Kendini Yoksul Kadınlara Hijyenik Ped Üretmeye Adamış "Regl Adam"ın Sıra Dışı Öyküsünü Mutlaka Okumalısınız!
Son derece sıra dışı bir adamın öyküsünü paylaşacağım sizlerle. Bir başarı öyküsünden çok daha fazlasını, bir “adanmışlığın” öyküsünü…
Öyle bir adanmışlık ki, bu uğurda eşi ve annesi kendisini terk etti; sapık damgası yiyerek köyünden dışlandı. Parasını ve yıllarını harcadı ve hayatta yapayalnız kaldı. Buna karşın o hem fikrinden hem azminden hem de mizah duygusundan hiç vazgeçmedi.
Arunachalam Muruganantham'dan ismini daha önce duymamış olmanız yüksek bir olasılık. Ancak o dünyaca ünlü Time dergisi tarafından Dünyanın En Etkili 100 Kişisi listesine girmeyi başarmış biri.
Onu bu denli öne çıkaran ise, hayatını kadınların ucuz hijyenik pedlere erişimine adamış olması. Gelin, şimdi nam-ı diğer 'Regl Adam'ın bu muazzam hikâyesine daha yakından bakalım.
Fakir bir köyde doğup büyüyen, yoksulluk sebebiyle eğitimini tamamlayamayan ve şu anda 53 yaşında olan Arunachalam Muruganantham aslında bir devrimin öncüsü! Peki onu özel kılan ne?
Onu özel kılan ise hayatını kadınların ucuz hijyenik pedlere erişimine adamış olması. Peki bu sıra dışı hikâye nasıl başladı?
“Her şey karımla başladı” diyor Muruganantham gülerek. 1998 yılında Hindistan’da yaygın olan görücü usulüyle evlenmiştir kendisi.
Henüz 6 aydır evli olduğu eşi Shanthi‘nin kendisinden bir şeyler sakladığını fark eder. Bunun karısının adet döneminde kullandığı bez parçaları olduğunu anlar. Öylesine kötü hâldedirler ki, bu duruma oldukça üzülür.
“O kadar kötü durumda, o kadar pis bir bezdi ki, ben onunla mobiletimi bile temizlemezdim.”
Muruganantham kendisini üzen ve şaşırtan bu durumla ilgili olarak şöyle konuşuyor: “O kadar kötü durumda, o kadar pis bir bezdi ki, ben onunla mobiletimi bile temizlemezdim.”
'Eğitimli' bir kadın olan eşine neden “hijyenik ped” kullanmadığını sorduğunda, “eğer buna para verirsek, süt bütçemizi kısmak zorunda kalırız” yanıtını almış.
Bunun üzerine bir gün eşinini etkileyebilmek adına “hediye” olarak ped almaya karar verir. Ödediği rakam Hindistan standartlarında yüksek bir meblağdır. Bunun üzerine şöyle düşünür: “Uluslararası büyük firmalar küçük bir pamuklu ürün için belki de maliyetinin 40 katı fazla para kazanıyorlar.”
Muruganantham bunun üzerine çevresindeki birçok kadının daha bu pedleri kullanmaya ekonomik güçlerinin yetmediğini fark eder. Buradan hareketle düşük maliyetli hijyenik ped üretmeye karar verir.
Hindistan’da yapılan bir araştırmaya göre, kadınların sadece %12’si ped kullanma imkânına sahip. Bunun yanı sıra daha vahim olanı genç kızların %22’si adet görmeye başladığında okulu bırakmak durumunda kalıyor.
İstatistikler de Muruganantham'ı doğrular niteliktedir. Kadınlar hijyenik pede ulaşamamakta, hatta eğitimleri bırakmak zorunda kalmaktadırlar.
Bunun yanı sıra yine yapılan araştırmalara göre, Hindistan’daki kadınların yaşadığı üreme rahatsızlıkların %70’i hijyen ürünlerine ulaşamamakla bağlantılı.
Dünyada başka birçok yerde olduğu gibi Hindistan’da da -özellikle de kırsal bölgelerde- regl olmak büyük bir tabu niteliğinde.
Bu anlamda kadınların büyük bir toplumsal baskıya maruz kaldığını tahmin etmek zor olmasa gerek. Yukarıdaki korkunç rakamlar da durumun vahametini ortaya koyuyor zaten...
Hikâyemize dönecek olursak, aldığı karardan sonra hijyenik ped üretmek konusunda çalışmalara başlar.
İlk üretimi tam bir felaket olur. Karısı ise ürünü daha kullanmadan reddeder. Ancak o kolay pes eden bir adam değildir.
Yeni testler için ürettiği pedlerde kimi değişikliklere gider. Denemeleri için iki kız kardeşine sorduysa da onlardan da olumsuz cevap alır.
Muruganantham için geliştirdiği ürünü deneyecek birilerini bulmak tam anlamıyla bir kâbus olmuş...
