Fırıncılıktan Doktorluğa! 53 Yaşında Tıp Fakültesini Bitirip Doktor Olan Ercüment Abi'nin Azimli Hikayesi
Bu abimizin adı Ercüment Alat. Kendisinin üzerinde bulunan beyaz önlük ise bir azmin, bir ömrün ödülü neredeyse.
Aslında onun ideali hiç değişmemiş, zaten hikayenin temeli de bu. Gençken tıp fakültesine girecek kadar çalışkanmış; girmiş de...
3. sınıfa kadar okumuş ancak o sıra babasının işleri bozulmuş, maddi olarak çöküşe geçmişler ailecek. Başarısızlık yüzünden okulla ilişiği kesilmiş ve fırıncılık yapmaya başlamış. O ara bir de evlilik girmiş hayatına.
Ancak 2012'de onu heyecanlandıran ve hayatını tamamen değiştiren bir şey olmuş. Öğrenci affı çıkınca yine okulun yolunu tutmuş...
25 yıl sonra yeniden, tam 46 yaşında tıp fakültesinde başlamış ama kaldığı yerden değil, ta en baştan; birinci sınıftan!
Tabii bu arada para da lazım takdir edersiniz. Hem okuyup hem de çalışmak mecbur olduğu için şehirlerarası otobüs terminalinde çalışmaya başlamış. Hem de nöbetten çıkıp!
Ercüment Abi'nin hayatı bu dönem şöyle ilerlemiş hep: Pazartesi evden çıkıyor, akşama kadar derse giriyor, akşam çıkışta terminale gidiyor ve sabaha kadar terminalde çalışıyor, sabah yeniden okula gidiyor. Dile kolay, tam 4 sene böyle geçmiş.
6 seneyi aynı istek ve azimle tamamlayan Ercüment Abi, şu an anlı şanlı bir pratisyen doktor.
Tıp fakültesine girmenin değil orada okumanın zor olduğunu söyleyen Ercüment Alat'ın sözlerini kendi ağzından dinleyelim bir de: 'Zekanın, paranın ve hiçbir şeyin önemi yok. İnsan azmetsin. Alın terini o masanın üstüne döksün, başaramayacağı hiçbir şey yok. Benim gençlere söyleyeceğim kesinlikle pes etmesinler. Yılmasınlar, insan istedikten sonra her şeyi yapar.'
Doktorluğun manevi hazzının çok büyük olduğunu söyleyen Ercüment Abi, kadın doğum stajında ağlamış...
O günü şöyle anlatıyor: 'Ben kadın doğum stajındayken bir gün bir hanım doğum yapıyordu. Ağrısından, acısından benim ellerime sarılmıştı, çok duygulanmıştım. Kadın doğum yapıyor, ağlıyor, ben de onun yanında ağladım. İnsanların size teşekkür etmesi çok çok güzel bir duygu. Hiç tanımayan insanların acıları bittiğinde sarılması çok güzel duygu. Ufak tefek aksaklıklar olmuyor mu hasta ile hekim arasında, oluyor tabii ama kişiler daha özverili, daha rahat olursa bunların yaşanmayacağı inancındayım.'
"Ben TUS'a girdiğim zaman bir genç insanın hakkını yiyeceğim. O zaman o genç, TUS'u kazanamayacak. Bundan dolayı girmeyi düşünmüyorum"
'Normal ömrü 70 yıl görürseniz, ben bu ülkeye 20 yıl hizmet ederim ama bu kardeşlerim bu ülkeye en az 50 yıl daha hizmet edecekler. Birinci sınıftan beri idealim, iyi bir pratisyen hekim olmak. İyi bir pratisyen hekim olduğunuz zaman sağlık sistemi ancak öyle düzelir. Biz birinci basamakta iyi hizmet verirsek hastanedeki hocalarımız daha rahat ederler. Buradaki hastaya daha güzel hizmet verilir. Sağlık sisteminin düzelmesi için birinci basamağın rayına girmesi lazım' diyor
Bu arada fakültedeki arkadaşlarıyla abi kardeş gibi olmuşlar. Hatta Ercüment Abi'nin şu anki en büyük sıkıntısı, arkadaşlarından ayrılmak.
'Arkadaşlarım değil sadece kardeşlerim onlar. Aramızda öyle bir elektrik oluştu ki tarif edilmez, yaşanır' Bu arada arkadaşları da Ercüment Abi'nin notlarıyla dersleri geçtiğini ve kendilerinden bile çok çalıştığını söylüyor.
Ercüment Abi'nin gençlere bir de tavsiyesi var: "Gençler hiçbir şeyden korkmasınlar, yılmasınlar. 53 yaşındaki bir insan bu işi yapabiliyorsa bir genç hedefine isterse ulaşır."
Vallahi tebrik ederiz seni Ercüment Abi. Hem azmin için, hem de gençlere umut olduğun için. Meslek hayatında başarılar... 💕
Yorum Yazın
ercument abi , engelli kardesımız ıcın guzergah değiştiren dolmuscu abi ve leylekler için taslardan kule yapan abi.... bu adamlar güzel adamlar.
TUS a girmeyi düşünmeme sebebin.. Ah, Ercüment abi ah.. Güzelliğini ışıl ışıl yapmışsın. Azminden, insanlığından öperim.
Ben de bugün "29 yaş tiyatro kursu için çok mu geç?" diye kara kara düşünüp, internette hunharca araştırma yaparken bu içerik çıktı karşıma, ilaç niyetine...... Devamını Gör