Sizin Nesilden Bi Halt Olmaz Diyenlere: 13 Sebeple Gençler Neden Mutsuz?
Her gün tekrar tekrar duyarsınız: 'Bu sizin kuşak çok memnuniyetsiz!'
Bizim kuşak gerçekten mutsuz, memnuniyetsiz, hayalkırıklığı dolu. Peki neden ve nasıl? Hayattan neler bekliyoruz da elde edemeyince bu kadar mutsuz oluyoruz? Bizim kuşak gerçekten şımarık mı? Yoksa tahmin ettiğimizden de fazlası mı var?
1. Ne zaman mutlu oluruz? Hayatlarımız, hayallerimizden daha önde olduğunda mutluluk hissederiz.
Yani beklediklerimiz gerçekleştiğinde ve hatta bundan daha fazla gerçekleştiğinde kendimizi huzurlu ve iyi hissediyoruz. Mutsuzluk ise çok kolay, beklentilerimiz karşılık bulamadığında mutsuzluğa mahkumuz. Yeni nesil daha da mahkum gibi ama neden?
2. Annelerimiz babalarımızın çocukluğu ve gençliği, korumacı ailelerle geçti. Çünkü siyasi darbeler, ekonomik krizler derken temkinli bir neslin evlatları oldular.
Azla yetinmeyi bilen, nüfusun daha az olduğu, hayallerine daha rahat kavuşabiledikleri bir nesildi. Üniversiteye girmek bugünkü kadar büyük bir mesele değil, işsiz kalmak oldukça uzak bir mevzuydu.
3. Bu bolluk ve temkinle yetişen ailelerimiz, bizi daha özgür daha çok seçenek sunarak yetiştirdi.
Bilirsiniz, babalarınız anlatır, küçükken bir taş ile 2 sene oynadığını, o taşın en sevdiği oyuncağı olduğunu. Fakat bizim nesil oyuncağın da ne olduğunu biliyordu, iyi bir oyuncağın da nasıl olduğunu. Azla yetinme dönemi bitti.
4. Bu özgürlük ve her şeye ulaşabilirmişiz hissi, bize güzel hayaller kurdurdu. Dünyada her şeyi başarabilecekmişiz gibi hissediyorduk.
Manisa'nın küçük bir köy okulunda bile 'büyüyünce astronot olacağım' diyen çocuklar yetişiyordu. E tabii, hayal kurmak güzeldir, insanın ufkunu ve vizyonunu açar. Fakat gerçekler de bir o kadar acı.
5. Gün geldiğinde bırak astronotluğu, ortalama bir üniversitenin matematik bölümünü bile kazanamadığın o an, gerçeklerle yüzleştin. Hepimiz gibi.
Çok hayal kurmanın her zaman kötü bir yanı vardır; çok daha fazla hayalkırıklığı.
6. Meslek seçimi, gelecek, üniversite, mezuniyet derken herkes sizden en iyisini beklemeye başladı. Çünkü anne babalarımız "çalışırsan olur" mantalitesiyle yetişmişlerdi.
Fakat bir şeyler ters gidiyordu. Çalışsak da olmuyordu?
7. Hep en iyisi olmakla mükelleftik, bu da bizi yüksek bir özgüven (haddinden fazla) ve hırsa sürüklüyordu.
Biraz hırs elbet iyidir; ama fazlası bizleri acımasız ve hissiz gençlere dönüştürdü. Artık hem okul hem iş hayatı bizim için sadece rekabetten ibaretti.
8. Hepimiz birer "THUG LIFE" yaşadığımızı düşünmeye başladığımızda gerçekler biraz daha zorlamaya başladı.
Çünkü alınmak yok, çoğumuz birer 'kaybeden' gibi hissediyorduk.
9. Kendimizi "özel" olarak görmek gözümüze güzel gözüküyordu; bu düşünce bizi gittikçe daha da mutsuz etti. Bunu fark edemiyorduk.
Özel insanlar, özel muamele görmeliydi. Ama hepimiz özel olduğumuzda hepimizin özel muameler görmesi de mümkün değildi. Hem birbirimize karşı acımasız, hem kendimize karşı acımasız olmaya başladık.
10. Kişisel hırslarımızı bizi gerçekten içten dostluklar kurmaktan uzaklaştırdı. Çünkü sürekli en yakın arkadaşımızla rekabet halindeydik.
Çocukluğumuzdan beri arkadaşımız Ahmet ve Ayşe'yle kıyaslanıyorduk. Artık Ahmet ve Ayşe'nin mutluluklar bile gözümüze batar olmuştur. Temkinli neslin evlatları anne ve babalarımız, bizden birer zalim yaratmış sayılırdı.
11. Üniversite ve mezuniyet sonrası kariyer planı yapmaktan çok, harcadığımız paraların bütçemizi neden aştığını çözmekle uğraşıyorduk.
Türkiye'de bu kadar çok kredi borcunun olması başka türlü açıklanamazdı zaten 😊
12. 2000'li yıllarda artık herkesin hayatını daha rahat görüyor, internet sayesinde her şeyden haberimiz oluyordu.
Bizden daha iyiler hep gözümüzün önündeydi. Türkiye'nin zengin çocuklarını takip ediyor; yaşadıkları hayata imreniyorduk. Oysa ki zenginler tarihin başından beri vardı, yoksullar da öyle.
13. Oysa ki mutlu olmasak da huzurlu olmanın yolları kolay. En azından geçirdiğimiz zamandan memnuniyet duymak için birkaç şeyi değiştirsek yeter.
Neler yapabiliriz?
1. Artık kendimizi özel sanmak ve en iyisi olmak için zora sokmak zorunda olmadığımızı anlayalım.
2. Başkaları her zaman sizden daha mutlu ve huzurludur; onları boşverelim. Bizim hayatımız bize ait.
3. Kariyer yapmaktan ziyade yaptığımız şeyleri sevmeye çalışıp, onlara küçük tutkularla bağlanmayı deneyelim.
Belki bizim nesilden de bir halt olur; göreceğiz 😊