sıfatsız sıfatım

Senden önce ben inanmıyordum aşka, sevginin yer yüzünde ki varlığına..

Senden önce gelenler hep öylesineymiş.Bunu anladığımda sen bende bir devrim yaratmıştın . Benliğimi , duvarlarımın arkasında ki beni görmüş, benim gizlediğim beni alıp çıkartmıştın ..

Nasıl unutayım ? Yerine nasıl birini koyup da sen gibi seveyim bir başkasını ? Mümkün değil..

Elimde bitmesin diye beklediğim sigaram rüzgarla azalıyordu . Bitsin istemiyordum çünkü öfkeliydim sana, sigaram biterse kalkıp gidecektim o banktan .. Seni o metronun çıkışında sabahın 8:30'unda bir öfkeyle beklerken , bir den bana o uzaktan bakışını , ilk sarıldığım anı , kokunu içime çektiğim anı nasıl silip atarım hafızamdan ? Özledim diyemiyorum çünkü bu sana olan duygularıma haksızlık olur, bu özlemek değil bayım , bu sadece sıradan bir özlem değil. Bu başlı başına bir devrim , koca bir devrim ! Özlemekten fazlası..

Anlatamıyorum sana demiştin ya, anlıyorum bayım aslında her şeyi anlıyorum . Anlamak istemiyorum ben . Senin bana bir daha biz olamayacağımızı söylediğinde kulaklarım sağırdı , senin bana bakışlarının değiştiğinde gözlerim kördü. Anlamak istemiyordum , bir başkasıyla mutlu olacağın ihtimalini anlamak istemiyordum..

Yoksun artık biliyorum.. Seninle bir fotoğraf karesinde ölümsüzleşmedik daha, olmayacak bunu da biliyorum. Ama bir umut işte. Uykunun en tatlı yerinde uyanıp bana sarılman , gözlerimin içine bakıp seni seviyorum dediğin o an , hafızam da kalan ufak detaylar işte bunlar. Yoksun artık biliyorum , olmayacaksın da.

,

Eğleniyorduk , mutluyduk da ... Yada ben mi öyle sanıyordum ? Şimdi hiç bana ait olmamış gibisin . Sabahları erken uyanıyorum artık , ararsın uyanamam kızarsın diye erkenden uaynıyorum . Ama aramıyorsun..

Korkaklığım ve çaresizliğimin en zirvesini seninle yaşadım , oysa güçlüydüm ben , güçlü gibi gözükürdüm ben bir sende devrildim ..,

Uzaklaştırdım seni kendimden , üstüme giyindiğim o korkaklık hırkasını çoktan giymiş ve buna engel olamamıştım. Ey sıfatsız sıfatım , sıfatsızlığıma en güzel sıfat bulan adam. Bir sıfat bul demiştin , ayrılık olmamalıydı bu sıfat. Ayrılık seçenek olmamalıydı bize.

Üşüyorum , bilirsin ellerim ısınmaz benim. Ama ellerinle ısınırdı. İçim ısınırdı sen bana gülümsediğinde. Şimdi bir başkasına gülüyor , bir başkasıyla mutlu oluyorsun. Mutlu ol, mutlu olmayı hak ediyorsun sen. Ben zaten mutluluğun  en zirvesini yaşadım , bana seni seviyorum dedin ya , sarılıp kokunu içime çektim ya.. İşte o an anladım , huzuru kucaklayıp sonra arkasından el salladım. Kolum kırılsaydı.. Ve sen gitmeseydin, ama gittin. Hiç gelmemiş gibi ansızın çekip gittin .