Yakınlardaki bir tıp fakültesine giderek oradaki kadın öğrencilerden kendisine yardımcı olmasını istemiş. Ancak daha konudan bahsetmeye başladığında öğrenciler kendisinden kaçıyorlarmış.
En nihayetinde testleri yapmak için birkaç kadınla anlaşmayı başarmış.
Evli bir adam olarak kadınların bu “özel” durumuyla ilgili sürekli yabancı kadınlarla iletişimde olmasından dolayı karısı Shanthi, Muruganantham’ı terk etmiş.
Çalışmaya başlamasından 18 ay sonra karısı tarafından terk edilir. “O beni terk etmek istemedi aslında, yalnızca bu işin peşini bırakmamı istiyordu”, diyor Muruganantham.
Öğrencilerle testlere devam ederken annesi de oğlunun kendisinden gizli olarak ne ile uğraştığını öğrenir ve o da kızlarını alarak evi terk eder...
“Dünyada kadın pedi kullanan ilk adam benim !”
Muruganantham en sonunda mecburen pedleri kendi üzerinde test etmeye karar verir.
Yapay bir regl deneyimi yaşamaya ihtiyacı vardır. Öncelikle bir kasapla anlaşır. Ondan düzenli olarak keçi kanı almaya başlar. Aldığı bu kanları havası alınmış bir futbol topunun içine doldurur.
Topun içinden test edeceği pede uzanan bir hortum takar ve pedi ve topu da gün içinde kullanmaya başlar. Her 20 dakikada bir topu sıkarak denemelerini devam ettirir.
Sonuç hâlâ istediği durumda değildir. İstediği aşamayı kaydedemez. Hatta giydiği kıyafetlerin kan içinde kalmasından dolayı, yaşadığı köyde cinsel bir rahatsızlığa sahip olduğu düşünülmeye başlanır. “Sapık” olarak görülür ve tamamen dışlanır.
Bunun üzerine önemli firmalara danışmanlık yapan bir profesörden yardım talebinde bulunur. Gerçekleştirdiği telefon konuşmalarının faturalarını ödeyemeyecek hâldedir...
Muruganantham en sonunda başarır ve bu başarısını gören karısı Shanthi, annesi ve kız kardeşleri eve döner...
2 yıllık sürenin ardından kullanması gereken doğru materyali bulur ve istediği sonucu elde etmeyi başarır.
Bunun akabinde ise bu pedleri seri olarak üretebilecek bir makineye olan ihtiyacı karşılaması gerekir. Ancak makinelerin fiyatları milyon dolar seviyesindedir. Doğal olarak kendi makinesini icat etmesi gerekir.
4.5 yıllık çalışmanın sonunda istediği tasarımı gerçekleştirir ve ilk modelini üretmeyi başarır.
2006 yılında ise Chennai Hindistan Teknoloji Enstitüsü, Muruganantham’ı başarısından ötürü ödüllendirir.
Kocasının ismini gazetelerde gören eve geri döner. Yanına eşinin annesini ve kız kardeşlerini de alır...
“Fakir ve eğitimsiz olmak beni gerçek dünyaya yakın tuttu ve bu sayede kırsal bölgelerde yaşayan kadınların regl dönemleri için hijyen malzemelerine ulaşamadığını gözlemleyebildim.”
Muruganantham’ın icat ettiği bu makine şu anda iki önemli amaca hizmet ediyor: Hem kırsal ya da yoksul bölgelerde yaşayan kadınların düşük maliyetli, hijyenik pedlere ulaşmasını sağlıyor hem de bu bölgelerde yaşayan kadınların bu pedlerin üretimine katarak kadınlara istihdam imkânı yaratılıyor.
“Amacım 100 bin makine kurarak 1 milyon yoksul kadına istihdam yaratmak. Ancak 10 milyon iş neden olmasın?”
Bir makine ortalama olarak 10 kadına iş imkânı sunarken bir gün içerisinde 1.000 ped üretebiliyor.
Şimdiye dek Hindistan ve aralarında Kenya, Nijerya ve Nepal gibi ülkelerin de bulunduğu 17 ülkede Arunachalam Muruganantham’ın 2.400'den fazla makinesi hizmete girdi.
Kendisinin hedefi 100 bin makine kurarak 1 milyon yoksul kadına istihdam yaratmak. Ancak yine de bu hedefinin gerçekleşmesinin 10 yıldan fazla zaman alacağını düşünüyor ve ekliyor: “Hindistan’daki her bir kadının hijyenik pedlere erişebildiği o günü bekliyorum.”
"Ben para değil, mutluluk biriktiriyorum...”
Üstelik tüm bunları kâr amacıyla yapmıyor. Önünde çok büyük bir fırsat olmasına karşın, bunu sosyal fayda için gerçekleştiriyor. 'Ben para değil, mutluluk biriktiriyorum”, diyor Muruganantham.
Bütün alkışlarımız, tebriklerimiz Arunachalam Muruganantham’a. Sanırım insanlık böyle insanların varlığıyla ayakta kalıyor…! 👏👏👏