Hüsamettin Oğuz Yazio: Cumhurum ve Yanıyorum!
Neden yanıyor bu ormanlar? Neden?
Bu soruyu kendime sormak için çok geç kaldım. Çünkü bir ülkenin ciğerleri, doğası, habitatı alevlere teslim oldu. Haberlerdeki görüntüler bile yüreğimi yakmaya yetiyordu.
Yanmadan önce yani o cehennemi alevlerin bir öğlen vakti ormanlarımızdan yükselmeden önce sadece ne kadar sıcak bir hafta diye düşünüyordum!
Bilmiyorum!
Ben devlet değilim. Cumhurum!
Kendi itiraflarımı yapıp ve içimi dökerek isyanımı buradan yapmak istiyorum!
Kocaman bir ÇÜNKÜ ile başlayacağım ve öyle bitecek yazım:
Çünkü vatandaş olma bilincimi kaybettim!
Çünkü alevlerin arasında pek çok canlının yanmış halini görünce dondum kaldım!
Çünkü, binlerce yıldır o ağaçlar ormanı oluşturmuş, kardeş gibi yaşıyorlardı, bunu kıskandım!
Çünkü, “Onlara bir şey olmazdı ki!” diye düşünüyordum!
Pek çok kez orman yangınlarında hep utanılacak kalıp cümle gelirdi aklımıza: “Otel için yer açıyorlar!”
Ama bu sefer emin değilim, belki de açılacak son yerler insanın da sonu olacak!
…
Habitat, bitkiler ve hayvanlar veya diğer organizmalar için bir ev ortamıdır. Ve bu ortamı, bunca canlının, insanın evini yaktık, yıktık!
NEDEN?
Çünkü, küreselci bakış açısı, doğayı bir kaynak olarak görmektedir.
Çünkü, doğayı yaşayan bir sistem olarak görmüyoruz!
Çünkü, doğadan “almak” yerine ahlaki sorumluluğumuz olan “vermek” zor geliyor bize!
Çünkü, doğayı taklit etmenin biyomimikri ve biyofilik tasarımla atılımlarını nasıl sağladığını keşfedemiyoruz, göremiyoruz!
Çünkü, doğanın dehasını ve yaşamlarımız üzerindeki etkilerini fiziksel, duygusal olarak ortaya çıkaramıyoruz!
Çünkü, koruma stratejilerini tasarlarken şefkatin ve vahşi yaşamla birlikte yaşamanın önemini bilmiyoruz, kurgulayamıyoruz!
Çünkü, eşref-i Mahlukat olarak kalmayı başaramıyoruz.
Çünkü,
“Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine”
Ve ÇÜNKÜ;
“Bu hasret bizim.”
Yorum Yazın