İnsanfobik Dürtü: Antisemitizm

İsrail-Gazze geriliminde, İsrail halkı yerelinde tüm Yahudilere karşı takınılan aşırı eleştirel tutumu sığ bulmak ve bunu dile getirmek cesaret işi. Öyle ki işine gelince, ziyadesiyle yüzeysel şekilde “ama benimde Yahudi komşum var” şeklinde insan edebiyatı yapanlar; iş görüneni söylemeye, hatta ‘savunmaya’ gelince susuyor, kilitleniyorlar. Meydan ise, antisemitizmin doruklarında seyahat etmekten çekinmeyen ve bu ülkedeki tek işleri nefreti beslemek olan insanfobik kimselere kalıyor. Antisemitizm, öyle sanıldığı gibi tek yönlü bir nefret söylemi değildir. Nefret edilenin, nefret edenden nefret etmesini sağlar. Yani çok yönlü bir nefret söylemidir ve sadece nefreti besler. Nefret adressiz ve dozsuz olduğunda ise tehlikelidir. Gerçekleri görmek ve yapılan yorumları daha yapıcı ele almak gerekir. Doğrudan bir düzey, bir tahammül meselesidir bu. Önemli kitlelere seslenen ve kendine sanatçı, siyasetçi diyen kişilerin içlerindeki nefreti adeta kusmaları, hatta Hitler’i övecek kadar ileri gitmeleri; toplumu ortadan ikiye bölmekten ve nefret tohumlarını yeşertmekten başka bir işe yaramaz.

Gerçekçi olmak gerek; Hamas yönetiminin de sorumlusu olduğu bir krizdir bu. Fakat öyle ya; Türkiye’nin bu detayları öğrenmesine gerek yok, çünkü Başbakanının Davos’ta Şimon Peres’e, “Siz öldürmeyi çok iyi bilirsiniz.” diyebildiği bir ülke için İsrail ve Filistin kriziyle ilgili haklı ve haksız taraf çoktan belli.

Bu yazıyı, Yahudi düşmanlığının ve nefretinin ayakta alkışlandığı, bir cesaret örneği olarak görüldüğü ülkemde, ‘nefret etmemenin cesaretiyle’ yazıyorum. Çünkü insanı esas alan inanç sistemim, bana insandan nefret etmemem gerektiğini fısıldıyor. Kimsenin öldürülmesini meşru görecek değilim. Fakat şimdi, her fırsatta ‘vurun abalıya’ algısıyla İsrail halkını ve tüm Yahudileri hedef alan, türlü ırkçı ve faşist ifadelerin hedefine oturtan değerli hassaslara sesleniyorum; Olup bitenlerin tek sorumlusu olarak tüm İsrail halkını ve tüm Yahudileri gören sizler, Irak’ta Müslüman’ın Müslüman’ı hunharca katlettiği gerçeğini görüyor musunuz acaba?

Irak’la ilgili haftalardır yayın yasağı var ve asıl gerçekler orada. Her fırsatta Yahudilere nefret kusan antisemit zihinler Müslümanlık konusundaki müthiş hassasiyetlerini, Müslümanın Müslümanı hunharca öldürdüğü Irak’ta IŞİD için neden dillendirmiyorlar? Neredeyse 1.5 ay olmuş, 40’tan fazla Türk diplomat IŞİD’in elinde rehin tutuluyor. IŞİD Ramazan mamazan dinlemeden yüzlerce insanı öldürüyor, Tikrit’te 1700 kişiyi kurşuna diziyor, IŞİD’le Kürt yönetimi arasında pazarlık konusu olan Türkmenler çölün ortasında aç susuz yaşam mücadelesi veriyor ama nedense Türkiye’den İsrail’e ve Yahudilere kin kusanlar, bu gerçeği görmüyor.

Hatırlayın, geçen sene de Rabia ile ilgili sadece Müslüman Kardeşleri mağdur gösteren ve orada aslında karşılıklı silahlı bir çatışma olduğunu reddeden, vuranın darbeciler, vurulanın da Müslüman Kardeşler olarak yansıtıldığı bir medya kampanyasına şahit olmuştuk. Söz konusu Gazze veya Mısır olduğunda son derece duyarlıyız ama söz konusu Türkiye’nin başarısız dış politikası olunca her şey sansüre tabi oluyor.

Ön yargılarınızdan arının ve olaylara çok yönlü yaklaşın. Merak etmeyin, hiç kimse yaşanan bu trajediye sevinmiyor. Yahudiler bile. Evet, çok şaşırdınız değil mi? Oysa Yahudilerin, tüm bu olup bitenlere karşı zil takıp oynadıklarını falan düşünüyorsunuz. Yapmayın. Yahudi düşmanlığı yapmadan da eleştirebilirsiniz İsrail politikalarını. Ayşe Hür’ün Radikal’deki köşe yazısı, buna en güzel örnek.

Durumun özeti şu ki susun, suspus olun demiyor kimse size. Ortada gösterilecek bir tepki varsa, bu tepki elbette gösterilir. Fakat görüşlerinize saygı duyulmasını istiyorsanız düzeyli olmak zorundasınız. Evet, İsrail’in yönetimini, politikalarını ve uygulamalarını eleştirebilirsiniz, eleştirebiliriz. Fakat bu durum, Yahudi düşmanlığını ve Hitler övgüsünü beraberinde getirmemeli. Nefret, nefreti getirir ve yıkıcı her yorum, nefretin kabına yem koyar. Beslemeyin nefreti ve görmeniz gerekenleri görün. Madem bu konularda yeteri kadar hassassınız, o halde gerçekleri görün. Gerçekleri görmüyorsanız, ortada ‘samimiyim’ diye dolaşmayın.