ÇOCUKLARA BİR MASAL

Minik serçe Seri, hayvan dostlarıyla birlikte bir ormanda yaşarmış. Ağaçlar ormanda yaşayan tüm canlılara kucaklarını açmış ve neredeyse çoğunun evi olmuş. Günler geçmiş, mevsimler değişmiş; ama ülkeye bir damla bile yağmur yağmamış.

Bir gün Seri yolda giderken zürafa Züzü'yü ve yavrusu Züze'yi görmüş. Evlerinde eşya topluyorlarmış. Yanlarına gitmiş ve :

- Merhaba Züzü! Ne yapıyorsunuz böyle?

-Merhaba serçe Seri. Aylardır yağmur yağmıyor. Evlerimizdeki su tükenmek üzere. Artık burada yaşayamayacağız. Züze'yi de alıp başka bir ülkeye taşınıyoruz.

Serçe Seri o kadar üzülmüş ki başlamış yürümeye. Aslan Leo'nun evinin önünden geçerken bir bakmış o da toplanıyor. Yanına gitmiş ve :

- Merhaba aslan Leo amca! Ne yapıyorsun böyle?

-Merhaba Seri! Suyumuz tükenmek üzere. Kendime başka bir ülke bakacağım, demiş.

Seri; yol boyunca tavşan Tavtav, kartal Karti, fil Fifi ve diğer hayvanlarla karşılaşmış. Hepsi de taşınma telaşındalarmış.

Seri, evine; yani kavak ağacı Kavkav'a uçmuş. O kadar üzgünmüş o kadar mutsuzmuş ki her gün cıvıl cıvıl öten Seri'nin sesi bile çıkmıyormuş. Bunu fark eden Kavkav:

-Bir sorun mu var Seri? Neden bu kadar mutsuzsun, hiç sesin çıkmıyor, demiş.

Seri ses çıkarmamış. O kadar utanıyormuş ki KavKav'dan bu durumu açıklarsa Kavkav'ın çok üzüleceğini biliyormuş. İçinden düşünmeye başlamış:

- Biz yürüyerek, uçarak buradan gidebiliriz. Peki ya bize kol kanat geren ağaç dostlarımız? Buna bir çare bulmalıyız, demiş ve başlamış düşünmeye. Düşüne düşüne uyuyakalmış.

Sabah kalktığında aklına bir fikir gelmiş ve ormanın ortasında konuşursa ağaçlar duyacağından tüm hayvanları fil Fifi'den izin alarak onun evine çağırmış. Tüm hayvanlar gelmiş.

- Merhaba hayvan dostlarım. Aylardır yağmur yağmadığının ben de farkındayım ve bu durum gittikçe bizi zorluyor. Fakat unutmayalım ki biz buraya geldiğimizde hiçbirimizin sığınacak bir evi yoktu. Bize kucak açan ağaç dostlarımız oldu. Onlar buraya kökleriyle bağlılar. Biz susuz kaldığımız için başka ülkelere uçarak, koşarak, yürüyerek kaçabiliriz. Peki ağaç dostlarımıza nasıl kıyarız? Onları bu susuzlukla nasıl bırakırız?

Tüm hayvanlar kendi aralarında uğultu çıkarmaya başlamış. Serçe Seri'nin haklı olduğunu onlar da anlamışlar.

- Peki ne yapacağız? diye sormuş köstebek Kökö.

Serçe Seri başlamış anlatmaya.

- Önce köstebek Kökö ve solucan Solu toprağa girecek. En çok suyun nereden geçtiğini bulacak ve bize söyleyecek. Orayı kazıp suya ulaşıp kuyu yapacağız. Diğer tüm dostlar da ormandan tahta, odun, çalı, çırpı bulacak. Aslan Leo amca marangoz ustası. Bize güzel bir mekanizma yapacak. Katılmak isteyenler kimler?

Tüm hayvanlar el kaldırmış ve hepsi işe koyulmuş. Önce su bulunmuş, sonra kazmaya başlanmış, suya ulaşılmış. Bu esnada marangoz Leo amca çaktığı tahtaları kuyuya bir güzel yerleştirmiş, sincap Sini teyze de hepsine yemek pişirip onları doyurmuş. Hava o kadar sıcakmış ki tüm ağaçlar da sallana sallana onlara rüzgar yapmış. İki gün süren çalışmanın ardından kuyu kullanıma hazırmış. Tüm hayvanlar öyle mutluymuş ki tüm yorgunluklarını unutmuşlar.

Hepsi birbirine sarılıp başarılarını kutluyorlarmış. Bu işe en çok sevinen de Serçe Siri'ymiş.

- Sevgili dostlarım, hepinize çok teşekkür ederim. Hepimiz zaman zaman zor zamanlar geçirebiliriz. Önemli olan bu zor zamanları birlik ve beraberlikle, birbirimizden destek ve yardım alarak atlatmaktır. Biz gücümüzü birleştirerek zor bir durumu kolaylaştırdık. Hepinize çok teşekkür ederim, demiş.

Tüm hayvanlar birbirlerine sarılıp başarılarını kutlamışlar ve tüm yıl kuraklığın üstesinden bu kuyuyla gelmişler.