Olmayan Kusurları Takıntı Haline Getirip Hayatı Kendine Zindan Etme Hastalığı: Quasimodo Sendromu
Sendromun adı, Victor Hugo'nun Notre Dame'ın Kamburu adlı eserindeki Quasimodo karakterinden geliyor.
Şöyle bir burnu olup da sürekli "ya burnumun ucu yamuk berbat durmuyor mu?" diye yakınan bir dostunuz muhakkak olmalı.
Bu kural gibi bir şey çünkü. Görenlerin özendiği bir burnu var ancak kendisi burnunun görüntüsünden hiç memnun değil, kimsenin fark bile edemediği bir şeyden şikayetçi. Size anlatıyor ancak o gösterdiği kusuru bir türlü fark edemiyorsunuz.
Bir benzeri de durmadan aynaya bakıp kendini izlemek, tabiri caizse gözetlemek.
Bunun altında yatan da bir kusur varsa hemen fark etme ve onun önüne geçebilme çabası. Çok ilginç değil mi? Bir kusur olmadığını biliyorsunuz ancak yine de detaylıca araştırarak bir şeyler buluyorsunuz.
Anlattığımız şeyler tanıdık gelmiş olmalı, çünkü bu çok yaygın bir sendrom.
Sendromun adı, Victor Hugo'nun Notre Dame'ın Kamburu adlı eserindeki Quasimodo karakterinden geliyor.
Temelde ergenlik çağlarında ortaya çıkıyor bu sendrom, daha doğrusu fobi. Zaten o yaşlarda kendi kusurlarını olduğundan büyük görmek ve insanların buna takılacağını düşünüp kendi üzerinde baskı yaratmak çok da anormal bir durum değil. Neredeyse yaşın ve dönemin genel özelliği bile diyebiliriz.
Bunun bir sendrom haline gelip tedavi ihtiyacı doğurmasının sebebi bazılarımızda bu hislerin ileri yaşlarda da aynı etkiyle sürmesi.
Ufacık bir sivilcenin bile uykuları kaçırması, yani geçici kusurlardan bile kendini huzursuz hissedecek kadar rahatsızlık duymakla kendini belli ediyor. Quasimodo Sendromu vücudun her noktasıyla ilgili hassasiyet de doğurmuyor, en sık kendini belli ettiği vücut bölgeleri burun, göz ve saç.
Sanıldığından çok daha yaygın bu sendromda çevrenin hatta uzmanların görüşü çok önemli olmuyor.
Yani dert edilen kusurun kimse tarafından umursanmıyor olması kişinin o kusurdan dolayı yaşadığı hisleri azaltmıyor. Bir anlamda kendi için kusursuz görünmek istiyor, kendini kusursuz hissetmediği sürece bir başkasının onu yatıştıracak görüşlerini umursamıyor.
Sendrom saç ve kıyafet konusunda da sürekli bir kararsızlık atmosferi yaratıyor.
Bir şey satın almak ya da kıyafet seçmek işkenceye dönüşebiliyor. Kişi çirkin olduğuna ya da vücudundaki bir detayın onu çirkinleştirdiğine o kadar inanmış oluyor ki o kusuru kapatacak bir kıyafet aradığı için hiçbir şey seçemiyor. Saçlar için de aynı şey geçerli.
Takıntılı davranışlar geliştirmeye başladığı noktada Quasimodo Sendromu'nun tehlikeli noktaya geldiğini söyleyebiliriz.
Ne tip davranışlardan bahsediyoruz? Yani sürekli aynaya bakma, kusuru gizlemek için hayatını zorlaştıracak yollar arama, sürekli bir özgüven tazeleme arayışı bu takıntılı davranışların örneği olabilir.
Hepimiz kusurlarımıza bir şekilde takıntılıyız, bunu kabul ediyoruz ancak ufak kusurlar hayatımızı zorlaştırmaya başladığı vakit bir uzmana görüşmekte fayda var.
Yorum Yazın
Dünyaya pompalanan güzelli algılarıyla çok ilgisi var. Bir insanın en büyük korkusu sevilmemektir. Kendi kusurlarını olduğu gibi kabul etmek insana ek bir ka... Devamını Gör
Bir diğer adı da Vücut dismorfik bozukluğu yada dismorfofobi. Bende de var, orta okul ve lise dönemimdeyken sınıf arkadaşlarım tarafından zorbalığa maruz kal... Devamını Gör
kendi içimize bile dönemiyoruz gerçek hayattan biraz da olsa kaçmak için. bizi gerçek hayattan kaçıranlar kendi içimizi de çirkin gördürtüyor. eeee biz nerey... Devamını Gör