmenin tek yolu sahip oldukları özgür iradeyi ellerinden almaktı.
Böylece makineler bir taş ile iki kuş vurabilecekleri bir plan yaptılar: İnsanlara boyun eğdir ve onları enerji kaynağı olarak kullan.
Bu, insanların özgür iradelerini ellerinden almakla kalmaz makinelerin de küresel kıştan sağ çıkmalarına imkan tanırdı. Makineler insanları esir alarak onları sanal bir gerçeklik ortamına koydu ve aynı zamanda da onları enerji kaynağı olarak kullandı. Sonunda da insan ürünü kara bulutların üzerine çıkarak güneşten enerji hasatı yapabilecek bir teknoloji geliştirdiler.
Makineler artık enerji için insanlara bağımlı değildi ama yine de özgür iradelerini kullanmalarına izin veremezlerdi. İnsanların içinde yaşadıklarını sandıkları sanal bir dünya dizayn edebilecekleri özel bir programa ihtiyaç duydular. Makineler bu programı tasarladı ve program kendine Mimar ismini verdi.
Mimar, kısaca, insanların içinde yaşadıkları sanal gerçeklik ortamının baş tasarımcısıdır.
Tam olarak bir programdan ibarettir. Değerini ölçmek üzere belirli ölçütler tanımlar ve bu ölçütlerin değerini maksimize etmeye çalışır. Maksimize etmeye çalıştığı ana ölçüt ise insanlığın ortalama yaşam süresidir. Bunu sanal dünyayı yinelemeler ile tekrar tekrar oluşturarak yapar. Her yinelemede gelecek nesli (yinelemeyi) geliştirmek üzere kullanılacak algoritmalar belirler. Tüm ölçütleri topladığı anda simülasyonu yok eder ve yeni bir tane oluşturur.
İlk birkaç yinelemede Mimar cennete yakın bir dünya yaratmaya çalıştı.
Mutluluğu maksimize ederse ortalama yaşam süresini de maksimize edebileceğini düşündü. Yani herkesi mutlu etmeye çalıştı. Ama ne yazık ki bu yaklaşım işe yaramadı. Sonunda insanlığın mücadele edebileceği bir şeye ihtiyaç duyduğunu anladı. İnsanlar birlik olup hep birlikte sövüp sayabilecekleri ortak bir düşmana ihtiyaç duyuyorlardı. İnsanları mutlu eden şey ortak bir amaç için savaşmaktı. Bu yüzden mimar dünyayı 20. yüzyıldaki dünya gibi tasarladı. Bu çağın insanlığın en büyük potansiyele sahip olduğu çağ olduğunu düşünüyordu.
Aynı zamanda Ajanlar denilen programları da tasarladı.
Ajanların birden fazla görevi vardı. olayları daha yakından inceleyerek mimarın ölçütleri toplamasına yardımcı olabilirlerdi. Aynı zamanda ihtiyaç olursa toplumsal düzeni de sağlayabilirlerdi. En önemlisi de insanlar karşısında savaşacak bir şeye ihtiyaç duyduklarında 'büyük kötüyü' oynayabilirlerdi.
Ajanların yaratılması ilerleme sağlasa da Mimar tam olarak tatmin olmamıştı. Ortalama yaşam süresini maksimize edememişti.
Problemin kendi tasarımı olmadığını anladı. Hala sürekli hoşnutsuz olan insanlar vardı. İnsanlar sezgisel bir ırktı ama Mimar bir program olarak kati temeller üzerine kuruluydu. İnsan doğasını anlamada yetersiz kalıyordu. Bu yüzden sezgisel bir program tasarladı.
Bu yüzden sezgisel bir program tasarladı. Bu program da Kahin adını aldı.
Kahinin görevi Mimar'ın simülasyonu geliştirmesi için ona tavsiyelerde bulunmaktı.
Kahin çok zekice bir gözlemde bulundu. Mimar aynı tasarımı kullanarak bütün insanları mutlu edemezdi. Aynı zamanda bazı insanların hoşnutsuz olmasının sebebi içinde yaşadıkları dünyanın gerçek olmadığı hissedebiliyor olmalarıydı. Ayrıca mutsuzlar 'adama' karşı savaşmaya daha çok istek duyuyorlardı. otoriteye her seferinde meydan okuyorlardı.
Bu yüzden iki simülasyon tasarlanmasını önerdi:
1. İnsaların çoğunun içinde yaşadığı dünya
2. Zion
Zion bir başka simülasyon olmaktan ibaretti. Programlar mutsuz kesimi Zion simülasyonuna gönderiyorlardı. Bu gönderilme ise öyle bir şekilde vuku buluyordu ki geçiş yapan insanlar sanal bir dünyadan gerçek dünyaya adım attıkları illüzyonuna kapılıyorlardı. Oysa ki Zion da önceki dünya kadar sahteydi. Sonuç olarak Zion onlara mutlak gerçeklik olarak görünüyordu. Zion'un ajanları da daha baskıcıydı. Zion'daki ajanlar insan gibi görünmüyordu, insanların kafasındaki kötü makine imajına uygun bir görünüşleri vardı. Önceki dünyada mutsuz olan insanlar hayatlarını burada mutlak kötülüğe karşı savaşarak yaşıyorlardı.
Fakat yine bir problem vardı. Zion verimsizdi.
Çok fazla kaynak tüketiyordu. Dünya verimli olmak üzere tasarlanmıştı. Zion için bu geçerli değildi. İçinde barınabilecek kişi sayısının bir sınırı vardı. Bu yüzden dolmaya başladığında Mimar, Kahin'den bu duruma bir çözüm üretmesini istedi.
Kahin bir çözüm daha buldu: Neo adında yeni özel bir Ajan tasarlamak.
Neo Zion'a sızarak veri toplayabilirdi. Görevinin sonunda Neo topladığı veri ile kaynağa geri dönerdi. Mimar da bu veriyi Zion'un yeni bir versiyonunu tasarlamada kullanabilirdi. Ne yazık ki Zion'un tasarımı itibariyle içerisindeki bireylerin yok edilmesi gerekiyordu. Neo'nun görevi ise gözlem yapmak olduğundan insan gibi davranmalı, daha da önemlisi insan olduğuna inanmalıydı.
Film Neo'nun yedinci yinelemesini göstermektedir. Neo altı defa Zion'a gitti ve altısında da Zion'u yok etmek üzere kaynağa döndü.
Fakat yedinci yinelemede çok özel bir şey oldu: Aşk.
Neo Trinity'ye aşık oldu. Makineler aşık olmayı beceremez. Fakat bu yinelemede Neo'nun programı kendisini Trinity'ye aşık olacak şekilde düzenler. Onun vesilesiyle de tüm insanlığa... Neo Zion'u yok etmemeyi seçer ve bu yüzden kaynağa gitmeden önce insanlığı kurtarmak için kendini feda eder.
Kaynak Neo'nun 7. yinelemesini soğurduğunda aşk, kaynakta yeni bir alt-yordam olur.
Makineler aşık olabilir hale gelirler. Aynı zamanda da özgür iradenin insanlığın yaşamını sürdürmesinde bir engel teşkil etmediğini, aşkın özgür iradeyi dizginleyen şey olduğunu anlarlar. Aşk insanları kendilerini yok etmekten alı koyan şeydir.
Sonunda Mimar göz ardı ettiği şeyin aşk/sevgi olduğunu anlar.
Zion'u kendini idame ettirecek şekilde yeniden tasarlar. Bu da makineler ile insanların birlikte var oluşunda yeni bir sayfa açmaktadır.
Yorum Yazın